طرفداری | «هواداران اورتون علاقه‌ای نمی‌خواهند بدانند توقف آرسنال چه کمکی به رقیب همشهری آن‌ها می‌کند.»
این گفته‌ی دیوید مویس، سرمربی اورتون پیش از دیدار بود. او اظهار کرد:
هواداران تیمش اهمیتی نمی‌دهند اگر با شکست یا تساوی آرسنال، لیورپول یک قدم دیگر به قهرمانی لیگ برتر نزدیک‌تر می‌شود.
در حالی که زمان به تیک‌تاک خود ادامه می‌داد و به پایان بازی نزدیک می‌شدیم، مشخص بود لیورپول فقط به هشت امتیاز از هفت بازی باقی‌مانده نیاز دارد تا قهرمانی‌اش را قطعی کند، اگرچه میکل آرتتا دائماً نشان می‌داد چقدر از ته قلب می‌خواهد این رقابت هرطور شده تا آخرین لحظه ادامه پیدا کند.
او حتی مارتین اودگارد را به زمین آورد تا در نیمه‌ی دوم در کنار بوکایو ساکا و گابریل مارتینلی قرار گیرد؛ بازیکنانی که به‌خاطر بازی حساس مقابل رئال مادرید در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در سه‌شنبه شب، روی نیمکت نگه داشته شده بودند.
اما وقتی مأموریت یا هدف خیلی دور و غیرممکن و دور از دسترس به نظر می‌رسد، حفظ انگیزه و تمرکز همه‌ی بازیکنان کار ساده‌ای نیست. آرسنال شبیه تیمی بود که انگار می‌دانست این ماجراجویی و دل به دریا زدن هم دردی را دوا نمی‌کند و همه‌چیز با امواج دریا از دست رفته است و کشتی لیورپول در دوردست‌هاست.
در دقایق پایانی، گابریل مارتینلی تهدیدی ایجاد کرد؛ با حرکت از جناح چپ به داخل محوطه نفوذ کرد و ضربه‌ای زد که با واکنشی عالی جردن پیکفورد مهار شد. اما اگر تیم آرنه اسلات فردا فولهام را شکست دهد، احتمالاً کورس قهرمانی و فصل لیورپول با کسب قهرمانی لیگ برتر به پایان رسیده است!
در ابتدا، هیجان هواداران محلی در یکی از آخرین بازی‌های اورتون در گودیسون پارک هم تهدیدی جدی برای مردان آرتتا به نظر نمی‌رسید؛ و آرسنال در غیبت ستارگانش در ترکیب اصلی برتری محسوسی داشت و در معدود لحظات مهم نیمه‌ی اول، آرسنال کلاس متفاوتی از خود نشان داد.
از جمله لحظه‌ای که به گل توپچی‌ها ختم شد. ادریسا گیه هنگام پریدن برای زدن ضربه سر در بیرون از محوطه جریمه اورتون، اشتباه کرد و به‌طور ناخواسته توپ را در مسیر رحیم استرلینگ قرار داد. ستاره‌ی سابق تیم ملی انگلیس حدود ٣٥ متری پیش‌روی کرد و توپ را به لئاندرو تروسار سپرد؛ و تروسارد با شوتی، توپ را از بین جیک اوبراین و جردن پیکفورد عبور داد و گل اول آرسنال را به ثمر رساند.
ضربه‌ی تروسارد زیبا، زاویه‌دار و دقیق بود؛ مثل عبور از سوراخ سوزن. نشانه‌ای از اینکه او چه مهره‌ی ارزشمندی برای آرتتا است، اگر فقط بتواند عملکرد باثبات‌تری ارائه دهد. فصل گذشته، ملی‌پوش بلژیکی در هشت بازی پنج گل به ثمر رساند.
وقتی آرتتا در تابستان اجازه‌ی فعالیت در بازار نقل‌وانتقالات را گرفت، در جستجوی جذب نوک حمله‌ای نبود، و قطعاً در آن شرایط پتانسیل تروسارد را مدنظر داشته است. با این حال، این تنها پنجمین گل لیگ او در این فصل بود.
سهم استرلینگ در آن گل، آرامش و دید خوب او بی‌تأثیر نبود. بازیکن ۳۰ ساله‌ای که از اکتبر، تنها برای سومین بار در لیگ به میدان می‌رفت، با توجه به اینکه چند ماه بیشتر از قرارداد قرضی‌اش از چلسی باقی نمانده و آینده‌اش نیز نامشخص است، به‌شدت نیاز داشت از این فرصت استفاده کند.
واقعیت تلخ این است او بخشی از سرعتش را از دست داده و مقابل قدرت فیزیکی اورتون هم به مشکل خورد؛ جک هریسون و جیک اوبراین چندین بار توپ را از او گرفتند.
آرتتا در نیمه‌ی دوم او را از بازی بیرون کشید و مارتینلی را به میدان فرستاد؛ ساکا هم به‌جای اتان نوانری وارد زمین شد؛ بازیکنی که نتوانست تأثیر خاصی بر بازی بگذارد.
تا آن لحظه، اورتون فقط موقعیت‌های نصفه‌نیمه‌ای خلق کرده بود؛ با این حال، بازگشت ایلیمان اندیایه، نزدیک به دو ماه پس از مصدومیت زانو مقابل لیورپول در همین ورزشگاه، یادآور این بود که چقدر غیبت این ملی‌پوش سنگالی حس شده بود.
تلاش و دوندگی او باعث ایجاد چند موقعیت شد. در یکی از آن موقعیت‌ها، بتو نتوانست پاس عمقی که اندیایه برایش فرستاد را به‌خوبی کنترل کند.
در دقیقه‌ی ۴۹، اندیایه پشت ضربه‌ی پنالتی ایستاد؛ اورتون خوش‌شانس بود صاحب پنالتی شد. داور برخورد مایلز لوئیس-اسکلی با جک هریسون را خطا تشخیص داد، در حالی‌که هر دو بازیکن به نظر می‌رسید درگیرانه و مساوی برای تصاحب توپ می‌جنگیدند.
از آن لحظه به بعد، آرسنال صاحب بهترین موقعیت‌ها شد.
لوئیس-اسکلی با یک حرکت انفجاری، ٣٠ متری توپ را تا لب محوطه‌ی اورتون جلو برد ولی سرانجام نداشت. پس از آن، شوت مارتینلی خطرناک بود، اما باز هم نبودِ یک مهاجم نوک مؤثر برای آرسنال دردسرساز شد. و بار دیگر خاطرنشان ساخت آرتتا بزرگ‌ترین اشتباه خود را در بازار خرید و فروش در تابستان انجام داده است!
شانس پایانی هم متعلق به آرسنال بود. میکل مرینو روی سانتر دقیق کیران تیرنی، بی‌مزاحمت بالا پرید، ولی ضربه‌ی سرش میلی‌متری از کنار دروازه به بیرون رفت...
حتی آرتتا، مبارز همیشگی هم همه چیز را تمام‌شده می‌داند
ورزشکاران و مربیان با اراده و باور هیچ‌گاه از سعی و تلاش تا آخرین لحظه دست برنمی‌دارند. غریزه و حرفه‌ی آن‌ها است و ما هواداران از آن‌ها متوقعیم و شدیداً انتظار داریم تا پایان بجنگند، حتی اگر همه‌چیز با شکست پایان یابد. روحیه‌ی جنگجویی آرتتا و عدم قبول شکست قابل‌تحسین است، اما در پایان او هم سرش را میان دستانش گرفت؛ احتمالاً او هم به‌عنوان فرمانده‌ی عملیات پذیرفت که مأموریت غیرممکن بدون موفقیت به پایان رسیده است.
آرنه اسلوت نرسیده، جامی را که مدت‌هاست برای آن دست‌وپنجه می‌زند، در برابر چشمانش در اولین حضور در لیورپول قاپیده است. زجر او قابل درک است.
مأموریت ممکنی که در لیگ برتر با جدیت و پرانرژی آغاز شده بود، بار دیگر برای آرسنال در سومین فصل متوالی با شکست در آستانه‌ی پایان است؛ جایی‌که مأموریت ممکن به غیرممکن تبدیل شد. تنها مأموریت (غیر) ممکنِ باقی‌مانده، شکست دادن پادشاه اروپا، رئال مادرید در مرحله‌ی یک‌چهارم لیگ قهرمانان است.
اوه، اوه اوه...
بهتر است فعلاً راجع به آن فکر نکنیم.
