طرفداری- بازیکنان تاتنهام با پیروزیِ غرور انگیز خود در برابر آرسنال یک نیم دور افتخار را زدند چرا که آن ها موفق شده بودند با این پیروزی، خود را به کورس سهمیه لیگ قهرمانان اروپا نزدیک تر کنند؛ اما در این بین یک بازیکن بود که به خوبی خود را از سایر بازیکنان متمایز کرده بود. هری کین دیروز بازیکنی بود که هوادارانِ اسپرز را مجبور کرد تا ایستاده او را تشویق کنند، اما در طرف مقابلِ وایت هارت لین شرایط برای سایر بازیکنان به شکل دیگری بود. آن ها کاملاً متوجه موضوعی شده بودند؛ کین در دنیای خودش سیر می کند.
این جوانِ 21 ساله امسال به یک باره به یک مهاجمِ فوق العاده تبدیل شده است که درحالی رقم زدن فصلی فراموش نشدنی است. اما قطعاً نمایش او در برابر آرسنال بهترین بازی او تا کنون بوده است. تغییر کامل بازی و تبدیل شکست 0-1 به 2-1 در دربی لندن به معنی این است که او حالا برای تاتنهامی ها به یک قهرمان تبدیل شده است. حتی اگر دیگر گلی را برای آن ها به ثمر نرساند. در دو حمله ای که او انجام داد، به خوبی می شد کیفیت بازی او را دید؛ او یک تمام کننده قهار است. گل اول که باعث افزایش روحیه میزبان شد روی یک کرنر به گل تبدیل شد و دومین گل نیز باز هم با یک ضربه سر بود. هر دو گل به صورت تک ضرب به گل تبدیل شدند و در هر دو گل از زمانی که ضربه زده شد، مشخص بود که توپ گل می شود. کین یک شکارچیِ لحظه ای نیست. او یک گل زن مادرزاد است و در بازی او هوشی وجود دارد که معمولاً مهاجمان انگلیسی در دهه های گذشته از آن بی بهره بودند و بیشتر سرعت داشتند تا لطافت و بازی خلاقانه.
برای شروع اما باید به این موضوع اشاره کنیم که کین به خوبی خود را در موقعیت ها قرار می دهد و در بازی روز شنبه، او کاری را کرد که عادت به آن داشت. یعنی یک کانال را بین دفاع راست آرسنال (هکتور بلرین) و دفاع وسطِ متمایل به راستِ آرسنال (پر مرتساکر) ایجاد کرد. بلرین جوان با استعداد و تکنیکی ای است که به شدت به حرکات هجومی علاقه دارد اما به ندرت فضای پشت خود را خالی می گذارد. در این حال اما کسی مانند مرتساکر بسیار کند است و به کین به خوبی فرصت حرکت در دفاع را می دهد. یک مهاجم معمولاً به دنبال به دست آوردن فضا و توپ در محوطه است و با حضور مدافع ژرمن آرسنالی ها در قلب خط دفاع، این فرصت به خوبی به کین داده شد تا حرکات خود را در کنار خط عرضی انجام دهد. کین بازی را نگه می داشت و بازیکنان تاثیر گذار را صاحب توپ می کرد. او اخیراً نیز با تدی شیرنگهم نیز مقایسه شده است، مهاجم فوق العاده ای که در دهه 90 خط آتش تاتنهام و انگلستان را بیمه کرده بود و از موقعیت های خود در خط حمله با ذکاوت تمام استفاده می کرد. او نیز مانند کین، از فضای بین دو جناح به بهترین شکل ممکن استفاده می کرد. او همچنین در پاره ای از اوقات به عنوان یک مهاجم نیرومند شناخته می شد؛ وی در اولین فصل حضور خود در اسپرز به عنوان آقای گل لیگ برتر انگلستان در فصل 1992/93 نام گرفت، اما بیشتر کیفیت بازی او به علت هشیاریِ فردی ای بود که او داشت. پس از او برای سال ها به مهاجمان دیپ لاین لقب مهاجمی در پست تدی شرینگهم را داده بودند. همچنین هر فراری برای به دست آوردن توپ در نزدیکی خط کرنر نیز به فرار تدی شرینگهمی معروف شده بود. او از قدرت تفسیر بالایی روی توپ ها برخوردار بود که تنها چند تن از مهاجمان لیگ قدرت این کار را داشتند.
شرینگهم در بسیاری از بازی ها به عنوان یک مهاجم دوم (second striker) به میدان می رفت و کین نیز در پاره ای از اوقات در این پست به میدان می رود. اما بهترین پست برای کین، بازی به عنوان مهاجمِ out-and-out است. بسیاری از بازیکنان تهاجمی به این موضوع که آن ها باید در پست شماره 9 بازی کنند اعتقاد ندارند، چرا که احساس می کنند در آن جا بازی بیشتری جریان دارد. اما در فوتبال مدرن، هر مهاجم لول بالایی باید بتواند بیشتر در جریان بازی قرار بگیرد و دیگر داشتن توانایی تمام کنندگیِ تنها مثمر ثمر نیست. فوتبالِ امروز می خواهد که هر بازیکنی، از مهاجم گرفته تا دروازه بان، در بازی با توپ راحت باشد. کین نیز بیشتر با گل زدن راحت است و این به این معناست که او باید روی بازی با توچ خود نیز کار کند. طبیعتاً سرمربی تاتنهام نیز پس از پایان بازی از عملکرد شاگرد خود بسیار راضی بود و اینطور از ستاره خود تمجید کرد.
" هری امروز مانند یک بازیکنِ فوق العاده فوتبال بازی کرد. عملکرد فوق العاده ای را از او شاهد بودیم اما به نظر من او می تواند همچنان پیشرفت کند. ما باید روی توانایی های او کار کنیم تا بتواند بیش از این پیشرفت کند. راه زیادی را در پیش دارد، اما او امروز فوق العاده بود و من به او به علت به نمایش گذاشتن چنین بازی زیبایی تبریک می گویم."
مشخص بود که پوچتینو نمی خواست به طور تمام و کمال روی کین تمرکز کند. هرچند نباید از نقش کین در پیروزی تاتنهام از نگاه هواداران بگذریم. در بازی شنبه تنها قهرمان اسپرز برای آن ها کین بود و نه هیچ کس دیگری. پیشتر در وایت هارت لین بازیکنان و تیم شاهد رفتارهایی ناشایست با بازیکنان بوده اند، مانند رفتار بدی که با امانوئل ادبایور شد، اما تاتنهام در بازی روز شنبه در بهترین شرایط خود قرار داشت. شلوغ و پرسر و صدا، با انگیزه و مثبت اندیش؛ حتی پس از گل مسوت اوزیل که آرسنال را پیش انداخت نیز این جو در وایت هارت لین از بین نرفت. این موضوع پیشتر نیز توسط پوچتینو، قبل از دیدار دو تیم مورد تاکید قرار گرفته بود.
" در چند ماه گذشته، جو ورزشگاه عالی بوده است و انرژی ای که ما از این ورزشگاه و هواداران گرفته ایم باور نکردنی است. این یک تغییر بزرگ برای ماست. حالا با این وضعیت با بازی کردن در وایت هارت لین راحت تر هستیم."
وی پس از بازی نیز با تمجید از هواداران و با اشاره به سرود خواندن آن ها در ورزشگاه گفت:
" فوق العاده بود؛ باور نکردنی؛ بسیار عالی. شما از ابتدا این جو فوق العاده را احساس می کردید و می توانستید درک کنید که این یک بازی فوق العاده حساس و ویژه برای هواداران ما است."
هواداران نیز پس از بازی در ورزشگاه ماندن و تا جایی که توانستند از قهرمانِ روز تاتنهام حمایت و تمجید کردند. حتی ونگر نیز از تمجید از کین سر باز نزد و در وصف بازیکنی که امسال در تمام رقابت ها برای تاتنهام 22 گل را به ثمر رسانده است اظهار داشت
" او مثل همیشه خوب بود. هری در حال رشد است و انگیزه بسیار خوبی را دارد و اصلاً متوقف نمی شود و مدام درحال پیشرفت است. حسرت من هم اکنون این است که به راحتی به او فرصت دادیم."
آرسنال به شکل قابل قبولی در ابتدا خوب بازی کرد و به لطف ضد حملات خود از چپ و راست دروازه تاتنهام را تهدید می کرد. اما در این حال اسپرز به دنبال پایه ریزی توپ ها بلند از سمت چپ خود بود که معمولاً کمتر برای آن ها گل را به ارمغان می آرود. در همین حال طرف میهمان با استراتژی دفاعی خود که در پیروزی اخیر در برابر منچسترسیتی نیز از آن بهره برده بود به روند خود ادامه داد، توپچی ها همچنین همانند فصول گذشته به شدت با احتیاط به مصاف تاتنهام رفتند. نکته ای که بدیهی است نیز این است که زمانی که شما با ضد حملات کار خود را پیش می برید و برای مدتی ضد حمله انجام نمی دهید، طرف مقابل به بدترین شکل ممکن شما را تحت فشار خود قرار می دهد و به همین دلیل اسپرز موفق شد شانس های خوبی را روی دروازه آرسنال خلق کند و به لطف هری کین در نوک خط حمله به دو گل برسد.
نکته آخری که اما در مورد این بازی قابل اشاره است، سوال بزرگ از روی هاجسون است که آیا او در ماه آینده از هری کین برای بازی انگلستان در برابر لیتوانی و ایتالیا دعوت خواهد کرد یا خیر. این درحالی است که ستارگان دیگری مانند سیدو براهینو، جی رودریگز، چارلی آستین و جیمی واردی نیز در ماه های گذشته بسیار خوب عمل کرده اند؛ البته کین با همه آن ها فرق می کند و با کلاس متفاوتی فوتبال بازی می کند. شاید بهترین توصیف در مورد او را باید از زبان آرسن ونگر بشنویم که در مورد دعوت شدن یا نشدن او به تیم ملی می گوید
" با توجه به تعداد گل هایی که او به ثمر رسانده است، اگر او را به تیم ملی دعوت نکنید. شخصی دیگر از کشوری دیگر می آید و به او گذرنامه ای جدید را خواهد داد."
یادداشتی که خواندید، نوشته شده بود توسط Michael Cox در وب سایت تحلیلی خبریِ بلیچر ریپورت
