تاتارها یکی از مردم بومی سیبری هستند. آنها از زمان هورد طلایی در آنجا زندگی می کردند.
تاتارها بعد از خود روس ها (4.7 میلیون نفر) دومین گروه قومی بزرگ روسیه هستند. اکثریت آنها در جمهوری تاتارستان در منطقه ولگا و مناطق مجاور زندگی می کنند. با این حال، حدود نیم میلیون نفر از آنها بومی سیبری هستند.
چگونه تاتارها در سیبری قرار گرفتند؟
قومیت های مختلف بومی در کنار روس ها در سرزمین های وسیع سیبری زندگی می کنند و بسیاری از آنها ترک هستند. قبایل مختلف ترک خانات سیبیر اجداد تاتارهای سیبری بودند. خانات بر روی خرابه های گروه ترکان طلایی شکل گرفت و در قرن شانزدهم با ورود روس ها ناپدید شد.
ساکنان خانات سیبیر خود را نه تاتار، بلکه "نوگای"، "کورداک" و "کیپچاک" می نامیدند. دین دولتی آنها اسلام بود، مانند اکثر تاتارها.
تاتارهای سیبری سکونتگاه های خود را "اول" و "یورت" می نامیدند. به عنوان مثال، نام روستای Yurty-Konstantinovy به سادگی به این معنی است: "خانه کنستانتینوف" و Aul-Bergul - روستایی در ساحل دریاچه Bergul. چنین نام هایی را می توان در مناطق Tyumen، Omsk، Tomsk، Novosibirsk، Kurgan و Kemerovo مشاهده کرد. فقط یک مسجد، به جای یک معبد مسیحی ارتدکس، آنها را از سکونتگاه های روسی متمایز می کند، و همچنین بسیاری از خانه های سبز رنگ شده، سنت اسلامی است.
در ابتدا فقط مردم خانات کازان خود را تاتار می نامیدند که با فروپاشی گروه ترکان طلایی در منطقه ولگا نیز ظاهر شد. در قرن شانزدهم به روسیه ضمیمه شد. در پایان، روس‌ها شروع به خواندن بسیاری از مردم ترک که در امپراتوری روسیه زندگی می‌کردند، صرفاً «تاتار» کردند. کومیکس ها اکنون "تاتارهای قفقازی"، آلتائی ها "تاتارهای آلتائی" و ساکنان سیبری غربی "تاتارهای سیبری" نامیده می شدند.
تاتارهای سیبری چه صحبت می کنند؟
زبان تاتارهای سیبری موضوعی برای بحث در محافل علمی است. اکثر زبان شناسان آن را لهجه ای از زبان تاتاری می دانند، اما کارشناسانی هستند که آن را به عنوان یک زبان جداگانه متمایز می کنند.
مؤسسه زبان‌شناسی آکادمی علوم روسیه، زبان تاتاری سیبری را به عنوان «مجموعه‌ای از گویش‌ها تعریف می‌کند که در سراسر سیبری غربی و جنوبی گسترده شده و در سه گروه تجمیع شده است: گروه‌های توبول-ایرتیش، بارابینسک و تومسک». همچنین گویش های زیادی در این گروه ها وجود دارد. به دلیل دور بودن سکونتگاه ها از یکدیگر، همه این گویش ها در واقع به طور جداگانه شکل گرفته اند.
غذاهای تاتاری. روستای یورت اورا در منطقه نووسیبیرسک.
در دوران اتحاد جماهیر شوروی، به همه شهروندان این کشور خواندن و نوشتن آموزش داده می شد و تاتارهای سیبری در مدرسه زبان تاتاری کازان (البته همراه با زبان روسی) را می آموختند.
بنابراین، امروزه تنها می توان سخنرانان بومی تاتار سیبری را در برخی از سکونتگاه های صعب العبور پیدا کرد.
تاتارهای سیبری به چه چیزی اعتقاد دارند؟
تاتارهای سیبری، مانند تاتارهای ولگا، عمدتاً مسلمانان سنی هستند. با این حال، آنها نه تنها جشن های مذهبی، بلکه جشن های عامیانه نیز دارند که به آیین طبیعت اختصاص دارد.
تعطیلات تاتاری سابانتوسک در اومسک
به عنوان مثال، تاتارهای سیبری جشن آمدن بهار را به نام «امل» یا «امل» جشن می گیرند (نوروز نام دیگری است). این مصادف با اعتدال بهاری در 21 مارس است. برخی از تاتارهای سیبری که در سواحل رودخانه زندگی می کنند، مراسم بهاری "وداع با یخ" را حفظ کردند. آنها یک عروسک کوچک درست می کنند، آن را در یک قایق دست ساز کوچک می گذارند و در رودخانه رها می کنند.
امبائوو، منطقه تیومن
تعطیلات اصلی سال، که همه تاتارها آن را جشن می گیرند، "سابانتوی" است - "تعطیلات گاوآهن".
