در چارچوب هفته چهارم مرحله دوم مقدماتی جام جهانی 2022 در قاره آسیا، تیم های ملی ایران و کره جنوبی در استادیوم آزادی به مصاف یکدیگر رفتند که این دیدار با نتیجه تساوی 1-1 خاتمه یافت. ایران با این نتیجه، 10 امتیازی شد و بالاتر از کره جنوبی 8 امتیازی، صدرنشین گروه باقی ماند.
اختصاصی طرفداری | نتیجه تساوی خانگی مقابل کره جنوبی را نمی توان بد و فاجعه بار تلقی کرد اما این نتیجه، حسرت هایی را هم برای تیم ملی دارد. تک گلی که سون هیونگ مین، ستاره تاتنهام وارد دروازه بیرانوند کرد، چند رکورد منفی را برای تیم ملی به همراه داشت؛ نوار تعداد پیروزی های متوالی تیم ملی پس از ده بازی و ده برد متوالی پاره شد، دروازه ایران پس از 593 دقیقه باز شد و البته کره جنوبی پس از 13 سال و گل پارک جی سونگ، توانست در استادیوم آزادی موفق به گلزنی شود. این ها در حالی است که جلوگیری از ثبت این نکات آماری منفی، کاملا ممکن به نظر می رسید، با این حال تیم ملی همچنان حدود دوازده سال است مقابل کره جنوبی شکست نخورده و این رکورد تا بازی بعدی دو تیم، از 4000 روز فراتر خواهد رفت.
ایران از زمان سرمربیگری کارلوس کی روش تاکنون، با پیروزی های متعدد مقابل کره جنوبی، یک برتری روانی خاص مقابل این تیم داشت و به لطف همین برتری روانی، ایران به کره جنوبی موقعیت های جدی نمی داد و بازی را هم می برد. این اتفاق، می توانست در بازی امشب مقابل کره جنوبی هم رخ دهد چرا که کره پائولو بنتو، تیمی نفوذناپذیر نیست و در بازی های گذشته، ضعف های مهمی از خود نشان داده بود اما در استادیومی خالی از تماشاگر، مشخصا کره جنوبی با شرایط روانی آرام تر و بهتر در استادیوم آزادی مقابل ایران بازی کرد و به آن چه که می خواست، رسید.
مطمئننا اگر هواداران حتی به تعداد محدود در استادیوم آزادی حضور داشتند، شرایط می توانست به شکل متفاوتی برای تیم ملی ایران رقم بخورد. امروز کره جنوبی در آزادیِ خالی، با آرامش کامل و پخش موزیک، زودتر از تیم ملی ما تمرینات گرم کردن قبل از بازی را انجام داد اما این در حالی است که در استادیوم پر از تماشاگر آزادی، آن ها برای گرم کردن دیرتر از تیم ایران به زمین می آمدند. در جریان بازی، حمایت و تشویق هواداران تیم ملی علاوه بر روحیه دادن به تیم خودی، می توانست کره ای ها را هم دست‌پاچه کند. در اواسط نیمه دوم و پس از دریافت گل از کره جنوبی، ایران بر بازی مسلط شد و غیر از زدن گل تساوی، چند موقعیت جدی از جمله دو ضربه به تیر دروازه حریف داشت. اگر هواداران در استادیوم حاضر بودند، مطمئننا کره جنوبی تحت فشار بیشتری قرار می گرفت و زدن گل برتری به کره ای ها دور از دسترس نبود.
مقصر این ضرر قابل توجه را می توان ناهماهنگی های فدراسیون فوتبال دانست. با توجه به قوانین جدید فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا در برگزاری مسابقات همراه با تماشاگران، ابتدا قرار بود بازی ایران و کره جنوبی در آزادی با حضور ده هزار تماشاگر واجد شرایط و بدون محدودیت برای زنان، برگزار شود اما در نهایت اهمال فدراسیون فوتبال و ارسال کردن دیرِ مدارک باعث شد نه تنها زنان نتوانند در این بازی مهم در استادیوم حاضر شوند، بلکه به طور کلی بازی بدون تماشاگر باشد. البته فدراسیون اعلام کرده بود مدارک برگزاری بازی با حضور تماشاگران را به موقع برای کنفدراسیون فوتبال آسیا فرستاده اما نه تنها هرگز شواهدی از این مسئله از سوی فدراسیون فوتبال منتشر نشد، بلکه حرف های اولیه مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال در این خصوص هم از خروجی وب سایت فدراسیون حذف شد تا چنین صحبت هایی باعث عصبانیت کنفدراسیون فوتبال آسیا نشود. این اتفاق را نمی توان کوچک شمرد؛ الان وضعیت تیم ملی به لطف سه پیروزی قبلی و تساوی مقابل کره جنوبی خوب است و شانس اول صعود از گروه هستیم اما اگر فرض کنیم شرایط پیچیده تر بود، این خودزنی می توانست عواقب غیرقابل جبرانی برای تیم ملی ایران داشته باشد.
ایران در حالی در این بازی مهم حمایت هوادارانش، به خصوص زنان در آزادی را از دست داد که در صورت حضور آن ها، می توانستیم شاهد یک پیروزی دیگر مقابل کره جنوبی و ادامه سلطه مان در بازی های رو در روی رسمی مقابل این تیم باشیم. در شبی که شاهد یک بازی متعادل بودیم و دو بار به تیر دروازه حریف ضربه زدیم، می توانیم بگوییم؛ کره ای ها آمدند، نبودیم و قسر در رفتند...
