این مطلب طنز و فان هست و عادل چنین اظهار نظری نکرده است.
موقعیت متوسل زاده هم درسته خیلی خوب بود ولی احتمال گل نشدن هم زیاد بود
در 8 بهمن 1388 تیم فوتبال مقاومت شهید سپاسی در ورزشگاه حافظیه شیراز به مصاف استیل آذین می‌رود و در آن دیدار فجر سپاسی با نتیجه دو بر یک بازی را واگذار می‌کند؛ ولی این بازی حاشیه‌هایی مهم‌تر از متن داشت که توجه جهانیان را به خود معطوف کرد.
در آن بازی "امین متوسل زاده" بازیکن فصل پیش فجر سپاسی و فعلی راه آهن عملی را انجام داد که خودش هم این فکر را نمی‌کرد در حافظه جهانی باقی بماند و چند روز پیش در سوئیس عنوان جوان‌مردترین ورزشکار سال 2010 را به خود اختصاص دهد. در آن بازی متوسل زاده به علت مصدومیت دروازه‌بان حریف از موقعیت گل خود استفاده نکرد و توپ را به اوت زد.
این جوان 28 ساله که شاگرد عرفان کوبهامی نیز بود توسط کمیته بین‌المللی المپیک و اهالی ورزش خودمان و تربیت‌بدنی مورد تقدیر قرار گرفت، در خصوص پیام تبریک سعیدلو گفت: «از آقای سعیدلو تشکر می‌کنم که پیام گرم و صمیمی داشت، به خودم افتخار می‌کنم که ایشان چنین نظری درباره من دارند.»
در فصل گذشته فجرسپاسی به لیگ آزادگان سقوط کرد. به همین منظور حرکت متوسل‌زاده واکنش‌های متفاوتی را درپی داشت که او دراین باره گفت: این اتفاق درس‌های زیادی به خود من داد. در یک آن این تصمیم را گرفتم و در ارتباط با کاری که انجام دادم خیلی از برخوردها خوب بود ولی در مواردی این طور نبود و برخی نسبت به آن حرکت، سوءظن داشتند و برخورد مادی با آن می‌کردند. بعضی‌ها گفتند اگر آن گل را می‌زدی، تیم نمی‌باخت و سقوط نمی‌کرد.
امین ادامه می‌دهد: خون دل خوردم و آنها را به زمان واگذار کردم وقتی بازیکن با استوک کفش در صورت دروازه بان حریف می‌رود، به حرمت سلامت یک انسان باید توپ را به بیرون می‌زدم. خوشحالم حرکت من بازی جوان‌مردانه و جزئی از فرهنگ ما شناخته شد و خیلی‌ها هدفشان فقط برد و باخت به هر قیمتی نیست.
وی درباره اینکه در آن لحظه حساس از آن موقعیت استفاده نکرده و توپ را به اوت زده، اظهار کرد: در فوتبال ما مشکل ناپسندیده تمارض وجود دارد ولی در آن موقع دروازه‌بان با بازیکن ما برخورد کرد، زمان آن نبود که بخواهم این قضیه را حلاجی کنم. به این نتیجه رسیدم که این عمل را انجام دهم. «من آن کار را کاملا بدون تحلیل انجام دادم و بعد از آن متوجه شدم چه قضیه‌ای اتفاق افتاده است.»
او در مورد شرایط تیمی خود در آن بازی بیان می‌کند: «اطرافیان زمانی نیاز داشتند که تصمیم بگیرند که این حرکت درستی است، یا نه و آن را هضم کنند.» آن موقع تیم ما بازنده بود و در رخت‌کن همه از این ناراحت بودند که چرا گل زده نشده و تیم باخته است.
او می گوید: این اتفاق فرهنگی است که در فوتبال خاک خورده بود.
