این دیدگاه فلسفی که ذات انسان قابلیت تغییر دارد، در حوزه فلسفه اخلاق و انسان‌شناسی مورد بحث است. این دیدگاه به این باور اشاره دارد که شخصیت، رفتار و ویژگی‌های ذاتی انسان می‌توانند در طول زندگی متحول شوند و تحت تأثیر عوامل مختلف، از جمله تجربیات، محیط، تربیت و انتخاب‌های شخصی، تغییر کنند.
برخی از فلاسفه و متفکران بر این باورند که ذات انسان قابل تغییر است و این تغییر می‌تواند به سمت بهتر شدن و رشد اخلاقی انسان باشد. آنها استدلال می‌کنند که انسان‌ها دارای ظرفیت‌های بالقوه‌ای هستند که می‌توانند در طول زندگی خود پرورش یابند و تغییر کنند. این دیدگاه بر آزادی و اختیار انسان در انتخاب مسیر زندگی و شکل‌دهی به شخصیت خود تأکید دارد.
برخی از دلایل و استدلال‌هایی که در حمایت از این دیدگاه ارائه می‌شود عبارتند از:
1. رشد و یادگیری: انسان‌ها موجوداتی یادگیرنده هستند و در طول زندگی خود از طریق تجربیات، آموزش و تعامل با دیگران، یاد می‌گیرند و رشد می‌کنند. این فرایند یادگیری می‌تواند بر ویژگی‌های شخصیتی، ارزش‌ها و رفتارهای فرد تأثیر بگذارد و منجر به تغییر در ذات او شود.
2. سازگاری: انسان‌ها موجوداتی انعطاف‌پذیر و سازگار هستند. آنها می‌توانند خود را با شرایط و محیط‌های مختلف وفق دهند و این سازگاری می‌تواند شامل تغییر در رفتار، نگرش‌ها و حتی ارزش‌های اخلاقی باشد. این انعطاف‌پذیری ذات انسان را منعکس می‌کند.
3. اختیار و مسئولیت: دیدگاه قابلیت تغییر ذات انسان بر اختیار و مسئولیت فردی تأکید دارد. انسان‌ها می‌توانند از طریق انتخاب‌های خود، مسیر زندگی خود را شکل دهند و مسئولیت عواقب آن را بر عهده بگیرند. این دیدگاه استدلال می‌کند که انسان‌ها می‌توانند با انتخاب‌های اخلاقی و اعمال درست، خود را بهتر کنند و تغییر دهند.
4. پتانسیل رشد اخلاقی: برخی از فلاسفه، مانند جان لاک، معتقدند که انسان‌ها با ذهن خالی از هرگونه محتوای اخلاقی به دنیا می‌آیند و از طریق تعامل با جامعه و محیط، ارزش‌ها و هنجارهای اخلاقی را می‌آموزند. این دیدگاه نشان می‌دهد که ذات انسان می‌تواند تحت تأثیر محیط و تربیت، شکل بگیرد و تغییر کند.
از سوی دیگر، برخی از فلاسفه و دیدگاه‌های فلسفی بر ثبات و عدم تغییر ذات انسان تأکید دارند و استدلال می‌کنند که برخی ویژگی‌های ذاتی انسان غیرقابل تغییر هستند. این دیدگاه‌ها ممکن است بر ذات ثابت و سرشت انسان تأکید داشته باشند و استدلال کنند که برخی جنبه‌های شخصیت و رفتار انسان‌ها از بدو تولد ثابت و تغییرناپذیر است.
در مجموع، دیدگاه قابلیت تغییر ذات انسان، بر ظرفیت انسان برای رشد، یادگیری و سازگاری تأکید دارد و این دیدگاه می‌تواند به درک بهتر انسان‌ها از خود و پتانسیل‌هایشان برای رشد و پیشرفت اخلاقی کمک کند.
