منچستریونایتد در تابستان امسال جیدون سانچو و رافائل واران را جمعا در ازای ۱۰۸.۹ میلیون پوند (قبل از پاداش) جذب کرده است که رقم قابل توجهی در بازار متاثر از ویروس کرونا محسوب می شود.
به گزارش طرفداری و به نقل از اتلتیک، باید ثمره این هزینه ها را درون زمین دید ولی احساس می شود مدیران این باشگاه قصد دارند پا به پای منچسترسیتی و چلسی که به پشتوانه ثروت شخصی در این تابستان به ترتیب برای جک گریلیش و روملو لوکاکو ۱۰۰ و ۹۷.۵ میلیون پوند هزینه کردند، پیش بروند. لیورپول اما فقط ابراهیم کوناته را در ازای ۳۶ میلیون پوند از لایپزیش به خدمت گرفته است و به همین جهت قبل از بازی با نوریچ، کلوپ در همین خصوص صحبت کرد:
همه ما از وضعیت چلسی، منچسترسیتی و پاری سن ژرمن اطلاع داریم. من نمی دانم یونایتد چگونه چنین اقداماتی انجام داده است. ما راه و روش خودمان را داریم. ما مثل همیشه اجازه داریم پولی که در می آوریم را هزینه کنیم. امسال قبل از کسب درآمد، کوناته را جذب کردیم چون محض اطلاع باید بگویم پس از فصل قبل، دیگر حق نداریم در این پست ریسک کنیم (اشاره به مصدومیت های مدافعان میانی لیورپول). من هرگز بابت قدرت اقتصادی چلسی، سیتی یا یونایتد غافلگیر نمی شوم. آنقدر اینجا بوده ام که بدانم آن ها همیشه در این وضعیت راه حلی پیدا می کنند.
در حالی که قدرت اقتصادی سیتی از ابوظبی و توان مالی چلسی از میلیاردهای رومن آبراموویچ نشأت می گیرد، منشأ هزینه های یونایتد درست مثل لیورپول، داخلی است. اوضاع در یونایتد نسبت به برخی از قدرت های اروپا متفاوت است. مثلا بارسلونا آنقدر غرق در بدهی شد (۱.۳۵ میلیارد یورو) که نتوانست قرارداد لیونل مسی را تمدید کند و حالا حتی برای ثبت قرارداد بازیکنان جدیدش نیز با مشکل مواجه شده است. بعد رئال مادرید را داریم که در ابتدای سال خبر از بدهی ۹۰۱ میلیون یورویی خود داد و در نتیجه امسال شاهد این بودیم که کاپیتان سرخیو راموس پس از ۱۶ و واران پس از ۱۰ سال از آن باشگاه جدا شدند.
اینتر میلان هم فصل قبل به انتظار ۱۱ ساله هوادارانش برای فتح اسکودتو پایان داد ولی قبل از این که آن جام در کلکسیون افتخارات آن ها قرار بگیرد، آنتونیو کونته از تیم رفت، اشرف حکیمی راهی پاریس شد و بهترین بازیکن فصل گذشته باشگاه یعنی روملو لوکاکو نیز جای خود را به ادین ژکوی ۳۵ ساله داد. حتی گفته می شود احتمال جدایی لائوتارو مارتینز هم وجود دارد. نراتزوری در تلاش است تا به سود حدودا ۸۰ میلیون یورویی از این پنجره برسد و بدین ترتیب از قوانین فیرپلی مالی تبعیت کند.
پشت پرده قدرت مالی منچستریونایتد
برخلاف سایر باشگاه ها که یا از پشتوانه مالی دولت ها برخوردار هستند و یا شرایط اقتصادی سختی تجربه می کنند، منچستریونایتد موضع قدرتمندی دارد و دلیلش هم به سرمایه ای که خودشان تولید کردند بر می گردد. این برخلاف جمع بدهی ها، نرخ بهره و سود سهامی است که تحت نظارت خانواده گلیزر جمعا به ۱.۵ میلیارد یورو رسیده است. شاید کووید-۱۹ موجب کاهش ۱۵۰ میلیون پوندی درآمد مورد انتظار یونایتد شده باشد ولی قراردادهای تجاری باشگاه، موجب سر پا ماندن آن شد. مدل چند اسپانسری گلیزرها شبیه همان مدلی است که در آنفیلد پیاده شده و باعث کاهش اختلاف میان دو باشگاه بزرگ انگلیسی شده است.
یونایتد در فصل ۲۰-۲۰۱۹ جمعا به سود ۵۰۹ میلیون پوندی رسید و این رقم برای لیورپول ۴۸۹.۹ میلیون پوند بود که اختلافی کمتر از ۲۰ میلیون پوند را نشان می دهد. در همان مدت، درآمد سیتی ۴۷۸.۴ و درآمد چلسی ۴۰۷.۴ میلیون پوند بود. بدین ترتیب می توان متوجه شد که با توجه به شرایط اقتصادی مشابه یونایتد و لیورپول، کلوپ در واقع در تلاش بود تا کم کاری مدیران خودش را زیر سوال ببرد.
اما نکته ای که باید به آن توجه شود این است که دورتموند و رئال مادرید حاضر شدند مبلغ فروش سانچو و واران را به صورت قسطی دریافت کنند. با توجه به این که دورتموند دنبال مشتری بود و واران هم فقط یک سال دیگر قرارداد داشت، یونایتد اهرم فشار خوبی در هر دو انتقال در دست داشت. وقتی قرار باشد مبلغ در بلند مدت پرداخت شود، معامله کردن راحت تر است. در واقع قرار است منچستریونایتد پول خرید سانچو را طی ۵ سال و پول خرید واران را طی ۴ سال پرداخت کند. البته هنوز مشخص نیست که اقساط چه اندازه خواهند بود و گاهی این طور است که مبلغ پرداختی اولیه، از باقی اقساط قابل توجه تر است ولی اگر همه اقساط به یک اندازه بوده باشند، این به آن معنی است که یونایتد برای جذب سانچو و واران در این تابستان، مقداری بیش از ۲۳.۵ میلیون پوند هزینه کرده است.
حتی اگر ضرر خالص ۲۳.۲ میلیون پوندی یونایتد در اکتبر گذشته را در نظر بگیریم، باز هم اوضاع آن ها بد نیست. این باشگاه طی سه ماهه پایانی سال ۲۰۲۰ از راه تبلیغات به ۶۲.۶ میلیون پوند درآمد رسید که اگرچه نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۱.۳ درصد کمتر بود، باز هم کافی به نظر می رسد. البته هزینه های یونایتد در این تابستان به سانچو و واران محدود نمی شود. آن ها دونی فن ده بیک را هم به صورت اقساط جذب کرده بودند و با وجود این که تعداد قسط های آن مشخص نشده است، احتمال می رود یونایتد امسال ۱۰ میلیون پوند بابت او بپردازد.
جدای از این، آن ها ۳.۴ میلیون پوند به موجب بندی که هنگام فروختن روملو لوکاکو در قراردادش گنجانده بودند، از انتقالش به چلسی به جیب زدند. استون ویلا هم برای قرض گرفتن آکسل توانزبه مبلغی را به یونایتد پرداخت خواهد کرد. فروش بازیکنانی دیگر می تواند به درآمد بیشتر هم منجر شود که لازمه انجام خرید بیشتر است. با وجود این که حدود ۲ هفته به پایان بازار نقل و انتقالات باقی مانده است، ممکن است اوضاع تغییر کند. اگر پولی از این راه برسد، اوله گونار سولسشر تلاش خواهد کرد تا دوباره روی تیم سرمایه گذاری شود و اهدافش هم مشخص هستند. اما چیزی که کلوپ می تواند از آن مطمئن باشد این است که یونایتد بیشتر از توانش هزینه نمی کند.
