سعيد تی10ديشب تو راه استاديوم وقتي جمعيت رو ديدم؛ راستش گريه كردم... تك تك اون نايب قهرمانيا، تك تك اون تلاش كردنا و نرسيدن تو لحظه آخر اومد جلو چشمم... ياد پنالتي و اخراج حاج صفي جلو استقلال توسط محسن تركي افتدم...ياد فغاني افتادم و بازي نفت و اون جمعه ي سياه لعنتي... جاي خالي پسرعمه م رو كه الان مهاجرت كرده رو كنارم خالي ديدم... هر هفته هر بازي استاديوم بوديم؛ حتي تهران دانشجو بودم ولي هر هفته ميومدم واسه بازي... الانم اون ميخواد از اونور دنيا پاشه بياد واسه بازي آخر...! ما روياهاي بزرگي داريم براي اين تيم...
فقط از خدا ميخوام اين بار ديگه اميدمون نااميد نشه...
حماقته اگه فكر كنيم كار تموم شده و قهرمانيم... رقيب با تجربه اي مثل سپاهان داره سايه به سايه مون مياد و فقط 2 امتياز فاصله داره... كار خيلي سخته و بايد قدم قدم اين چهار بازي روبريم جلو
الان تمركز فقط و فقط رو بازي با فولاده... مبادا غرق رويا بشيم... مبادا...
اينم بگم ما تركا عاشق اين تيميم... عاشق ديارمون آذربايجانيم و البته خيلي بيشتر از خيليا، عاشق وطنمون ايرانيم... آذربايجان هم پاره ي تن ايرانه... نميگم تفكر ديگه اي نيست ولي اقليتن... خيلي كمتر از چيزي كه شايد تو بوق و كرنا ميشه... قهرماني تراكتور، نويد يه جشن بزرگ تو آذربايجان رو ميده و اين مسئله ميتونه دل خيلي از هموطانمونم شاد كنه قطعا
ياشاسين تيراختوروم
ياشاسين آذربايجان
ياشاسين ايران