منچسترسیتی در چارچوب دیدار هفته چهارم لیگ برتر انگلیس در فصل 2023/24، به مصاف فولام رفت. این دیدار که در ورزشگاه اتحاد برگزار شد، با نتیجه 5-1 به سود آبی‌پوشان به اتمام رسید و حواشی بسیار زیادی را از جمله گل دوم منچسترسیتی و یا هت‌نریک ارلینگ هالند به همراه داشت. به همین بهانه نگاهی می‌اندازیم به تمام نکات فنی این مسابقه:
دو تیم از چه ترکیب و چینشی استفاده کردند؟
منچسترسیتی برای این دیدار از همان چینش 1-3-2-4 که قابلیت سوئیچ به سیستم سه دفاعه دارد، استفاده کرد. ناتان آکه در پست دفاع چپ جای یوشکو گواردیول را پر کرده بود و از طرفی نیز جرمی دوکو در سمت راست خط حمله حاضر شده بود تا فیل فودن به سمت چپ خط حمله برود.
برای فولام نیز از ترکیب 3-3-4 استفاده شده بود. حضور هریسون رید به همراه تام کیرنی و آندریاس پریرا، نشان از جنب و جوش بالای خط هافبک فولام است. همچنین هری ویلسون نیز در خط حمله حاضر شده است تا بتواند یکی از رابط‌های میانه زمین به خط حمله باشد.
منچسترسیتی از سیستم 1-5-1-3 استفاده کرده بود و مانوئل آکانجی را مثل همیشه به خط میانی آورده بود. رودری به عنوان زوج متئو کواچیچ بازی میکرد تا با نزدیک بازی کردن نسبت به هافبک کروات، او را صاحب فضایی مناسب کند.
فولام نیز از همان چینش 3-3-4 خود استفاده کرد اما جالب‌ترین نکته در سیستم تیم مارکو سیلوا، حضور بابی رید در یک خط عقب‌تر بود و تام کیرنی (هریس پس از تعویض)، جای خود را با این وینگر عوض میکرد.
فولام چگونه سعی داشت جای خالی ژائو پالینیا را پر کند؟
فولام که در این دیدار حساس تک هافبک تخریبی خود یعنی ژائو پالینیا را به دلیل حواشی انتقال او بایرن مونیخ و لغو آن در اختیار نداشت، سعی میکرد با فشرده کردن خط هافبک خود فضا را برای بازیکنان خلاق منچسترسیتی تنگ کند و بدین شکل مالکیت را از تیم آبی‌پوش پس بگیرند. منچسترسیتی نیز سعی داشت تا با حالت دو مهاجمه خطر خط حمله خود را بالاتر ببرد.
فولام چگونه خود را به گل رساند؟
منچسترسیتی که سعی داشت در یارگیری های نفر به نفر فعال ظاهر شود، راه حلی خطرناک را برای فولام ارائه کرد. فولام که فضا را برای خود فشرده دیده بود، رائول خیمنز را به عنوان یک بازیکن فعال در نظر گرفته بود و سعی میکرد تا با فرار ناگهانی به سمت تیر یک(نزدیک تیر عمودی به منطقه سانتر)، خود را از این یارگیری و مارک سنگین رها کند.
مانوئل آکانجی و نقشی کلیدی!
مانوئل آکانجی پس از مصدومیت جان استونز به عنوان هافبک دفاعی کاذب منچسترسیتی وظایف خود را ارائه می‌کند. این مدافع-هافبک سوئیسی در این دیدار به خوبی عصای دست پپ گواردیولا برای کمک به رودری بود. در فصل گذشته جان استونز نسبت به آکانجی عقب‌تر بازی میکرد و پس از خروج ایلکای گوندوعان مشخص است که گواردیولا این بازیکن را به عنوان رابطی از عقب (رودری) به جلو (کواچیچ) قرار داده است تا به نوعی بتواند جای خالی یک اکسترامن (گوندوعان و دی‌بروین) را پوشش دهد.
از جذاب‌ترین نکاتی که در هنگام گل اول منچسترسیتی قابل رویت است، حضور مانئول آکانجی در محوطه جریمه و پشت سر خولیان آلوارز است تا نشان دهد که این بازیکن به طور کامل نیز به خط حمله متصل شده است و از دوندگی بالایی نیز برخوردار است. چرا که پس از تغییر مالکیت این بازیکن به قلب دفاع سیتیزن‌ها برمی‌گردد.
آلوارز و کواچیچ؛ به یاد زوج تاریخی سیتی یعنی گوندوعان و دی‌بروین!
متئو کواچیچ که پس از خروج ایلکای گوندوعان به عنوان جایگزین هافبک آلمانی جذب شده بود، در اولین بازی‌های خود با نقدهایی از جمله عدم حضور در خط حمله و عدم فعالیت همچون کاپیتان سابق منچسترسیتی، روبرو شده بود. بازی به بازی اما نقش جذاب هافبک کروات در این تیم حس شد و به خوبی این بازیکن توانست جای خود را در قلب هواداران منچسترسیتی پیدا کند. خولیان آلوارز نیز با مصدومیت کوین دی‌بروین برخلاف فصل گذشته به عنوان یک مهره ثابت حضور پیدا کرده است.
اولین نکته از حضور این دو بازیکن پشت سر ارلینگ هالند، کمک به وینگرهای تیم بود. جرمی دوکو در راست و فیل فودن در چپ با توجه به فشردگی خط هافبک و کانال کناری فولام نیاز به حمایت داشتند و به همین دلیل هافبک-مهاجم آرژانتینی در سمت راست و کواچیچ نیز در سمت چپ به هم تیمی‌های خود کمک می‌کردند و توسط رودری و آکانجی (حضور در پشت سرشان) نیز حمایت می‌شدند.
در یکی از موقعیت‌های خطرناک منچسترسیتی نیز ملاحظه می‌کنید که آلوارز پس از یک-دو با فیل فودن در سمت راست باقی می‌ماند و فیل فودن پابه‌توپ به سمت محوطه جریمه شروع به حرکت می‌کند.
در عکسی دیگر نیز حضور کواچیچ در سمت چپ زمین را ملاحظه می‌کنید و نزدیک به فیل فودن حرکت می‌کند و جرمی دوکو نیز به سمت خولیان آلوارز به همراه توپ می‌دود.
وظایف کواچیچ و آلوارز به اینجا ختم نمی‌شود. آلوارز به خط حمله ملحق می‌شد و سیستم دو مهاجمه را شکل می‌داد و متئو کواچیچ نیز گاهی به عقب حرکت میکرد تا توپ‌پخش‌کن سیتی از عقب زمین لقب بگیرد.
جابجایی‌های متعدد رودری؛ فیل فودن و جرمی دوکو
یکی از برگ‌های برنده منچسترسیتی به جابجایی بسیار زیاد بازیکنان خود برمی‌گشت تا بتوانند پس از دست رفتن توپ فوراً مالکیت را پس بگیرند. مهم‌ترین نکته بازگشت خطی خط هافبک 4 نفره منچسترسیتی (وینگرها و کواچیچ و آلوارز) به عقب زمین بود تا به خط دفاعی سیتیزن‌ها کمک کنند.
در هنگام پرسینگ نیز رودری به طور کامل به خط حمله ملحق می‌شد تا پرسینگ سنگین تیمش را از بالاترین نقطه زمین شکل دهد و به مالکیت شاگردان مارکو سیلوا پایان دهد. ارلینگ هالند و خولیان آلوارز او را در خط حمله برای پرسینگ همراهی می‌کنند. روبن دیاز نیز در اقدامی جالب پشت سر این خط حمله سه نفره حضور دارد و با چینش یک چهارضلعی اجازه نمی‌دهند که توپ به دو هافبک رابط فولام یعنی هریسون رید و تایم کیرنی برسد! آلوارز نیز باید مراقب توپ های سمت راست باشد و هالند نیز به سمت چپ می‌رود و دیاز به همراه رودری در مرکز حرکت می‌کنند.
برای خط حمله اما فیل فودن و جرمی دوکو دائماً در حال جابجایی بودند تا فولبک‌های هوشیار فولام یعنی کنی تته در راست و آنتونی رابینسون در چپ موفق نشوند که وینگرهای بازیساز منچسترسیتی را از جریان بازی خارج کنند.
منچسترسیتی چگونه حملات خود را به فولام تحمیل میکرد؟
منچسترسیتی اولین نکته در خط حمله خود را با ترکیب آرژانتینی-نروژِی اجرا میکرد. حضور خولیان آلوارز و ارلینگ هالند این اجازه را به منچسترسیتی در جلوترین بخش تیم می‌دهد تا فضای بیشتری برای انتقال توپ به کناره‌ها داشته باشند. نکته‌ای که در گل سوم سیتیزن‌ها نیز بسیار مشهود بود.
با حضور این دو بازیکن، منچسترسیتی سعی کرد از حالت فشرده خط هافبک فولام استفاده کند و با بهره‌گیری از رودری، سعی در ارسال پاس مستقیم و پشت مدافعان به کناره زمین داشت تا از سرعت فیل فودن و جرمی دوکو نهایت استفاده شود و منجر به ایجاد موقعیتی خطرناک شوند.
از طرفی نیز حضور این دو بازیکن در صورت اینکه تمرکز فولام به کناره‌ها برود، باعث می‌شود تا فرار بسیار دقیق‌تر و سریع‌تری در خط حمله داشته باشند. همانند گل اول سیتیزن‌ها که با فرار بسیار عالی ارلینگ هالند و جایگیری دقیق خولیان آلوارز به ثمر رسید.
نتیجه گیری
فولام با از دست رفتن مهره‌های خود نشان داد که هنوز تیم دست و پا بسته‌ای نیست و برای اهداف خود در این فصل بی‌رحمانه می‌جنگند. پپ گواردیولا و تیمش در این مسابقه به خوبی نشان دادند که وابسته به بازیکنی خاص نیستند. در ماه‌های اخیر گواردیولا مهره‌هایی بسیار کلیدی را از دست داد و با ارائه تاکتیک‌هایی جدید و نوین نشان داد که هرگز وابستگی به شاگردان خود ندارد و این نبوغ اوست که تیم خود را سرزنده و سرحال نگه می‌دارد. جاه طلبی منچسترسیتی در فصل جدید، پس از آن سه‌گانه تاریخی و افسانه‌ای نیز نشان می‌دهد که سرمربی اسپانیایی برروی عدم اشباع بازیکنان خود تاکید کرده است. باید دید که آیا این روند سیتیزن‌ها در ادامه فصل متوقف خواهد شد یا خیر.
