طرفداری | مائوریسیو پوچتینو به لیگ برتر برگشته و این بار معمار تحول بزرگ چلسی خواهد بود. تغییرات بازیکنان در چلسی بسیار زیاد بوده و در فصل جدید، سوالاتی مهم در رابطه با وضعیت چلسی وجود دارد که باید پاسخ مناسبی به آن‌ها داده شود. نگاهی داریم به پنج نکته کلیدی در فصل 24-2023 چلسی...
پیش از شروع مطلب، قسمت‌های قبلی را از دست ندهید:
چلسی چگونه باید گل بزند؟
کای هاورتس با زدن هفت گل بهترین گل‌زن فصل گذشته چلسی بود. غیر از هاورتس، آبی‌ها فقط دو بازیکن دیگر داشتند که موفق شدند حداقل 4 گل در لیگ به ثمر برسانند؛ رحیم استرلینگ با 6 گل و ژوائو فلیکس با 4 گل. این‌ها در حالی است که در فصل 22-2021 میسون مانت، بهترین گل‌زن تیم، توانسته بود 11 گل بزند. در فصل پیش‌تر از آن، جورجینیو با زدن 7 گل بهترین گل‌زن تیم بود؛ اما باتوجه‌به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و قرارگیری در جمع چهار تیم برتر، این آمار ضعیف گلزنی فراموش شد.
مسلماً چلسی به گل‌های بیش‌تر و عملکردهای بهتر در مقایسه با فصل فاجعه‌بار 23-2022 نیاز دارد. آبی‌ها در 38 بازی فصل گذشته که دوازدهم شدند، فقط 35 گل غیر پنالتی به ثمر رساندند. تحول در جمع بازیکنان تهاجمیِ استمفوردبریج ملموس بوده و حالا آن‌ها بازیکنان مستعد متعددی در ترکیب خود دارند.
برای بازیکنان ثابت، اوضاع در فصل پیش رو به بدی فصل 23-2022 نخواهد بود. یک دلیل برای خوش‌بینی، عملکرد پایین‌تر از حد انتظار چلسی در به ثمر رساندن گل‌های غیر پنالتی که در این زمینه بدترین آمار را میان تمام تیم‌های لیگ برتری به ثبت رساندند. بر اساس داده‌ها، چلسی باید حدود 48 گل غیر پنالتی می‌زد. با آمدن نیکولا جکسون و کریستوفر انکونکو (که پس از نگارش این یادداشت با مصدومیت مهمی مواجه شد) پوچتینو امیدوار است تیمش بتواند در استفاده از موقعیت‌های گل بتواند مؤثرتر ظاهر شود.
جدول داده‌های زیر نشان می‌دهد چلسی در مقایسه با کیفیت موقعیت‌هایی که خلق کرده، 12.7 گل نسبت به حالت عادی کم‌تر زده است. در واقع چلسی با تولید 47.7 میزان xG غیر پنالتی، تنها 35 گل زده که این یعنی 12.7 xG را به هدر داده‌اند.
بدترین عملکرد در زمینه استفاده از xG در لیگ برتر انگلیس
چلسی 12.7 گل کم‌تر نسبت به موقعیت‌های تولید شده‌اش زده است
بااین‌وجود اگر چلسی می‌توانست بر اساس xG هایش 48 گل بزند، بازهم با آمار لسترسیتیِ سقوط کرده برابری می‌کرد. این یعنی اگر مهاجمان جدید چلسی بتوانند موقعیت‌ها را به‌خوبی گل کنند، بازهم در زمینه موقعیت‌سازی نیاز به پیشرفتی قابل‌توجه دیده می‌شود.
آیا به پوچتینو زمان مد نظرش برای ساختن تیم داده می شود؟
مالکان جدید چلسی، سنت وقت دادن به سرمربی در صورت بد پیش رفتن اوضاع را تغییر نداده‌اند. این امیدواری وجود داشت که تاد بولی مثل رومن آبراموویچ کم‌تحمل نباشد؛ اما با وجود چند هفته فرصت دادن به گراهام پاتر و بدتر شدن نتایج، به همان بی‌رحمی آبراموویچ تصمیم به اخراج او گرفت.
پوچتینو آمده تا یک پروژه را ساخته و هدایت کند و اکثر هواداران از این که چلسی در اولین فصل او در کورس قهرمانی نباشد، خیلی ناراحت نخواهند شد. در زمان نگارش این مطلب، چلسی 14 بازیکن را فروخته یا واگذار کرده و این یعنی آبی‌ها در فصل 24-2023 یک تیم کاملاً متفاوت خواهند داشت. در توانایی‌های پوچتینو و کیفیت استعدادهای جدید چلسی تردیدی نیست؛ اما نتیجه‌گیری سریع در حال حاضر خواسته زیادی است.
پوچتینو در شروع اولیه کار خود در باشگاه‌های پیشینش چندان تجربه لذت بخشی نداشته است. در سال‌های اولیه تاتنهام، بازیکنان در درک ایده‌ها و سبک بازی پوچتینو مشکل داشتند. در پاری سن ژرمن فصل 21-2020 نیز تیم او نتوانست با وجود رقابت پایاپای با لیل تا نیم‌فصل، به قهرمانی پایان فصل دست یابد. تیم پوچتینو در فصل بعد قهرمان لیگ 1 فرانسه شد؛ اما همه می‌دانیم که تاتنهام او بعدها توانست به تیم بهتری تبدیل شود. اتفاق‌هایی که برای تاتنهام و پاری سن ژرمن در سال‌های بعدی شروع کار پوچتینو در این باشگاه‌ها افتاد، نشان می‌دهد اگر به او وقت داده شود، چه نتایج خوبی کسب می‌شود.
تیاگو سیلوا، ریس جیمز، بن چیلول، انزو فرناندز و رحیم استرلینگ می‌توانند هسته و ساختار اصلی تیم در حال ساخت پوچتینو را تشکیل دهند. همه آن‌ها طی سال‌های اخیر بازیکنان کلیدی بوده‌اند. تیاگو سیلوا با وجود این که مسن‌ترین بازیکن لیگ برتر است (38 سال و 248 روز در آخرین بازی او در لیگ برتر، مقابل نیوکاسل) با 2352 دقیقه بازی توانست یکی از بازیکنان چلسی باشد که بیشترین دقایق بازی در لیگ برتر را ثبت کرده است. جیمز و چیلول در فصول گذشته با مصدومیت‌های متعدد دست‌وپنجه نرم کرده‌اند و بدشانس بوده‌اند؛ اما با وجود بازی در خط دفاعی، به ترتیب سومین و ششمین مشارکت مستقیم در گل‌های لیگ برتری چلسی از ابتدای فصل 21-2020 را داشته‌اند.
درعین‌حال انزو فرناندز با میانگین 5.8 مشارکت منجر به شوت در سکانس‌های تهاجمی در هر 90 دقیقه، بیش از همه بازیکنان چلسی که حداقل هزار دقیقه در فصل گذشته بازی کرده‌اند، فعال‌ترین بازیکن چلسی در زمینه موقعیت‌سازی بوده است. اگرچه استرلینگ با وجود عملکرد پایین‌تر از حد انتظار و تنها 1905 دقیقه بازی از 3420 دقیقه بازی ممکن (55.7% از بازی‌ها) توانسته 9 مشارکت مستقیم در گلزنی داشته باشد و بهترین بازیکن آبی‌ها در این زمینه بوده است. اگر به پوچتینو وقت کافی داده شود، او ساختار مستحکمی در دسترس دارد که می‌تواند تیمش را باتکیه‌بر آن‌ها بنا کند.
مشارکت در سکانس‌های تهاجمی چلسی در فصل 23-2022
رنگ قرمز شوت، رنگ بنفش موقعیت‌های خلق شده و رنگ سفید بیلدآپ منجر به شوت را نشان می‌دهند
آیا وقت باور داشتن به کپا فرا رسیده؟
از درودیوار چلسی تغییرات می‌بارد؛ اما پوچتینو تأکید دارد از کپا آریزابالاگا به‌عنوان دروازه اول تیم راضی است و او را دروازه‌بانی فوق‌العاده می‌داند. وقتی حرف از کپا آریزابالاگا می‌شود، همه ما ناخودآگاه سوگیری منفی نسبت به او داریم؛ اما با این حال از یادبردن فصول اولیه فاجعه‌بار او و استرس در اثر فشار قیمت بالایش کار مشکلی است.
در فصل 20-2019 کپا روی سانترها ضعف مهمی داشت و ثبت آمار 10.7- Goals Prevented یعنی خوردن 10.7 گل بیش‌تر از میانگین xG ای که روی دروازه‌اش آمده، یعنی او در زمینه جلوگیری از موقعیت‌های گل با اختلاف در لیگ برتر بدترین بوده است. به عبارت ساده‌تر، او در آن فصل باید حداقل 11 گل کم‌تر می‌خورد. آن دعوای معروف با مائوریتزیو ساری و مخالفت با او برای تعویض در فینال لیگ‌کاپ 2019، بازیکنی را به تصویر می‌کشد که دردسرساز است، دوست‌داشتنی نیست و جایگاهش را نمی‌شناسد.
آمار جلوگیری از تبدیل شدن موقعیت‌های گلِ درون چارچوب کپا
او طی فصول اخیر پیشرفت داشته و در فصل 23-2022 مانع از ورود 6 گل بالاتر از میانگین موقعیت‌های ساخته شده روی دروازه‌اش شد
کپا ضمن پیشرفت در مهار موقعیت‌ها، یکی از بهترین دروازه‌بانان دنیا در زمینه بازی با پا است. در فصل گذشته این سنگربان اسپانیایی نرخ پاس سالم 80.7 درصدی را ثبت کرد و در این زمینه سومین دروازه‌بان برتر لیگ برتر انگلیس میان کسانی بود که حداقل 1500 دقیقه بازی کردند. فقط ادرسون با نرخ پاس سالم 84.4% و آلیسون با 83.4% میزان پاس‌های سالم بالاتری نسبت به کپا ارسال کردند. هر دو نفر در تیم‌هایی بازی می‌کنند که در مقایسه با چلسی فصل پیش، تسلط بیش‌تری بر بازی دارند و در مقایسه با کپا، با پرس از جلوی کم‌تری مواجه می‌شدند.
باتوجه‌به مهارت‌های پخش توپ و پیشرفت در زمینه شوت‌گیری، وقتش رسیده تا قضاوت‌های کلیشه‌ای در مورد کپا را کنار بگذاریم. شاید الان بتوانیم او را به‌عنوان یک دروازه‌بان سطح بالا که ارزش حداقل بخشی از سرمایه‌گذاری 72 میلیون‌پوندی چلسی در تابستان 2018 داشته، بپذیریم. با آمدن روبرت سانچز از برایتون، خیال کپا راحت نخواهد بود و با حضور این رقیب جدی، انتظار می‌رود او با بهتر کردن عملکردش بتواند هم‌چنان دروازه‌بان شماره یک چلسی باشد.
آیا جوان‌سازی بیش از حد آسیب‌زا است؟
اگر روملو لوکاکو و حکیم زیاش که هر دو ۳۰ساله هستند و احتمالاً جایی در چلسی نخواهند داشت را کنار بگذاریم، آبی‌ها فقط این هفت نفر را به‌عنوان بازیکنان بالای 24 سال در ترکیب تیم خود دارند:
- تیاگو سیلوا (38)، مارکوس بتینلی (31)، رحیم استرلینگ (28)، کپا (28)، بن چیلول (26)، مارک کوکوریا (26) و کریستوفر انکونکو (25)
لوی کولویل، بشیر هومفریز، مالو گوستو، چزاره کاسادی، کارنی چوکووئمکا، آندری سانتوس، دیگو موریرا و آنجلو گابریل از جمله بازیکنان زیر 21 سالی بودند که در تور پیش‌فصل چلسی به‌کار گرفته شدند و در بخش مهمی از بازی‌ها ایفای نقش کردند. استفاده از همه این بازیکنان در طول فصل می‌تواند کمی ریسکی باشد.
پوچتینو دوست دارد ترکیب تیمش جوان باشد و بازیکنانی که نامشان برده شد، مسلماً کار با چنین مربی‌ای لذت می‌برند؛ اما سرمربی آرژانتینی باید حواسش به سطح تجربه تیم هم باشد. ساوتهمپتون که فصل گذشته بیستم شد و به چمپیونشیپ سقوط کرد، با 7687 دقیقه بازی‌دادن به بازیکنان زیر 21 سال، بیش از همه تیم های لیگ برتر از بازیکنان این رده سنی استفاده کرد. ساوتهمپتون با میانگین سنی 25 سال و 41 روز، لیدزیونایتد با میانگین سنی 25 سال و 285 روز و لسترسیتی با میانگین سنی 25 سال و 155 روز سه تیم از چهار تیم جوان لیگ برتر انگلیس بودند که همگی به دسته پایین‌تر سقوط کردند.
اگرچه استفاده از بازیکنان جوان یک شمشیر دو لبه است و می‌تواند نتیجه بسیار مثبتی هم داشته باشد. دومین تیم جوان لیگ برتر در فصل گذشته آرسنال بود که با میانگین سنی 25 سال و 51 روز توانست نایب‌قهرمان شود و اگر مصدومیت ویلیام سالیبای ۲۲ساله نبود، شاید توپچی‌ها می‌توانستند به قهرمانی لیگ برتر برسند. استفاده پوچتینو از گروه بزرگی از بازیکنان جوان می‌تواند یک ریسک تلقی شود؛ اما چنین ریسکی می‌تواند پاداش مهمی هم داشته باشد.
آیا لوی کولویل می‌تواند خیلی سریع عضو مهمی از تیم شود؟
لوی کولویل که فصل گذشته را به طور قرضی در برایتون سپری کرد، با وجود 20ساله بودنش بخش مهمی از تیم زیبای روبرتو دزربی بود و این سرمربی ایتالیایی با علم به توانایی‌های این مدافع جوان انگلیسی اصرار زیادی برای بازگرداندن او به ساحل جنوب انگلیس کرد.
اگرچه با مصدومیت شدید وسلی فوفانا و واردشدن تیاگو سیلوا به 39 سالگی چلسی نیاز مبرمی به مدافع وسط دارند و نمی‌توانند مدافعی با چنین استعدادی که فصل گذشته در یکی از بهترین تیم های لیگ برتر بازی کرد را از دست دهند. سوال این جاست که او چه زمانی آماده فیکس‌شدن در چلسی است.
کولویل در قهرمانی تیم ملی جوانان انگلیس در یورو نقش مهمی ایفا کرد. او با وجود استراحت در بازی‌های دور گروهی، چهارمین بازیکن برتر یوروی جوانان از حیث پاس‌های سالم (201) و نرخ پاس صحیح (90.9) بود. او بازیکنی بسیار پیش‌رونده است و در یوروی جوانان، 161 پاس روبه‌جلو ارسال کرد؛ 38 پاس بیش از هر بازیکن دیگری در تورنمنت. فقط تیلور هاروود بلیس و نونی مادوکه، دو بازیکن دیگر انگلیس با 60 و 50 حمل توپ روبه‌جلوی بیش از 5 متر، نسبت به کولویل با 43 حمل توپ مشابه، بهتر عمل کردند.
نقشه پاس‌های لوی کولویل در یورو زیر 21 سال 2023
در برایتون، کولویل بیشترین حمل توپ روبه‌جلو را داشت و فقط آیمریک لاپورت، روبن دیاش، آلن سن ماکسیمن و جوئل ماتیپ بهتر از او کار کردند. مسلماً او مدافعی باکیفیت است و پتانسیل بالایی برای تبدیل‌شدن به یک بازیکن کلاس جهانی دارد که می‌تواند یکی از ریسک‌های مهم سرمربی جدید چلسی در فصل جدید باشد.
ترجمه از وب‌سایت The Analyst
