در هفته‌ای که گذشت، باشگاه میلان در نهایت فیلیپو اینزاگی سرمربی 41 ساله باشگاه را پس از یک فصل بد از سمت خود برکنار کرد.
مهاجم اسطوره‌ای سابق باشگاه میلان اینبار در مقام سرمربی اصلا برای این تیم نتوانست کاری انجام دهد و در پایان فصل قرمز و مشکی پوشان در رده دهم جدول رده‌بندی سری آ ایتالیا قرار گرفتند.
اینزاگی دوران باشکوهی در میلان به عنوان بازیکن داشت. او روی هم رفته برای تیم ملی ایتالیا و میلان 300 گل در رقابت‌های مختلف به ثمر رساند و علاوه بر آن با پیراهن تیم میلان موفق شد دو بار جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر ببرد، اما او هر چقدر به عنوان مهاجم در میلان درخشید، به عنوان سرمربی فصل کابوس واری را پشت سر گذاشت.البته اینزاگی نخستین ستاره فوتبالی نیست که در زمینه مربیگری شکست می‌خورد. در ادامه نگاهی به ستاره‌های بزرگی در دنیای فوتبال می‌اندازیم که به عنوان یک سرمربی هرگز کارنامه موفقیت‌آمیزی از خود بر جای نگذاشتند و در واقع ستاره‌هایی بودند که روی نیمکت مربیگری خاموش شدند.
تونی آدامز:
تونی آدامز روزهای بسیار خوبی با آرسنال به عنوان یک بازیکن داشت. او با توپچی‌های لندن چهار مرتبه قهرمانی در لیگ برتر را جشن گرفت و علاوه بر آن سه مرتبه نیز قهرمان جام حذفی شد. این مدافع خستگی‌ناپذیر 675 بازی برای آرسنال انجام داد و البته برای تیم ملی انگلیس نیز 66 بار به میدان رفت، اما آدامز وقتی فوتبال را کنار گذاشت، به اشتباه فکر کرد مربی موفقی هم می‌شود. او کار خود را به عنوان سرمربی با باشگاه ویکامب آغاز کرد و این باشگاه تنها جایی بود که او یک فصل کامل مربیگری کرد. او مدتی بعد سرمربی تیم پورتموث شد، اما به دلیل کسب نتایج ضعیف چهار ماه بعد اخراج شد. او مدتی هم در آذربایجان مربیگری کرد که باز هم موفقیت‌آمیز نبود. آدامز اکنون دیگر مربیگری نمی‌کند.
بابی چارلتون:
چارلتون دوران غرورانگیزی در منچستریونایتد داشت و اکنون به عنوان برترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلستان شناخته می‌شود. اوج کار این اسطوره انگلیسی قهرمانی با تیم ملی فوتبال کشورش در جام جهانی 1966 بود که به میزبانی خود انگلیس برگزار شد. علاوه بر آن چارلتون سه بار قهرمان لیگ برتر و یک بار قهرمانی در اروپا با منچستریونایتد را جشن گرفت. چارلتون بیشتر از هر بازیکن دیگری برای تیم ملی فوتبال انگلستان و باشگاه منچستریونایتد گل زد. 199 گل برای یونایتد و 49 گل برای تیم ملی انگلیس از او اسطوره بی‌بدیلی ساخته است. چارلتون اسطوره‌ای اما هرگز در دنیای مربیگری موفق نبود. دو تجربه ناموفق در پرستون و ویگان او را مجاب کرد برای همیشه مربیگری را کنار بگذارد. او 32سال پیش برای همیشه مربیگری را کنار گذاشت و تا امروز حاضر نشده به دنیای مربیگری برگردد.
پل گاسکوئین:
از حاشیه‌های این روزهای گاسکوئین که بگذریم باید بگوییم او یکی از شاخص‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال انگلیس است. درخشش در جام جهانی 90 در ترکیب تیم ملی فوتبال انگلیس و کسب مقام چهارمی در همین رقابت‌ها و قهرمانی با تاتنهام در جام حذفی مهم‌ترین دستاوردهای فوتبالی اوست. دوران مربیگری او بسیار ناچیز و غیرقابل ذکر است. او تنها 40 روز پس از انتخاب به عنوان سرمربی «کترینگ» در سال 2005 از سمت خود اخراج شد و دلیل آن چیزی نبود جز اعتیاد او به مشروبات الکلی. او دیگر هرگز روی نیمکت هیچ تیمی به عنوان سرمربی ننشست.
رود گولیتگولیت:
این اسطوره تیم ملی فوتبال هلند و میلان بخشی مهمی از تاریخ باشگاه میلان است. میلان با ستاره‌هایی همچون گولیت دنیا را تسخیر کرده بود. سه قهرمانی در سری آ ایتالیا و دو قهرمانی در اروپا در کنار قهرمانی سال 1988 اروپا با تیم ملی فوتبال هلند چهره‌ای جاودانه از او در فوتبال هلند ساخت.گولیت پس از کنار گذاشتن فوتبال از سال 1996 با چلسی روزهای مربیگری خود را آغاز کرد. او در دو فصل مربیگری خود در این باشگاه این تیم را به مقام قهرمانی جام حذفی رساند، اما پس از آن گولیت هرگز موفقیت دیگری در فوتبال به دست نیاورد. نیوکاسل، فاینورد، لس‌آنجلس گالکسی و در نهایت ترک گروزنی تیم‌هایی بودند که گولیت در آنها مربیگری کرد، کارنامه مربیگری او عاری از هر گونه موفقیت بود.
روی کین:
ستاره ایرلندی سال‌های نه چندان دور منچستریونایتد از دیگر ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال است که در زمینه مربیگری توفیق چندانی به دست نیاورد.
کین در دوران باشکوه خود در یونایتد هفت مرتبه قهرمان لیگ برتر شد و یک بار قهرمانی در اروپا را تجربه کرد. کین پس از این‌که کفش‌ها را آویخت با علاقه بسیار زیادی مربیگری را آغاز کرد که این علاقه اصلا برای موفقیت او کافی نبود. تجربه ناموفق در ساندرلند و بعد از آن پورتموث ثابت کرد او بهتر است دستیار باشد نه سرمربی. کین در فصل اخیر دستیار سرمربی آستون ویلا بود و همچنین در تیم ملی ایرلند نیز دستیار است.
دیگو مارادونا:
از نظر بسیاری پله برترین بازیکن تاریخ فوتبال است، اما عده‌ای دیگر اعتقاد دارند مارادوناست که بر صدر تاریخ فوتبال می‌ایستد. مارادونا نه تنها با آرژانتین قهرمانی در جام جهانی 1986 جشن گرفت که علاوه بر آن دو قهرمانی با ناپولی در سری آ و یک قهرمانی در کاپ اروپا را جشن گرفت. با این حال این اسطوره بی‌بدیل دنیای فوتبال هرگز موفقیتی در مربیگری به دست نیاورد. او نه در تیم ملی آرژانتین و نه باشگاه الوصل امارات کارنامه موفقیت‌آمیزی از خود بر جای نگذاشت. این اسطوره 52 ساله که محمدرضا خلعتبری در الوصل شاگرد او بود تنها چند ماه پس از آغاز مربیگری در این باشگاه از سمت خود اخراج شد.
لوتار ماتئوس:
کارنامه این مدافع سابق تیم ملی فوتبال آلمان پر از افتخارات بزرگ است. از هشت قهرمانی با بایرن‌مونیخ در بوندس‌لیگا گرفته تا فتح یک اسکودتو (قهرمانی سری آ ایتالیا) با اینترمیلان و البته قهرمانی با آلمان در جام جهانی 1990. ماتئوس که 150 بازی برای تیم ملی آلمان انجام داد هرگز در بوندس‌لیگا فرصتی برای مربیگری پیدا نکرد. در عوض مربیگری در اتلتیکو پاراننزه، پارتیزان بلگراد و تیم ملی مجارستان عطش او را برای مربیگری برطرف کرد، اما هرگز موفقیتی به‌دست نیاورد.
آلن شیرر:
شیرر به تنهایی در صدر برترین گلزنان تاریخ لیگ برتر انگلیس قرار دارد. این اسطوره باشگاه نیوکاسل 260 گل زده و سال‌ها زمان می‌برد تا بازیکنی بتواند رکورد او را بشکند.
شیرر همچنین در 63 حضور خود در تیم ملی فوتبال انگلستان 30 گل زده و هم اکنون در فهرست صد اسطوره زنده دنیای فوتبال قرار دارد. شیرر با تمام افتخاراتش در دوران بازیگری به‌هیچ عنوان به مربی خوبی تبدیل نشد.
شیرر یک تجربه کوتاه ناموفق مربیگری در نیوکاسل داشت و پس از آن دیگر هرگز مربیگری نکرد. او اکنون به عنوان مفسر تلویزیونی فوتبال فعالیت می‌کند.
هریستو استویچکوف:
اسطوره بداخلاق، اما شگفتی‌ساز و تکنیکی اکنون 49ساله است. اوج افتخار این فوتبالیست بلغاری وقتی بود که با تیم ملی بلغارستان در جام جهانی 1994 به مرحله نیمه‌نهایی رسید و چهارم شد. استویچکوف نه‌فقط در تیم ملی بلغارستان که در بارسلونا هم یک اسطوره بود. فتح پنج لالیگا و یک قهرمانی در اروپا افتخارات استویچکوف با این تیم کاتالانی است.
استویچکوف هر چقدر به عنوان یک فوتبالیست پرافتخار و بی‌نظیر بود در مربیگری اصلا کارنامه درخشان و قابل‌توجهی از خود بر جای نگذاشت. تجربه سه ساله در تیم ملی بلغارستان و همچنین مربیگری در تیم‌هایی نظیر سلتاویگو و زسکا صوفیا اصلا چشمگیر و اصلا تحسین‌برانگیز نیست. استویچکوف از سال 2013 مربیگری نمی‌کند.
مارکو فن باستن:
فن باستن هلندی ردپایی درخشان از خود در آژاکس، میلان و تیم ملی فوتبال هلند بر جای گذاشت. سه قهرمانی با آژاکس در لیگ هلند، سه قهرمانی با آث‌میلان در اسکودتو و فتح سه کاپ اروپایی بزرگ‌ترین دستاوردهای او به عنوان یک بازیکن است. فن باستن با این‌که کارنامه‌ای مملو از افتخار در دوران پیش از بازنشستگی از فوتبال دارد، اما هرگز موفق نشد آن را بر روی نیمکت مربیگری تکرار کند.
فن باستن در تیم‌های آژاکس، تیم ملی فوتبال هلند، هرنوین و آلکمار مربیگری کرد. در این مدت افتخار قابل‌توجهی برای او به‌دست نیامد. او اکنون در آلکمار دستیار سرمربی است.
