طرفداری -برخی دوستان معتقدند که سرمستی "کشتی خارجی اش" خوب نیست. به همین یک جمله اکتفا نکنیم و به دنبال دلایلی منطقی تر باشیم.
مصدومیت سرمستی را پیش نمیکشم چرا که معتقدم این مسأله فقط در تورنمنتی مثل جایزه بزرگ باکو گریبان گیرش بوده است اما این نکته قابل ذکر است که سرمستی معمولأ قبل از اینکه به تورنمنتی خارجی اعزام شود، در مسابقات داخلی وزن کم کرده و کشتی گرفته است.
حال این را نیز باید در نظر داشت که سرمستی قد و قامتی کشیده دارد، عضلاتش سنگین تر از گذشته شده اند و دیگر خبری از آن بدن "آبدار" نیست و درصد چربی بدنش نیز تا حد زیادی پایین آمده است.
با توجه به نکاتی که ذکر شد، در حالتی منطقی تر می توان گفت که وی قادر نیست تا در فاصله ای کوتاه، در دو تورنمنت وزن کم کرده، به میدان برود و نتیجه مطلوب هم کسب نماید. اثبات این ادعا می تواند کشتی های چشم نوازش در جام تختی و عدم نتیجه گیری در رقابتهای آسیایی باشد.
در تکمیل نکات بالا، این نکته نیز قابل ذکر است که وی در مسابقاتی که بدون ارفاق وزن برگزار شده اند، همواره در شرایطی شکست را پذیرفته است که در ابتدا با اختلاف از رقبا جلو بوده است.
شکی نیست که سرمستی سرمایه ای است که قابلیت و پتانسیل رسیدن به سکوهای جهانی و المپیک را دارد پس نباید از اردوها دور بماند و به حال خود رها شود. قطعأ هدف کادر فنی از سرمایه گذاری و دعوت چندین ساله از این کشتی گیر به اردوها، کسب همان تک مدال برنز آسیا در رده بزرگسالان نبوده است. پس چه خوب است که به اردونشینان ملحق شود و علاوه بر اینکه با طراحی مرورفن هایی مختص به برطرف نمودن "نقاط ضعف" مشهودش، از همین الان به وزنی بالاتر هدایت شود تا شاید توسط وی به اهدافمان برای مسابقاتی که بعد از المپیک برگزار می شود، برسیم. این تغییر وزن هر چقدر که به تعویق بیفتد، به ضرر کشتی کشورمان خواهد بود و درواقع میزان بهره وری از توانمندی های او کمتر خواهد شد.
وزن اول را بسپاریم به حسن رحیمی و رضا اطری و جوانانی که در آینده به تیم ملی تزریق خواهند شد.
اما می بایست با سرمستی پروسه ای چهار ساله را طی کرده و حتی در المپیک بعدی او را در مقام یک کشتی گیر ۶۵ کیلوگرمی شش دانگ ببینیم و شاید جانشینی شایسته برای اسماعیل پور و احمد محمدی در اوزان دوم و سپس سوم.
به نظر می رسد که برطرف نمودن نقاط ضعف این کشتی گیر در وزنی بالاتر، راحت تر باشد.
علی مدهنی
