طرفداری | شکستگی مچ پا، چندین آسیب‌دیدگی شدید در ناحیه شانه، شکستگی کاسه چشم، بینی شکسته، شکستگی استخوان گونه، و سه جراحی عمده روی زانو. ما قصد نداریم درباره رکورد ترسناک ۳۶ مصدومیتی که او در طول دوران حرفه‌ای خود متحمل شد سخن بگوییم. حقیقت آن است که فرانکو بارزی بهتر از هر کسی ماهیت این بازیکن را توصیف کرده است:
آنجا که بسیاری از بازیکنان حتی جرات نمی‌کنند پای خود را بگذارند، پویول سرش را می‌گذارد.
کارلس پویول، مردی که بازوبند کاپیتانی نسل طلایی بارسلونا را بر بازو داشت، همواره با شجاعتی مثال‌زدنی و بی‌پروایی تحسین‌برانگیز در میدان حاضر می‌شد؛ فرقی نمی‌کرد که فینال لیگ قهرمانان اروپا باشد، فینال جام جهانی یا حتی یک بازی دوستانه‌ی کم‌اهمیت.
زندگی، او را بارها در سخت‌ترین شرایط جسمی و روحی قرار داد، اما هرگز نتوانست او را به زانو درآورد. شاید باورش سخت باشد، اما او حدود یک دهه ابتدایی دوران حرفه‌ای‌اش را بدون فتح جامی سپری کرد؛ با این حال، در پایان راه، نامش در کنار بزرگ‌ترین فاتحان تاریخ فوتبال به ثبت رسید.
امروز 13 آوریل، تولد کارلس پویول است؛ یکی از به‌یادماندنی‌ترین بازیکنان و مدافعان تاریخ و کاپیتانی که همه آرزو داشتند در تیمِ او بازی کنند. به مناسبت تولد اسطوره بارسلونا، نگاهی داریم به لحظاتی که او روح بزرگ خودش را در زمین فوتبال به نمایش گذاشت.
جلوگیری از دعوا با بازیکنی که به او سیلی زد
وقتی سرخیو بایستروس به صورت کارلس پویول ضربه زد، به‌جای واکنش احساسی، تنها لبخند کمرنگی زد. لحظه‌ای بعد پویول جلوی رونالدینیو را گرفت که برای دفاع از او خشمگینانه به سمت حریف می‌دوید. او هم از درگیری جلوگیری کرد و هم جلوی آسیب دیدن بازیکن حریف را گرفت.
وقتی پویول نگذاشت هم‌تیمی‌هایش به بازیکنی که به او سیلی زده بود حمله کنند
عیب کسی را به رخش نکش و حواست به بازی باشد
در یکی از ال‌کلاسیکوهای پرتنش، دیدار رفت نیمه‌نهایی کوپا دل‌ری میان رئال مادرید و بارسلونا، فضای بازی به‌شدت ملتهب بود؛ شش کارت زرد، برخوردهای فیزیکی، و هیجانی که در هر لحظه می‌توانست از کنترل خارج شود. در همین فضای پرتنش، کارلس پویول بار دیگر چهره‌ی واقعی یک رهبر را به نمایش گذاشت.
پس از یک تکل نجات‌بخش از جرارد پیکه برای مهار موقعیت خطرناک کریستیانو رونالدو، هواداران مادرید با پرتاب یک فندک به زمین، فضا را آشفته‌تر کردند. پیکه قصد داشت آن را به داور نشان دهد، اما پویول وارد عمل شد، فندک را از دستش گرفت، آن را دور انداخت و با قاطعیت از او خواست برگردد و برای کرنر آماده شود.
حواست به بازی باشد جرارد!
رقص جلوی شکست‌خوردگان در مرام ما نیست
پس از گل پنجم بارسلونا به رایو وایکانو، تیاگو آلکانتارا و دنی آلوز با رقص خودشان مشغول جشن گرفتن آن گل بودند تا این‌که کارلس پویول وارد عمل شد. کاپیتان باتجربه بارسا، بی‌درنگ میان آن دو ایستاد، شادی‌شان را متوقف کرد و با چهره‌ای ناراضی، آن‌ها را به ادامه بازی فراخواند.
در حالی که رایو در آستانه سقوط قرار داشت و نتیجه مسابقه پیش از این مشخص شده بود، این یک حرکت ناجوانمردانه تلقی می‌شد. پپ گواردیولا پس از بازی رسماً از طرف باشگاه عذرخواهی کرد و رفتار شاگردانش را نادرست خواند.
جلوگیری از رقص بازیکنان پس از گلزنی به یک تیم درمانده
اسطوره فوتبال، داخل و خارج از زمین
در سال ۲۰۱۶، کارلس پویول دعوت برای تماشای ال کلاسیکو از جایگاه ویژه را رد کرد تا به برزیل برود و به قربانیان فاجعه هوایی باشگاه چاپه کوئنسه ادای احترام کند. او بدون هیچ هیاهویی، کنار مردم ایستاد و به رفتگان ادای احترام کرد.
از معدود بازیکنانی که در مراسم یادبود بازیکنان چاپه کوئنسه حاضر شد
حمایت از اریک آبیدال پس از مبارزه با سرطان
اگرچه لیونل مسی پس از فینال لیگ قهرمانان اروپا 2011 عنوان بهترین بازیکن زمین را دریافت کرد، اما یکی از زیباترین لحظات آن شب از سوی بازیکنی رقم خورد که حتی در ترکیب اصلی حضور نداشت: کارلس پویول.
پویول به‌دلیل مصدومیت زانو نتوانست از ابتدا بازی کند و بازوبند را به ژاوی سپرد. اما در دقیقه ۸۸ به زمین آمد و ژاوی فوراً بازوبند را به او بازگرداند تا کاپیتان بارسا جام را بالا ببرد. اما پویول باز هم همه را شگفت‌زده کرد. او نه بازوبند را برای خود نگه داشت و نه جام را؛ هر دو را به اریک آبیدال، هم‌تیمی‌ای که پس از مبارزه با سرطان کبد بازگشته بود، سپرد. لحظه‌ای که فوتبال را از یک بازی فراتر برد.
پویول حتی در این کادر حضور ندارد
