طرفداری | اریک تن هاخ در فصل گذشته در زمینه ایجاد هویت تیمی و بهترین استفاده از بازیکنان منچستریونایتد گام بزرگی برداشت و ضمن پایان رساندن انتظار 6 ساله شیاطین سرخ برای کسب جام، آنها را به لیگ قهرمانان اروپا بازگرداند. با این حال، لیگ برتر در انتظار شیاطین سرخ است و آنها در به دنبال عملکردی بهتر خواهند بود. در اینجا به پنج پرسش در مورد آینده منچستریونایتد در فصل 2023/24 میپردازیم.
پیش از شروع مطلب، قسمتهای قبلی را از دست ندهید:
آیا نشانههای بیشتری از «فلسفه» اریک تن هاخ خواهیم دید؟
یکی از موضوعات کلیدی در میان طرفداران و خبرنگاران پس از انتخاب تن هاخ به عنوان سرمربی منچستریونایتد، روش بازی این مربی بود. مرد هلندی روش متفاوت و کارآمدی در آژاکس داشت و به وضوح یکی از عوامل حضور او در منچستریونایتد نیز چنین چیزی است. برخی ممکن است سادهلوحانه انتظار داشته باشند سیستم سرمربی جدید به سرعت در باشگاه اجرا شود؛ حتی بدون تغییرات بزرگ در ترکیب. اما در واقعیت، که توسط رالف رانگنیک نیز آشکار شد، اریک تن هاخ تیمی از سرمربیهای مختلف با ایدههای متفاوت تحویل گرفته و خودش نیز سرمربی دیگری محسوب میشود. با این وجود، تن هاخ به وضوح نشان داد که منچستریونایتد چه روش بازیای را در پیش خواهد گرفت. در جریان فصل 2022/23 او گفت:
میخواهیم پرس کنیم، همیشه پرس کنیم و فوتبالی پویا به نمایش بگذاریم. گاهی به دنبال بازی در بالای زمین خواهیم بود و اگر چنین چیزی فراهم نشد باید به عنوان یک تیم چنین چیزی را متوجه بشیم و عقب بنشینیم. با این حال، هدف ما این است که همیشه پرس کنیم.
قبل از چنین صحبتی نیز، در جریان اولین کنفرانس مطبوعاتی به عنوان سرمربی منچستریونایتد، تن هاخ گفته بود:
آژاکس را دیدهاید؟ چنین تیمی را دوست دارم اما گاهی بازیکنان هستند که روش بازی تیم را مشخص میکنند. من ایدههایی برای تیمم در نظر دارم، ترکیبی را انتخاب میکنم که بهترین نمایش خودشان را ارائه کنند. ترکیبی که به حداکثر کیفیت خودشان برسند، در نقش خودشان احساس راحتی داشته باشند و در نهایت به کمک هم موفقیت را به ارمغان بیاورند.
بنابراین به وضوح اریک تن هاخ دوست دارد تیمش شبیه آژاکس باشد؛ به این معنا که به شدت پرس کنند، تهاجمی بازی کرده و مالکیت توپ را به وسیله بازیسازی از عقب زمین داشته باشند. اما تن هاخ میدانست که باید انتظارات خود را با مسیری که در پیش دارد مطابقت دهد. مقایسه مستقیم دو باشگاه سخت است چرا که آژاکس به مانند یک ماهی بزرگ در داخل دریاچه بوده، در حالی که لیگ برتر انگلیس بیشتر به یک اقیانوس شباهت دارد. در حالی که نمیتوان گفت سرمربی هلندی تیم آژاکس خود را در منچستریونایتد پیادهسازی کرده، گرافهای زیر نشان میدهد بین دو باشگاه از لحاظ سیستم بازی مالکانه، تفاوت چندانی وجود ندارد.
بازیکنانی مثل کریستین اریکسن، کاسمیرو و لیساندرو مارتینز - که همگی فصل گذشته خریداری شدند- در افزایش قدرت منچستریونایتد برای بازیسازی از عقب زمین نقش مهمی داشتند. با این حال تفاوتهایی وجود دارند؛ تفاوت دو تیم در این است که استانداردهای لیگ برتر نسبت به اردیویسه هلند بالاتر بوده و تیمهای بیشتری میتوانند چنین سبکی بازیای را ارائه کنند. بنابراین با وجود این که در گرافها بازی منچستریونایتد به آژاکس شباهت دارد، در واقعیت اما این تیم حتی به استانداردهای لیگ برتر نزدیک هم نیست. پیشرفتهایی انجام گرفته اما مسیری طولانی برای منچستریونایتد در پیش است.
در مورد پرسینگ، برای این که متوجه شویم یک تیم چه تلاشی برای تصاحب توپ انجام داده، به سراغ پاس های رد و بدل شده حریف به ازای واکنش دفاعی میرویم، تیمی که کمترین آمار را داشته باشد تلاش بیشتری انجام داده است. میانگین PPDA برای منچستریونایتد در فصل گذشته 12 در نظر گرفته شده که در بین تیمهای لیگ برتری دوازدهمین عملکرد محسوب میشود. چنین دادهای برای آژاکس در فصل 2021/22، عدد 9 به ثبت رسیده است.
با این حال چرخش شیاطین سرخ از لحاظ تصاحب مالکیت توپ در زمین حریف (همراه با کنش دفاعی و پرسینگ) از 265 مورد در فصل 2021/22 (رتبه 13) به عدد 328 (رتبه 6) در اولین فصل اریک تن هاخ نشان میدهد که سرمربی هلندی تاثیر خودش را روی تیم گذاشته و زمینهای محکم برای پیشرفت در فصل آینده فراهم کرده است.
آندره اونانا چهقدر مهم خواهد بود؟
آندره اونانا یکی از اهداف اصلی اریک تن هاخ بود، ورود دروازهبان کامرونی به اولدترافورد پتانسیل «game changer» بودن در ترکیب منچستریونایتد را دارد. صرفنظر از این که چه بازیکنهایی در ادامه وارد باشگاه میشوند، اونانا مهمترین خرید تابستانی منچستریونایتد خواهد بود. در هفتههای پایانی فصل گذشته صحبت زیادی در مورد داوید دخیا در جریان بود و به نظر میرسید سنگربان اسپانیایی به نوعی حضور به عنوان دروازهبان اول باشگاه را قرض گرفته است. اما مشکل دخیا بازیسازی از عقب زمین نبود؛ چنین ویژگیای تنها یک جنبه از دروازهبان مدرن به شمار میرود. وقتی توپ را در اختیار دارید و آگاهی و دید گستردهای در زمین ندارید، دیگر دروازهبانی با استعداد نیستید. در چنین شرایطی، در نهایت با محاصره هری مگوایر توسط بازیکنان سویا و ربایش توپ از زیر پاهای کریستین اریکسن در بازی با برنتفورد مواجه میشوید (در هر دو مورد دخیا پاس اشتباهی را فراهم کرد). چنین عملکردی نشان میدهد که آندره اونانا چهقدر میتواند در منچستریونایتد مهم باشد.
اونانا کمی بازی ریسکی انجام میدهد و به همین دلیل طرفداران نیاز دارند که به بازی این دروازهبان عادت کنند؛ با این حال اونانا در پخش توپ مهارت بالایی دارد. در فصل گذشته با 93.8% پاس صحیح در زمین خود، تنها 12 دروازهبان در پنج لیگ اروپایی عملکردی بهتری به ثبت رساندند و تنها سه نفر از این بازیکنان طی 90 دقیقه با ارسال 28.8 پاس به همتیمیهای خود از لحاظ آماری نمایش بهتری داشتند. در مقایسه، داوید دخیا در فصل گذشته به ازای 90 دقیقه، 19.3 پاس به سایر بازیکنان منچستریونایتد ارسال کرد که 88% از آنها صحیح بود. اونانا در فصل گذشته سری آ در هر بازی روی 1.7 حمله اینتر به سمت دروازه حریف نقش داشت، آماری که تنها دو دروازهبان در بین لیگهای معتبر اروپایی توانستند بر آن چیره شوند. تنها ایوان پروودل از لاتزیو از لحاظ ایجاد موقعیت گلزنی به وسیله پاس ماقبل پاسی که منجر به شوت شده، آمار بهتری نسبت به اونانا به ثبت رسانده است.
بنابراین خرید جدید تن هاخ نهتنها به دریافت پاس عادت کرده، بلکه بازیکنی قابل اعتماد هم تلقی میشود که میتواند در صورت نیاز به جلو نیز حرکت کند. ممکن است اونانا نیاز به زمان برای سازگاری خود داشته باشد؛ لیگ برتر سرعتیتر و پربرخوردتر از سری آ بوده و عادت به سایر همتیمیها نیز ضروری خواهد بود. منچستریونایتد با آندره اونانا بهتر بازی خواهد کرد و در لیگی که پرس کردن مرسوم است، مزایای حضور این بازیکن قابل توجه خواهد بود.
آیا اریک تن هاخ میتواند از آنتونی و جیدون سانچو استفاده بیشتری کند؟
منچستریونایتد برای آنتونی و جیدون سانچو مجموعا 150 میلیون پوند هزینه کرده و با توجه به عملکرد این بازیکنان، این مبلغ حیرتانگیز است. آنتونی یک فصل را در لیگ برتر گذرانده و با وجود این که از کیفیت خود رونمایی نکرده، توانایی و پشتکار لازم را دارد. در مورد بازیکنانی که به اصطلاح خام هستند، کارهای زیادی برای انجام گرفتن وجود دارند و به همین نمیتوان گفت این بازیکن فصل آینده قادر به تلاش و پیشرفت نخواهد بود. جیدون سانچو وارد سومین سال حضور خود در اولدترافورد میشود؛ استانداردها و اعداد ثبت رسیده او به دوان حضور در دورتموند نزدیک هم نیست، با این حال سانچو در نیمفصل دوم فصل 2022/23 نکات امیدوارکنندهای را ارائه کرد. بازیکن آکادمی سیتیزنها فصل گذشته از منچستریونایتد برای بهبود شرایط روحی و فیزیکی خود زمان خواسته بود. با فرصتی که تن هاخ به سانچو داده بود، این بازیکن در حد فاصل 22 اکتبر تا 1 فوریه به میدان نرفت.
پس از بازگشت و نگرانی در مورد علل واقعی غیبت سانچو، فرم وینگر انگلیسی در مقطع پایانی فصل مثبت بود. او فصل را با رتبه دومین بازیکن منچستریونایتد از لحاظ ایجاد موقعیت گلزنی و پاسگلهای مورد انتظار (xG=4.1) به پایان رساند و پس از مارکوس رشفورد (17) و برونو فرناندز (8)، با 6 گل، سومین گلزن برتر فصل شیاطین سرخ بود. در حقیقت، در مورد نرخ xG جیدون سانچو در ارسال پاسگل، در بین بازیکنانی که حداقل 25 موقعیت ایجاد کردهاند، تنها 4 نفر عملکرد بهتری به ثبت رساندند. مطابق آمار، سانچو نهتنها همتیمیهای خود را در بهترین موقعیت پیدا میکرد، بلکه اغلب در بازیسازی منچستریونایتد نیز نقش داشت. با وجود ناامیدی طرفداران منچستریونایتد از کاهش سرعت سانچو در یک سوم زمین حریف، آمار نشان میدهد این بازیکن تصمیمهای درستی را گرفته است.
آنتونی در مقایسه با سانچو و با وجود 117 دقیقه بازی بیشتر، 17 موقیعت کمتر ایجاد کرده است. اگر چه با ایجاد 2.5 موقعیت ثانویه در هر بازی، در بین بازیکنانی که حداقل 1000 دقیقه به میدان رفتهاند، آنتونی جایگاه 15 لیگ را تصاحب کرده است. بخشی از مشکلات این بازیکن به تصمیمات او بر میگردد؛ آنتونی در کنار مارکوس رشفورد به صورت مکرر اقدام به شوتزنی میکند (3.6 شوت به ازای هر بازی). آنتونی با وجود شاخص امید به گل 6.8، تنها 4 موقعیت را تبدیل به گل کرده است. تغییرات چشمگیر در مورد عادات آنتونی بعید است اما این بازیکن به قرار گرفتن در موقعیتهای بهتر و تصمیمگیریهای هوشمندانه نیاز دارد.
آیا میسون مانت جایگزین کریستین اریکسن میشود؟
اریکسن فصل گذشته بدون شک خریدی مثبت برای ترکیب منچستریونایتد بود. هافبک دانمارکی بلافاصله هوشمندی و کنترل توپ را به خط هافبکی که به شدت فقدان چنین چیزی را احساس میکرد، اضافه کرد و بار خلاقیت را نیز از روی دوش برونو فرناندز کاهش داد. پس از اضافه شدن کاسمیرو، این بازیکن در کنار فرناندز و اریکسن، کیفیت و تعادل گمشده شیاطین سرخ را به خط هافبک این تیم اضافه کردند؛ اریکسن در این بین نقش بیشتری را ایفا کرد. با حضور مثلث خط هافبک منچستریونایتد، این تیم طی 25 بازی 76% برد کسب کرد و تنها دو بار متحمل باخت شد. در 37 بازیای که یکی از این بازیکنان غایب بودند، 10 شکست به ثبت رسید. اریکسن از اواخر ژانویه تا اوایل آپریل را به دلیل مصدومیت از دست داد و پس از بازگشت نیز دقایق حضور او در زمین از 79 دقیقه به 56 دقیقه کاهش یافت.
چنین نکتهای به معنای انتقاد نیست، فرصت برای بازگشت از یک مصدومیت بلندمدت منطقی است. با این حال بدون شک تاثیر کریستین اریکسن کاهش یافته و لمس توپ او از 62.1 در هر بازی به 51.9 رسیده است؛ این نگرانی وجود دارد که هافبک 31 ساله به جای افت موقت وارد یک روند نزولی شده است. گزینههای جایگزین اریکسن مثل فرد و اسکات مک تومینای از نظر سبک بازی شبیه به این بازیکن نیستند؛ با در نظر گرفتن این موضوع، درخواست تن هاخ برای خرید میسون مانت تعجبآور نیست. برخی از طرفداران باشگاه از خرید میسون مانت به خصوص پس از فصل ناامیدکننده 2022/23 هیجانزده نشدند، هر چند استمفوردبریج فصل آشفتهای را گذرانده است.
در حالت کلی میسون مانت به دلایلی توسط سرمربیان مورد تحسین قرار میگیرد، هافبک سابق چلسی در فصل 2020/21 و 2021/22 یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر بود. در آن مقطع، مانت رتبه پنجم برای ایجاد موقعیت گلزنی (145)، چهارم برای شاخص پاسگل مورد انتظار (13.8) و رتبه 21 برای بازپسگیری توپ در یک سوم حریف (40) را به ارمغان آورد. با همه این تفاسیر، مانت بازیکنی مهم در امر بازیسازی بود و رتبه هفتم سکانسهای تهاجمی که منجر به شوت شدهاند را نیز تصاحب کرد. به ازای هر بازی؛ مانت با 6.5 نقش روی حملات چلسی، پنجمین بازیکن برتر لیگ بود.
از بین کاسمیرو، برونو فرناندز و کریستین اریکسن، احتمالا دقایق حضور هافبک دانمارکی تحت تاثیر ورود مانت قرار خواهد گرفت اما فراموش نکنید منچستریونایتد در فصل گذشته 62 بازی انجام داد و فصل آینده هم چنین چیزی در انتظار آنها است.
نقش راسموس هویلوند چه خواهد بود؟
در کنار نکات مثبت فصل 2022/23 برای منچستریونایتد، ضعفها و کاستیها نیز آنها را همراهی کرد. نیاز منچستریونایتد به یک مهاجم نوک، به خصوص در سالهای اخیر، آشکار بود. روملو لوکاکو آخرین بازیکن «شماره 9» بود که در سال 2017 به منچستریونایتد پیوست؛ انتقال مهاجم بلژیکی به اولدترافورد موفقآمیز نبود اما در آن زمان لوکاکو نمایش خوبی در لیگ برتر گذرانده بود و از لحاظ سن نیز در شرایط خوبی قرار داشت. در این مدت منچستریونایتد توسط گزینههایی مثل مهاجمهای قرضی یا بازیکنانی که به انتهای فوتبال خود نزدیک میشوند محدود شده و شاید هم خودش را محدود کرده است. کریستیانو رونالدو، ادینسون کاوانی، ووت وخهورست و اودیون ایگالو بدون تاثیر خاصی به منچستریونایتد اضافه شدند و رفتند؛ طرفداران باشگاه به همین خاطر روی خرید مهاجم کلاس جهانی یا مهاجمی با کیفیت و استعداد بالا اصرار داشتند.
پس از منتفی شدن انتقال هری کین، منچستریونایتد راسموس هویلوند را به خدمت گرفت. در فصل گذشته، با وجود این که ترکیب تن هاخ از نظر خلاقیت مشکلی نداشت، آنها با 58 بار گلزنی بدترین رکورد یک تیم در تاپ 6 لیگ برتر را به ثبت رساندند. در جریان بازی، تنها منچسترسیتی از لحاظ نرخ xG عملکرد بهتری داشت (59 به 56.6)، در حالی که قهرمان لیگ برتر 69 گل با توجه به چنین شاخصی گلزنی کرد، مهاجمان منچستریونایتد تنها 48 گل به ثبت رساندند.
به طور کلی منچستریونایتد به بازیکنی نیاز دارد که موقعیتهای ایجاد کرده را تبدیل به گل کند، باید دید راسموس هویلوند همان بازیکن مدنظر خواهد بود یا خیر. هویلوند تنها یک فصل کامل در سطح حرفهای حضور داشته اما مشخصات فنی او برای منچستریونایتد و لیگ برتر مناسب به نظر میرسد. مهاجم دانمارکی از لحاظ تمامکنندگی و تکنیک بازیکن بسیار خوبی است. هویلوند برای سازگاری و پیشرفت خود به زمان نیاز دارد، بنابراین منتظر فصل اولی مشابه ارلینگ هالند نباشید. حضور یک مهاجم جا افتاده که به صورت منظم به میدان برود، میتواند به برداشتن بار گلزنی منچستریونایتد از دوش مارکوس رشفورد کمک کند؛ شبهاتی در مورد عملکرد بلندمدت مهاجم انگلیسی با وجود گذراندن فصلی خوب وجود دارد.
پیشتر اریک تن هاخ رشفورد بازیکن را برای 40 گل در یک فصل به چالش کشیده اما آیا چنین چیزی منطقی است؟ اگر رشفورد به چنین سطحی برسد و هویلوند نیز در هر فصل 20 گل به ثمر برساند، منچستریونایتد خوشحال خواهد بود. در صورت برآورده شدن پتانسیلی که منچستریونایتد در هویلوند میبیند، مهاجم جدید مشخصا تاثیری زیادی در ترکیب تیم خواهد داشت.
ترجمه شده از وبسایت The Analyst