| برای هوادار؛ اونا الان بهت احتیاج دارن، کارشون که تموم شد میزارنت کنار. |
تعصب به معنایی که هوادار در نظر دارد کاملا بی معناست و وجود ندارد. بازیکن ها روز ها و ساعت ها با مدیران جلسه میگذارند و انواع اپشن ها و حق فسخ را به قراردادهای میلیاردی شان اضافه میکنند و بعد میگویند به عشق هوادار امده ایم یا به عشق پرسپولیس میمانیم!
این هارا برای دلخوشی و فریب هوادار میگویند. خودتان را درگیر این قصه های دروغین نکنید.
هیچ بازیکنی هم سفید امضا نمیکند، همه قرارداد ها تایپ شده و با مبلغ مشخص امضا میشوند.
قرارداد ها از اساس ایراد دارند. وقتی مثلا مینویسید در صورتی که بازیکن به تیم ملی دعوت شد سی درصد به قرارداد او اضافه میشود یعنی چه؟ این اپشن در قرارداد شجاع بود.
بازیکن های یک تیم وقتی برای بازی هایی غیر از جام جهانی به تیم ملی دعوت میشود، سودش برای آن تیم چیست که باید بخاطر ان اپشن پرداخت کند؟ مگر نباید اپشن مرتبط با خدمات بازیکن باشد؟
هرکس زیادی دم از تعصب و عشق به هوادار زد بدانید که دارد سیاه بازی میکند! قصه هایی که از قدیم و دهه شصت را هم که میگویند زیاد باور نکنید. همان موقع هم کوچک ترین فرصتی پیش میامد متعصب ها میرفتند! نمونه اش ناصر محمد خانی که وقتی با پیشنهاد القطر مواجه شد نه تنها خودش رفت بلکه درخشان را هم با خودش برد تا تنها نباشد.
اینکه بگوییم فلان بازیکن اسیب دیده پس با تعصب است حرفی سراسر احساسی است. فوتبالیست هزار برابر یک کارمند و کارگر پول میگرد و از کنار نام استقلال و پرسپولیس ارزش افزوده فوق العاده ای کسب میکند و از صد ها امتیاز دیگر بهره مند میشود و اگر قرار باشد در نود دقیقه ندود و یا مصدوم نشود چه فرقی با دیگران دارد؟ معنای تعصب این است؟
هیچ شخصی به غیر از هوادار به باشگاه تعصب ندارد، هواداری که بی منت برای تیم محبوبش از ساعت ها کار و زندگی اش میگذرد با موفقیت هایش بی اندازه خوشحال و با شکست هایش بی نهایت ناراحت میشود، هواداری که هیچوقت پشت تیم مورد علاقه اش رو خالی نمیکنه و به خاطر چند میلیارد بیشتر به همه چیز پشت پا نمیزند!
اما همین هوادار ها هم بعضی مواقع مقصر بی معرفتی بعضی بازیکن ها هستند!
شاید اگر روزی بساط فن پیج ها و بازیکن پرستی ها برچیده میشد، شاید اگر کلیپ لبخند بازیکن همراه با یک موزیک ترکیه ای که توسط یک تینیجر ادیت شده را لایک نمیکردیم امروز تا این اندازه شاهد بی معرفتی و بی چشم و رویی نبودیم! اصلا مدیر عامل ها بد، انها از صد واحد مدیریت ورزشی، ۹۹ تایش را ندارند و اگر داشتند بعضی بازیکن هارا مفت از دست نمیدادند.
اما حرف من درمورد بازیکن و هوادار است وگرنه اصلا چه کسی یادش است که ی زمانی اکبر غمخوار در چه دوره ای مدیر پرسپولیس بود. حرف من از غصه امروز هوادار است، هواداری که کاش خودش و جوانی اش نابود نکند برای امثال شجاع که تا توانست بوسه بر لوگوی پرسپولیس زد اما تا وقتی حرف از دلار شد، لوگوی پرسپولیس رو دور انداخت و پرسپولیس را قبل از حساس ترین بازی تاریخش بهم ریخت!
حقیقت این است که شجاع فقط ی مثال ساده از این اتفاق است و هر ساله کلی بازیکن با عشق و تعصب است که بخاطر چند میلیارد بیشتر همه خاطرات خود را فراموش میکنند!
کاش هوادار پرسپولیس مویش را سفید نکند برای امثال کنعانی و بیرانوند، و رضایت ندادنشان به استقلال را حمل بر تعصب نکنند!
کاش هوادار استقلال شان باشگاهش را بخاطر بازیکن معمولی مثل نادری پایین نیاورد که بعدش هاج و واج بماند که مگر نادری نگفته بود در ایران فقط برای استقلال بازی میکند؟ پس چه شد که الان لباس تراکتور را پوشیده است؟
اما حیف که هوادار ایرانی هر چقدر هم که متعصب باشد به همان اندازه هم فراموش کار است. مگر از امثال نیکبخت و هاشمی نسب چه خیری دیده اید که از این بازیکنان میخواهید ببینید؟
تقریبا همیشه روابط بازیکن و باشگاه رابطه کارمند و کارفرما بوده و هر جا پول بیشتر بوده، فوتبالیست به همان جا رفته.
اما خب، عیبی ندارد بلاخره شغلشان همین است، بله شغلشان همین است اما دیگر حق ندارند منت این شغل و حقوق را بر سر هوادار بی چاره ای بگذارند که کل درامد و دارایی و خانه و ماشینش(اگر داشته باشد) به اندازه یک سال دریافتی یک فوتبالیست نیست.
فوتبالیست حق ندارد لاف تعصب را بزند و بگوید بخاطر هوادار بازی میکنم اما تا پیشنهاد سنگین تر برسد هوادار را دق میدهد و اخرش هم جمع میکند و میرود.
اقای بازیکن، اگر برای هوادار بازی میکنی خوب ببین! هوادار با ۳۰۰ هزار تومن به تهران اومد و فقط ۵۰۰ تومن براش باقی موند.
تو چقدر برای این هوادار خرج کردی؟
