لطفا قبل از پاسخ به سوال , متن رو بخونید. حداقل بخش آخر رو بخونید.
کمال گرایی چیه؟
در کل همه ی ما کم و بیش با کمال گرایی آشنا هستیم. در واقع کمال گرایی ، تلاش بسیار زیاد و طولانی برای رسیدن به یک هدف (خیلی بزرگ یا دست نیافتنی یا ...) است که اگر به آن هدف نرسیم ، زیرِ انتقاداتِ ناخوآکاهِ خود ، له میشیم.
مثلا فرض کنید من برای نشر این متن ، اون رو هزاران بار بخونم تا از درستی کلمات ، علائم نگارشی و ... کاملا مطمئن بشم. در صورتی که یک غلط کوچیک در این بستر غیررسمی ، خیلی به چشم نمیاد.
کمال گرایی یک ویژگی مثبته ؟
خیلی ها تصور میکنن که کمال گرایی خوبه و باعث افزایش کیفیت کارها میشه. در یک مستند درباره موضوع کمال گرایی ، سازنده مستند دست به انجام آزمایشی زد. اون از ۱۰ فرد کمال گرا و ۱۰ فرد عادی خواست که از چهار صفحه ی یک کتاب رونویسی کنند. در آخر دید که افراد کمال گرا ، بسیار پراشتباه و بدتر از افراد عادی ظاهر شدن.
دلیلش چیه ؟ دلیل این اتفاق در وهله اول ، اختلالات حاصل از کمال گراییه. وسواس و اضطرابی که در حین کار وجود کمال گراها رو فرا گرفته ، باعث اشتباهات بیشتر اونا میشه.
خیلی وقت ها در زندگی واقعی از ترس درست انجام نشدن یک کار ، اون رو عقب میندازیم. منتظر یک فرصت ایده الیم که فرا برسه و ما کارمون رو شروع کنیم. در حالی که اون فرصت هیچگاه فرا نمیرسه.
کمال گرایی در بین ما
کمال گرایی در جامعه ما بسیار فراوان شده . خیلی وقتا این اختلال یک ویژگی مثبت توسط بلاگرا و افراد بیسواد فضای مجازی تلقی میشه. به اطرافتون نگاه کنید. از هر خانواده ای که میپرسی ، دختر خودشون رو فقط به یک آدم پولدار ، دارای خونه و ماشین ، تحصیل کرده و همه چی تمام میدن.
خیلی از کنکوری ها صرفا به خاطر یک نتیجه بد و نرسیدن به هدفشون ، دست به خود کشی میزنن. در حالی که میتونن سال دیگه قوی تر برگردن.
دخترا فقط به خاطر یک سری از معیار های زیبایی مسخره توسط دیگران ، اینستاگرام و ... در حق صورت خودشون جنایت میکنن و هزاران عمل انجام میدن.
مردم فکر میکنن که اگر لباس مارک نپوشن یا گوشی اپل نداشته باشن آدمای معمولی هستن.
در واقع تو جامعه کمال گرای امروز ، معمولی بودن رو بد میدونیم. جامعه به ما القا کرده حتما باید در ایده آل ترین حالت ممکن باشیم. وقتی که نمی‌تونیم که ایده آل باشیم و خودمون رو به بقیه به صورت یک آدم موفق نشون بدیم ، دست به کارای مختلفی میزنیم.
۱. گاهی افسرده میشیم و دست به خودک... .
در واقع ترجیح می دیم که دیگر به این شرم پایان بدیم و چیزی از خودمون نشون ندیم.
۲. گاهی از بین سه طبقه بهترین ها ، معمولی ها و بد ها ، ترجیح میدیم که بد باشیم. میشیم بلاگرایی که صبح تا شب در حال مسخره بازی و انجام کارهای شرم آورن. فقط به خاطر اینکه به شکل دیگری دیده بشن و معمولی تلقی نشن. ما نتونستیم خودمون رو به صورت یک آدم موفق نشان بدیم ، پس به سمت نشان دادن خود به شکل دیگری می رویم!
نظر شما چیه ؟ شما هم اسیرش هستید؟
هر چی که به ذهنت میرسه کامنت کن. هر درد و دل ، راه حل و ... .
شبتون بخیر
