یه نکته ی عجیب از پوچ تو چهارتا پیروزی بزرگش تو یوسی ال که باعث صعودش شد،مقابل سیتی پپ،آژاکس تن هاگ ، بارسای کومان و بایرن فلیک
تو هرچهار تا بازی چینش اولیه ی ترکیبش دقیقا مثل تیم حریف بود ، ولی ضدتاکتیک بدی بهشون زد و حذفشون کرد!
به نظرم تو بحث تفکرات ضدتاکتیکی بهترین مربی دنیاس در کنار زیدان
این بازی رفت با سیتی که ۱_۰ برد
۴ _ ۲ _ ۳ _ ۱
بازی برگشت با آژاکس که وحشتناک غافلگیر کرد تن هاگ رو تو نیمه ی دوم و بازی دو هیچ باخته رو ۳_۲ برد
۴ _ ۲ _ ۳ _ ۱
بازی رفت با بارسا که ۴_۱ برد (البته بازی برگشت هم یجورایی کومان بهش ضدتاکتیک زد با سیستم ۳_۵_۲ ولی خب نتیجه ی این بازی اونقدر بهشون اعتماد بنفس داده بود و از بارساییا گرفته بود که کامبک اتفاق نیفتاد)
۴ _ ۳ _ ۳
بازی رفت با بایرن هم به نظرم شاهکارش بود،بهترین استفاده رو از فضادادن های بایرنیا کرد و بعد با یه بازی منطقی و البته با درخشش ستاره هاش تونست برنده بشه.البته بازی برگشت واقعا بهتر و بابرنامه تر از این بازی بازی کرد ولی خب شانس با تیمش یار نبود.
باز هم ۴_۲_۳_۱ کشنده ش!
قابل توجه یه سری مربیا (به خصوص ایتالیایی) که با لجاجت و پافشاری رو یک مدل چینش و ترکیب بیشتر از هرکسی به خودشون رودست می زنن.
اگه بتونیم بریم فینال واقعا ترجیح میدم به سیتی پپ بخوریم تا پاریس پوچ
