طرفداری- ولی واقعاً، نیتن تبدیل به ۵۵۰ مین برزیلی شد که در خارج از کشور بازی می‌‌کنند و این نکته عجیب است که چطور قدرت‌های برتر قاره‌ها با سنگینی اعداد خرید هایشان، ارتش قدرتمند خود را در هر لیگ مجهز کرده اند. و برای اینکه بدانید بهترین بازیکن از این نوع چه کسی است باید بدانیم که نیمار زمانی که همسن نیتن بود، بهترین بازیکن آمریکای جنوبی انتخاب شد.
نیمار بهترین بازی خود را در آلیانز آرنا انجام نداد اما باز هم دو گل زد تا در ۱۰ بازی اخیر ۱۱ گل زده باشد. با نگاه به هر دو پای او متوجه می‌‌شویم که چقدر آسان است فراموش کردن آن که استعداد فوق العاده و غیر عادی نیمار زیر سایه نبوغ مشخص مسی قرار می‌‌گیرد. در نتیجه، این سایه مسی، یک مزیت فوق العاده برای این ستاره برزیلی بوده است که همواره باید دو سوال وحشتناک و غیر مهم را در سر داشته باشد.
اول اینکه، آیا نیمار به خوبی پله خواهد شد. جواب این است؛ نه. و دوم اینکه آیا نیمار به خوبی مسی خواهد شد. به جواب قبلی مراجعه کنید!
هر دو این سوال‌ها گوی سبقت را در فراموش کردن نکته اصلی از هم ربوده اند. نه تنها نیمار در سطح خود فوق العاده است بلکه او توانایی‌‌های دارد که جذابیت بالاتری دارد. شاید مهمترین بخش بازی او آن مدلی باشد که او تعریف کرده است. مدلی که نشان می‌‌دهد چطور می‌‌تواند خوشحال، هیجان زده و خستگی ناپذیر بود و مانند ورزشکاران مدرن نبود. از این نظر او هنرمند است. یک بازیکن ۲۳ ساله که نظیر آن را قبلاً نداشتیم و در ورزشی هیجان انگیز به درخشش ادامه می‌‌دهد.
شاید این سوپر استار مدرن، به این خاطر از تبدیل شدن به آن مدل برزیلی سابق دست کشیده است که مردم این قاره به گرمی با او رفتار نکردند. در بین مفسران ورزشی این احساس وجود دارد که او بازیکنی است که کمی درخشش دارد و کمی لاغر است. با توضیحی بسیار مختصر در مورد او. آن لباس‌های طلایی پدر سوخته مانند هم به تصویر نیمار در اذان عمومی کمکی نکرده است. با آن ۱۶ میلیون درامد سالیانه، در توئیتر هم با انبوهی از عکس‌های او با کلاه بیس بال مواجه هستیم. به اضافه آن، او سابقه دست از پا خطا کردن هم دارد که البته در دفاع از او باید بگوییم که هیچ چیز قطعی نبود.
او تبدیل به بازیکنی کارتونی شده است که شدیداً هر ضربه او به توپ برای تیم مهم است.
نه اینکه نیمار اصلا برای این حرف‌ها تره خورد کند. نه. در واقع او انقدر باحال، شفاف و از نظر هوشی مانند الماس سخت است که این صحبت‌ها به هیچ کجای او بر نمی‌‌خورد. این تصویر ورزشکاری است که فشار را احساس نمی‌‌کند. کسی که کل زندگی‌‌اش را داخل ماشین انجام می‌‌دهد اما در یک چشم به هم زدن اجازه می‌‌دهد همه این زرق و برق‌ها از زندگی‌‌اش برود. و همچنین او کسی است که با تمام رفتار‌های عجیب و غریب زندگی اش، فوتبالیست است کاملا مخالف سبک زندگی عجیب و غریبش. کاندیدای برای الگو گرفتن که جواهرات چند میلیونی به گردن می‌‌آویزد.
موفقیت نیمار احتمالا در آتش خط حمله بارسلونا ذوب می‌‌شود و حالا مقایسه او با گرت بیل آشکار می‌‌شود. این فصل مشاهده بیل عذاب آور بوده است که تا آخر الزمان در تلاش بود که در هر موقعیتی که شده به رونالدویی پاس بدهد که به تک نواز یک بند موسقی راک شباهت دارد.
نیمار هم در خانه سوپر استار بزرگ دیگری زندگی می‌‌کند. با این حال، او در شش ماه اخیر نه تنها با رفتن مسی به سمت راست بلکه با کار زیاد، به موفقیتی فوق العاده دست یافته است. معمولا این نکته از ذهن‌ها فراموش می‌‌شود و به چشم نمی‌‌آید اما نیمار بیش از هر بازیکن بارسلونا در این فصل چمپیونزلیگ دویده است. همانطور که در مونیخ، او به شکل خستگی ناپذیری محکم بازی کرد و دائما توپ‌ها را در برگشت‌ها می‌‌گرفت و همیشه به سمت نزدیک‌ترین دفاع هجوم می‌‌آورد. این کار برای باز شدن دست مسی بود که بتواند پاس‌های دقیق خود را بدهد.
همینطور هم باید باشد. بازی کنار استعداد‌های بزرگ جذاب است. بازی کنار آنها نباید زحمت آنچنانی داشته باشد اما نکته کلیدی در مورد نیمار همین است. نیمار یک چمن سالم در ورزشگاه باقی نمی‌‌گذارد از بس در زمین می‌‌دود. شاید ستاره‌ای مریخی مثل مسی و رونالدینیو که آخرین جواهر برزیل بود نباشد اما او هنوز یک بازیکن کامل و باور نکردنی است که می‌‌تواند دریبل کند، پاس بدهد، تمام کند و این خصوصیت را با فیزیک وسوسه آمیزش پیوند بزند.
در برزیل اما این فشار که باید ستاره‌های عالی تولید کند هنوز باقی است اما شاید به دلیل همین فشار بیهوده در برزیل باشد که نیمار در مساله باشگاهی حتی از تیم ملی هم درخت‌شان تر است. اگر بارسلونا سه گانه را ببرد، بزرگترین بازیکن دستیار دنیا نقشی غیر قابل انکار در سرعت دادن به آن بازی کرده است و سال‌ها در خط حمله خواهد درخشید.
