اکثر طرفدار های یوونتوس شاید سردرگم باشند که چه اتفاق هایی افتاد که یوونتوس مدعی سه گانه به این روز افتاده
خیلی ها میگن انیلی خسیسه دنبال بازیکن بنجله یه سری که الگری رو دوست دارن میگن ساری و پیرلو و بازیکنای فعلی مقصرن
ولی این چیزها ظاهر قضیه هستن
انیلی عاشق یوونتوسه اما کوچکترین اشتباه ممکنه به نابودی هر چیزی که سال ها با زحمت ساختید منجر بشه
برگردیم به سالی که کنته به خاطر نخریدن یکی دوتا بازیکنی که اتفاقا تو تیم های بعدی اسمی ازشون نموند با مدیریت به مشکل خورد
جمله معروف ده دلاری تو رستوران صد دلاری یادتون هست؟
همچیز ازین جا شروع شد
انیلی با ذکر جمله نشونت میدم تو دلش با ماروتا به این نتیجه رسیدن که الگری رو مربی یوونتوس کنن
آوردن یک مربی نتیجه گرا و تاکتیکی اون زمانی که کنته با زحمت اکثر ستاره های یوونتوس رو ساخته بود بهترین تصمیم بود چون دگه نیازی به تیم سازی نبود و موقع برداشت محصول بود
نتایج اولین سال الگری جوری پیش رفت که انیلی دگه کنته رو به چشم یه بی عقل ببینه
انیلی شیفته الگری شد و حتی توی سخت ترین روزا مثل نیم فصل اول 2016 به الگری اطمینان کامل داشت
خرید رونالدو ویترین اختلافات ماروتا و پاراتیچی بود
اینجا مشخص شد که یوونتوس خیلی هم اضافی بریز بپاش میکنه
انیلی مست در افکار بلند پروازانه پاراتیچی و بی اعتنا به ماروتایی بود که احتمالا نیاز یوونتوس رو به خونه تکونی و آوردن کنته و خرید بازیکن های جوان با استعداد و با تجربه ارزان قیمت کنار هم برای کوتاه مدت میدید نه آوردن رونالدو و دادن حقوق بالا به هر بازیکنی
ماروتا به اینتر رقیب نچسب رفت و دقیقا همین کار رو کرد و خیلی راحت بعد از تیم سازی کنته هم اصراری به نگه داشتن کنته با وعده های خرید گران قیمت داشت نه دنبال خرید هیگواین ها رفت و نه دنبال رونالدوها(مسی)
با درس گرفتن از تجربیات خوب و بد از یوونتوس هنوز اینتر رو بعد بحران مالی امسال سر پا نگه داشته
ماروتا کاملترین نیست اما برای از درجه دو به درجه یک تبدیل شدن مدیر خوبیه
اما پاراتیچی چه کرد
پاراتیچی هم بعد از نتیجه نگرفتن الگری به اتفاق ندود با ذکر یا جای ما اینجاس یا الگری عشق انیلی رو ازش گرفتن و کنته رو پیشنهاد دادن
اما نفرت و یک دندگی انیلی از این جا شروع شد
این دقیقا مهم ترین اشتباه انیلی بود
پاراتیچی و ندود به دنبال کنته انیلی به دنبال پپ گواردیولا و زیدان
نتیجه اونجور شد که کنته به اینتر پیوست انیلی یه تار موی نداشته پپ گیرش نیومد و ناچارا ساری دقایق آخر انتخاب شد
ساری کاری که در توانش بود رو حدقل نزدیک به کنته انجام داد قهرمانی لیگ و خیلی از بازیکنا احیا شدن اما کرونا و بدشانسی و کاریزما نبودن باعث شد اخراج بشه و انیلی امسال به پاراتیچی برای این انتخاب طعنه بزنه
سال بعد سال خونه تکونی و فروش ده بازیکن تاریخ مصرف گذشته بود و به تقلید از پرز کار عقلانی خراب کردن بازیکن محبوبی از خود باشگاه به اسم پیرلو برای گذراندن دوره گذار بود مخصوصا وقتی که به سوپر لیگ اطمينان داشته باشی و فکر کنی سال آینده سی ال در کار نیست
کنته تابستان بی تیم شد و پاراتیچی با آوردن اسم کنته ای که حالا انیلی به چشم دشمن میبینش و مخالفت با آوردن الگری اخراج شد
حالا پاراتیچی و کنته تو تاتنهام به هم رسیدن و انیلی فقط بخاطر یه کینه قدیمی بیش از ده بازیکن ناکارآمد تو تیمش میبینه
آنتونیو کنته اسمی که همیشه تو مغز انیلی میپیچه و خواهد پیچید
آیا بهتر نبود انیلی یکبار مشکلات شخصی رو کنار میزاشت و به حرف مدیر هاش گوش میداد؟
بهتر بود که کنته دو سال تو یوونتوس مربیگری میکرد و بعد از اون الگری یا زیدان یا هر مربی تاکتیکی میومد
با الگری سه گانه هم ببریم بعد کیلینی بونوچی و رفتن حقوق بگیر های نیمکت نشین شدیدا به کنته نیاز داریم
امیدواریم انیلی این یک دندگی رو به فرصت تبدیل کنه و آخر فصل کنته بیاد
و در آخر چیز هایی که کنته برای تیم هاش به ارث گذاشت :
بارلا، اشرف حکیمی هشتاد ملیونی، ، لوکاکویی که توی منچستر فحش میخورد، دفاع هماهنگ اینتر و باستونی جوان، کیلینی قبل کنته یک دهم الان بود، بونوچی، بارزالی، احیای پیرلو، ستاره کردن مارکیزیو، احیای توز ده ملیونی ، ویدال یووه ، پوگبای صفر ملیونی به صد و چهل ملیونی ، انگولو کانته، مارکوس آلونسو روز آخر نقل و انتقالات مفت خرید دفاع وسط بود چپ بازی داد بهترین فولبک چپ سال شد، بهترین فصل هازارد،
خلاصه کسی که از دارمیان و ادر و پله در حد ستاره بازی میگیره نیاز الان یووه بود
