استقلال - گل گهر از آن بازی هایی بود که می شود ساعت ها درباره اش حرف زد، از حربه مجیدی و کادر فنی اش گفت که با مثلث مهدی پور، ریگی و رضاوند می خواستند همزمان پرسینگ و پوشش و پشتیبانی را در مرکز اجرا کند و با دوندگی و جنگندگی و ایجاد لایه های تو در تو، ابتکار عمل را حتی برای لحظه ای دست احمد زنده روح که در گل گهر ماشین گلسازی شده ندهد یا از تدبیر قلعه نویی و کادرش نوشت که با دفاع سه نفره و عرض ۵ نفره، استقلال را چنان از منطقه خطر دور نگه داشتند که غیر از موقعیت محمد نادری در ۱۵ دقیقه ابتدایی بازی دیگر هیچ توپی در باکس نصیب استقلال نشد اما حیف که حاشیه به متن چربید و بحث های بعد از بازی اصلا رنگ و بوی فنی نداشت...
به گزارش طرفداری، شب گذشته تیم های استقلال و گل گهر در نیمه نهایی جام حذفی به مصاف هم رفتد و این بازی که با حواشی بسیاری همراه بود با نتیجه 2-1 به پایان رسید و شاگردان فرهاد مجیدی راهی فینال شدند تا در استادیوم نقش جهان با فولاد خوزستان بازی کنند.
در این دیدار دو ضربه پنالتی ای که برای استقلال گرفته شد به نوعی تکلیف بازی را مشخص کرد اما در جریان بازی ما شاهد اتفاقات تاکتیکی جالبی از سوی دو تیم بودیم. این دیدار جزو اولین بازی هایی بود که تیم گل گهر با سیستم سه دفاعه به میدان می رفت اما حالا چرا با سیستم سه دفاعه؟
در جریان بازی های یورو قبل از بازی انگلستان و آلمان که سه شیر ها سیستم 4 دفاعه خود را برای تقابل با آلمان سه دفاعه، تغییر دادند در مورد این قضیه مفصلا صحبت کردیم و از قانون نانوشته ای در فوتبال گفتیم؛ یکی از بهترین ابزار ها برای تقابل با سیستم سه دفاع، یک سیستم سه دفاعه دیگر است. دلایل فنی بسیاری هم برای این قضیه وجود دارد برای مثال عرضی که سیستم های سه دفاعه دارند را شما باید یا با یک سیستم سه دفاعه مهار کنید و یا با تدابیر دیگری که در بازی های بزرگ، شما را وادار به انتخاب های پر ریسک و خطرناکی می کند، باید این قضیه را کنترل کنید.
استقلال این روز ها به ترکیب به اصطلاح برنده ای رسیده که قالبی سه دفاعه دارد، آبی های تهران با این سیستم، همین گل گهر را بردند، فاتح دربی حذفی شدند، بازی های پیاپی زیادی را با موفقیت پشت سر گذاشتند و حتی در روزهایی که خوب هم نبودند با همین سیستم توانستند به نتیجه ای مطلوب و فراتر از حد عملکردشان برسند.
گل گهر نیز اکثر بازی های این فصلش با سیستم 2-4-4 به میدان رفت که در طول بازی به دلیل لب خط نبودن هافبک های کناری تیم، سیستم آن ها به سیستم 2-2-2-4 تبدیل می شد (مشابه این سیستم را در ساوتهمپتون هانزل هوتل می توان دید که سیستم آن تیم هم مثل گل گهری ها سیستم پرریسکی محسوب می شود) شاگردان امیر قلعه نویی با این سیستم در بازی های زیادی رقبای خود را شکست دادند اما هیچگاه نتوانستند مقابل تیم هایی مثل استقلال و پرسپولیس به نتیجه دلخواه برسند و مقابل پرسپولیس (بازی رفت) و چند تیم دیگر گل گهر از این سیستم کمی فاصله گرفتند و 1-3-2-4 بازی کردند. در چند بازی هم مثل بازی برگشت مقابل پرسپولیس سیستم سه دفاعه را تست کرده بودند اما به نتیجه مطلوبی نرسیده بودند.
چند دلیل اصلی برای این ناکامی ها وجود دارد که مهمترین آن ریسک بالای این سیستم به دلیل میل هجومی بالا و طولی بودن آن است. شما اگر تیمی داشته باشید و قرار باشد مقابل تیمی مثل پرسپولیس به میدان بروید باید حتما برای دقایقی از بازی هم که شده ریتم بازی را کند کنید و به اصطلاح tempo بازی را پایین تر بیاورید چرا که استقلال و پرسپولیس به خوبی می توانند خلاف جریان بازی با توجه به کیفیت بازیکنان شان از اشتباهات استفاده کنند و زمانی که شما ریتم بازی را تند می کنید بالطبع ضریب اشتباهات هم بالا می رود اما در این دیدار ما شاهد یک انتخاب درست از سوی کادرفنی گل گهر بودیم. گل گهر در این دیدار به نوعی با سیستم 2-1-4-3 بازی کرد که در خط دفاعی همان عرض پنج نفره را تشکیل می داد و به نوعی راه نفوذ وینگ بک های استقلال را که یکی از اصلی ترین استراتژی های استقلال است را با این سیستم به صورت پیش فرض می بست و ریسک بازی گل گهری ها را از لحاظ هجومی کمی کمتر می کرد چرا که آن ها یک مهره از خط جلو کم کرده و به خط دفاع اضافه می کردند. به غیر از چند صحنه در ابتدای بازی ارسلان مطهری و مهدی قائدی هم در این بین به خوبی مهار شده بودند و به نوعی اکثر برنامه های هجومی استقلال برای رسیدن به دروازه کور شده بود. آن ها مالکیت توپ و چند فاکتور آماری دیگر را به حریف دادند و به نوعی ریتم بازی را کنترل کردند، یک انتخاب آگاهانه که می توانست گل گهری ها را به یک پیروزی شیرین برساند اما اتفاقات بازی به کام شاگردان قلعه نویی رقم نخورد. گل گهر شاید در این دیدار به پیروزی نرسید اما هواداران گل گهر این اتفاق را می توانند به فال نیک بگیرند و به این تیم با هدایت قلعه نویی امیدوار باشند.
این صحنه که در ابتدای بازی رخ داد از معدود دفعاتی بود که محمدنادری، وینگ بک استقلال در فضای خالی قرار گرفت و مهدی قائدی با یک حرکت انفرادی دفاع گل گهر را دچار مشکل کرد. در این صحنه ارسلان مطهری و حرکت قائدی لاین دفاعی گل گهر را عقب برد.
در جریان بازی نیز غیر از چند دقیقه ابتدایی گل گهری ها موقعیت زیادی به استقلال ندادند و به نوعی دو پنالتی ای که در بازی اعلام شد سرنوشت دو تیم در این دیدار را مشخص کرد. شاید اگر اشتباه حسینی و آن دو ضربه پنالتی در این دیدار به وجود نمی آمد ما شاهد یک جدال تاکتیکی فوق العاده می بودیم که با نتیجه 0-0 به پایان می رسید و همان طور هم که گفتیم بازی دو تیم با سیستم 3 دفاعه مقابل هم معمولا از جذاب ترین جدال های تاکتیکی است که اغلب بازی های نزدیکی را خلق می کند.
استقلال در نیمه دوم با وارد کردن سبحان خاقانی که مهره هجومی ای محسوب می شود به جای آرش رضاوند برتری عددی بیشتری به خط حمله اش بخشید و روی یکی از حرکت های خاقانی نیز به پنالتی دوم رسید.
طبق آمار متریکا آبی های تهران در این دیدار xG 1.91 را به ثبت رساندند و این عدد برای گل گهر 0.92 بود البته چیزی حدود 1.4 امید گل استقلال به دلیل دو ضربه پنالتی اعلامی بود و اگر پننالتی ها را از بازی فاکتور می گرفتیم آمار گل گهر بهتر می شد.
البته باید افسوس خورد که چنین نبرد تاکتیکی جذابی با جنجال های بعدش به دست فراموشی سپرده شد و ما نتوانستیم از این دیدار لذت کامل را ببریم و این اتفاقات تمام فوتبالی های ایران را به نقطه ای رسانده که همه با هم متقاضی ورود VAR به فوتبال ایران باشند...
