فکر کنید مهاجمان تیم ۹۰ دقیقه بر دروازه‌ی تیم حریف هجوم ببرند و دروازه‌ی حریف را به توپ ببندند و گلر تیم حریف را وادار به واکنش هایی همچون لو یاشین کنند... فکر کنید هافبک ها برای تصاحب تمامی توپ های میدان بجنگند... فکر کنید در دقایق پایانی مسابقه دروازه تیم حریف را بگشایید...
عطش هواداران بارسلونا فقط اینگونه برطرف می‌شود. |
چند سالی است که بارسلونا جذابیت خود را برای طرفداران از دست داده؛ دیگر خبری از تکل های پویول نیست. خبری از دریبل های دل‌فریب مسی نیست. خبری از پاس های خط کشی شده‌ی ژاوی نیست. خبری از فرار های تند و تیز دنی‌آلوز نیست ولی...
آخرین باخت رئال مادرید دو هفته‌ی قبل در برابر همین بارسلونا بود، عجب کنایه‌ای. رئال مادرید در سه الکلاسیکو اخیر تمامی بازی ها را باخته... اختلافات بین بارسلونا و رئال مادرید بالا گرفته است؛ پرونده نگریرا باعث اختلافات بی‌سابقه بین مدیران این دو تیم شده؛ شام سنتی قبل از الکلاسیکو که مدیران دو تیم در آن حضور میافتند لغو شده و فلورنتینو پرز ترجیح داده که پا به ورزشگاه نیوکمپ (حقیتا هنوز به اسم Spotify Camp عادت نکرده‌ام؛ باید سه سال دیگر این اسم را تحمل کنیم) نگذارد و به تماشای مسابقه بسکتبال تیم رئال مادرید بنشیند؛ فلورنتینو چقدر از بسکتبال اطلاعات داری؟ تیم بسکتبال رئال مادرید هم اندازه تیم آنچلوتی از عمق اسکواد آسیب دیده؟
چند رهبر ارکستر در جهان هستند که به این خوبی ریتم را کنترل و تنظیم کنند؟ هانس ریشتر، یوزف کریپس، اریش کلایبر و سرخیو بوسکتس. دروغ است که اگر بگوییم نمایش بوسکتس همیشه به این اندازه پرفروغ و دل‌انگیز بوده، که ای کاش بوده ولی بوسکتس نیز مانند تمامی بازیکنان بارسلونا در این چند سال افت داشته ولی به جرأت میتوان گفت که این بهترین نمایش بوسکتس در چند سال اخیر بوده. احتمالا تمامی ما تعریف و تمجید های پپ گواردیولا از بوسکتس را شنیدیم و چقدر عالی که در روز تماشای نمایش عملکرد بارسلونا از نزدیک توسط پپ، بوسکتس درخشید. پیروزی در ۷ دوئل، ثبت ۷۳ پاس صحیح و ۳ دریبل موفق؛ بارسلونا برای درخشش در اروپا به بوسکتس نیاز دارد.
چه کسی میتواند باور کند که فرنکی دی‌یونگ، تابستان در آستانه‌ی جدایی از بارسلونا بود؟ فرنکی در آماده ترین فرم خود در فصول اخیر است و چه کسی بیشتر از ژاوی میتواند در این عملکرد خوب او نقش داشته باشد...
چرا پنهان کاری؟ قطعا توقع طرفداران بارسلونا هنگام پیوستن دی‌یونگ بالاتر بود به هر حال بازیکنان هلندی برای آنها یاداور کرویف و رونالد کومان است... کروس، مودریچ، کاماوینگا و والورده در مهار فرنکی مستاصل شده اند؛ دی‌یونگ احتمالا تنها چراغ روشن دوران بارتومئو است و لاپورتا میخواهد او را فراری دهد...
هر گاه توپ زیر پای رافینیا می‌افتاد باید انتظار یک موقعیت خطرناک را میکشیدیم؛ بعد از لئو مسی بارسلونا دیگر همچین بازیکنی را نداشته؛ تشبیه اشتباهی است ولی میتوانید از خود طرفداران رئال مادرید بپرسید... توانایی رافینیا در شوت‌زنی از راه دور و سابقه گلزنی به رئال مادرید از پشت محوطه جریمه در مسابقات تابستانی پیش فصل برای آنها همچون صاحب توپ شدن های مسی ترسناک بود. مصدومیت عثمان دمبله شرایط را برای درخشش رافینیا آماده کرد و چه چیزی از این بهتر...
روز اولی که نمایش گاوی را دیدند تصمیم گرفتند که زوج او با پدری را به ژاوی و اینیستا تشبیه کنند ولی کافی است که فقط یک نیمه بازی گاوی را ببینید تا متوجه بشوید که او با ژاوی یا اینیستا متفاوت است؛ گاوی همچون یک هافبک تخریبی به بازیکن مقابل هجوم میبرد و او را در دردسر می‌اندازد؛ گاوی پرجنب و جوش و جنگنده در دفاع، ریز بین و تکنیکی در حمله و لقب بزرگ بچه شایسته‌ی اوست. فراموش نکنید او تنها ۱۸ سال سن دارد...
عجب آینده‌ی درخشانی در انتظار بارسا است...
