طرفداری | داوید پیزارو (David Pizarro)، زاده 11 سپتامبر 1979 در شهر والپارایزوی شیلی بوده است. او در پست هافبک میانی بازی می‌کرد و توانایی بازی در هافبک نفوذی و هافبک دفاعی را نیز داشت. پیزارو یکی از بازیکنان تکنیکی و شوت‌زن دنیای فوتبال بود و با توجه به جثه کوچکش، لقب پِک (Pek) را در ایتالیا داشت که معنای کوچک را می‌دهد. پیزارو فوتبالش را در یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های آماتور شیلی که در شهر زادگاهش قرار داشت، آغاز کرد. باشگاه سرو استرالا والپاریزوی شیلی، قدمت زیادی داشت و اولین باشگاه فوتبال پیزارو بود. او سپس به پایه‌های باشگاه سانتیاگو واندررز شیلی پیوست و در سال 1997، به تیم اصلی آن منتقل شد.
او اولین بازی خود برای باشگاه سانتیاگو را در دیدار برابر کولوکولو، در جام حذفی به سرانجام رساند. پیزارو پس از سه گل در 41 مسابقه برای سانتیاگو، در سال 1999 با یک میلیون یورو به باشگاه اودینزه ایتالیا پیوست و برای نخستین بار وارد قاره اروپا شد. اولین بازی پیزارو برای اودینزه، در هفته اول سری‌آ، برابر ونتزیا رخ داد که او در ده دقیقه پایانی به زمین مسابقه فرستاده شد. پیزارو در نخستین تجربه حضور خود به عنوان بازیکن فیکس اودینزه، در دقیقه 27 دیدار هفته چهاردهم سری‌آ برابر تورینو، یک پاس گل داد. با این وجود، پیزارو پس از این پاس گل دیگر در ترکیب اودینزه حضور نداشت و با آمار پنج بازی، یک پاس گل در لیگ و دو بازی، یک پاس گل در جام حذفی، فصل اول خود در ایتالیا را به پایان رساند. لوئیجی دی کانیو، سرمربی اودینزه در این فصل بود. این روند در فصل دوم حضور پیزارو در شهر اودینه نیز ادامه داشت و او فقط در پنج مسابقه برای باشگاه خود بازی کرد. او سپس در پنجره زمستانی، با قراردادی قرضی به یونیورسیداد شیلی پیوست و در هفت مسابقه برای این باشگاه، دو گل زد.
با ورود روی هاجسون به اودینزه، پیزارو از همان هفته‌های نخست فصل 02-2001 خود را به این مربی اثبات کرد و بعد از دو پاس گل در دو هفته اول که به عنوان بازیکن تعویضی به زمین مسابقه فراخوانده شده بود، در هفته چهارم و دیدار برابر پروجا یک گل به ثمر رساند و خود را به ترکیب اصلی تیمش رساند. پیزارو در این فصل به آمار 35 بازی، سه گل و هفت پاس گل در تمامی رقابت‌های داخلی ایتالیا رسید. او در فصل 03-2002 نیز به عملکرد خوب خود ادامه داد و در 38 بازی، هشت گل و چهار پاس گل را ثبت کرد. پیزارو به دلیل مصدومیت تعدادی از بازی‌های فصل 04-2003 را از دست داد و فقط آمار 22 بازی، سه گل و سه پاس گل را ثبت کرد اما در فصل 05-2004، به فرم خوب خود بازگشت و موفق شد در 40 بازی به آمار دو گل و هفت پاس گل دست یابد.
پیزارو پس از چندین فصل بازی در اودینزه، با سبک فانتزی بازی خود، مشتریان فراوانی از جمله اتلتیکو مادرید، لیورپول و یوونتوس داشت اما در نهایت همکاری با روبرتو مانچینی در باشگاه اینتر را ترجیح داد و با قراردادی به ارزش 12 میلیون یورو به این باشگاه منتقل شد. رقیبی مثل سباستین ورون، حضور منظم پیزارو در ترکیب اصلی اینتر را دچار چالش کرده بود و او در اینتر به آمار 40 بازی، سه گل و دو پاس گل دست یافت. او در اینتر به قهرمانی در لیگ برتر ایتالیا و جام حذفی رسید. به نظر می‌رسید با جدایی ورون، پیزارو در دومین فصل حضورش در اینترمیلان، به ترکیب اصلی تیم برسد اما خرید پاتریک ویرا باعث شد تا او درخواست جدایی کند و با قراردادی 12.25 میلیون یورویی به آ اِس رم منتقل شود. پیزارو به درخواست مربی سابقش در اودینزه، لوچیانو اسپالتی با رم قرارداد امضا کرد.
پیزارو در همان فصل اول حضورش در رم، به یکی از بازیکنان کلیدی این باشگاه تبدیل شد و به آمار 46 بازی، پنج گل و 9 پاس گل رسید. رم در این فصل موفق به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا شد. دومین فصل پیزارو در رم نیز با قهرمانی در جام حذفی همراه بود اما در این فصل، آمار پیزارو بسیار قوی‌تر بود و او توانست به یکی از بهترین فصول فوتبالی خود برسد. پیزارو در فصل 08-2007، آمار 46 بازی، چهار گل و 13 پاس گل را ثبت کرد که 10 بازی، یک گل و یک پاس گل آن در چمپیونزلیگ به ثبت رسیده بود. پیزارو موفق شد یک گل در برابر رئال مادرید به ثمر برساند و به همراه رم به مرحله یک‌چهارم نهایی چمپیونزلیگ صعود کند. حضور پیزارو در ترکیب اصلی رم، سه فصل دیگر نیز ادامه داشت و او به آمارهای 32 بازی، دو گل و هفت پاس گل در فصل 09-2008، 46 بازی، سه گل و 12 پاس گل در فصل 10-2009 و 30 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 11-2010 رسید. پیزارو بعد از ورود لوئیس انریکه به رم، تبدیل به یک بازیکن نیمکت‌نشین شد و در شش ماه همکاری خود با این مربی اسپانیایی، فقط در هفت مسابقه در ترکیب رم قرار گرفت و مدتی نیز با تیم پریماورای رم تمرین کرد.
در نقل و انتقالات زمستانی سال 2012، با درخواست روبرتو مانچینی، پیزارو به مربی سابقش در اینتر پیوست و با قراردادی قرضی، عضوی از باشگاه منچستر سیتی شد. او اولین بازیکن شیلیایی تاریخ منچستر سیتی بود. پیزارو در شش ماه حضورش در انگلستان، در هفت بازی برای سیتی به میدان رفت و به یک گل و دو پاس گل رسید و قهرمانی در لیگ برتر انگلستان را نیز به افتخارات خود اضافه کرد. پیزارو پس از پایان قرارداد قرضی خود با سیتی، از رم نیز جدا شد و به فیورنتینا پیوست. پیزارو سه فصل در فیورنتینا حضور داشت و مجموعاً آمار 110 بازی، چهار گل و 10 پاس گل را در این باشگاه به ثبت رساند. پیزارو سپس به باشگاه‌های سابق خود در شیلی بازگشت و یک فصل در سانتیاگو و دو فصل در یونیورسیداد توپ زد. پیزارو در سال 2017 به همراه یونیورسیداد به قهرمانی در لیگ برتر شیلی رسید. او پس از ثبت آمار 36 بازی، سه گل و شش پاس گل در فصل 2018 و در باشگاه یونیورسیداد، از فوتبال خداحافظی کرد.
پیزارو در رده ملی ابتدا برای تیم زیر 18 ساله‌های شیلی به میدان رفت و در تورنمنت جوانان آمریکای جنوبی حضور داشت. او در المپیک 2000، عضوی مهم از ترکیب تیم ملی امید شیلی بود و به همراه این کشور به مدال برنز المپیک دست یافت. پیزارو در هر شش بازی، در میدان حضور داشت و به دو پاس گل رسید. اولین بازی ملی پیزارو برای تیم ملی بزرگسالان شیلی در سال 1999 و تساوی 1-1 شیلی برابر گواتمالا به ثبت رسید. تورنمنت‌های مهم ملی پیزارو، دو کوپا آمریکا در سال‌های 1999 و 2015 بودند که پیزارو در سال 2015 موفق به قهرمانی در این تورنمنت شد. او در چهار مسابقه کوپا آمریکای سال 2015 برای شیلی به میدان رفت و درنهایت به اولین قهرمانی ملی خود دست یافت. آخرین بازی ملی پیزارو نیز در این تورنمنت شکل گرفت و او در دیدار نیمه نهایی مقابل پرو، 45 دقیقه بازی کرد. پرونده ملی پیزارو، با 46 بازی ملی، دو گل و هشت پاس گل به پایان رسید. او در سال‌های 2006 تا 2013 به علت اختلافات خود با برخی مربیان تیم ملی شیلی و برخی اعضای فدراسیون شیلی، از تیم ملی خداحافظی کرده بود؛ با این حال قهر او در سال 2013 پایان یافت و خورخه سمپائولی، سرمربی وقت شیلی، او را به اردوی تیم ملی دعوت کرد. پیزاروی 168 سانتی‌متری، بسیار تکنیکی بود و شوت‌های او بسیار مهلک بودند. او یکی از بازیکنان فانتزیستای ابتدای قرن بیست و یکم میلادی بود.
