حتما از خودتون پرسیدین چرا دیگه توی جهان انقلاب سیاسی بزرگی رخ نمیده.
اگر نگاهی به جهان بندازین متوجه میشین که نسبت به گذشته تغییرات بسیار زیادی کرده. در گذشته، علم و پول و ثروت و قدرت و همه چیز در دست قدرت متمرکز یعنی دولت بود. دولت ها کنترل همه چیز رو در دست داشتن و هر کسی خارج از اون دایره توانایی ایجاد تغییر اساسی رو نداشت. به همین دلیل تمام آدم هایی که میخواستن تاثیر گذار باشن وارد جریان های سیاسی میشدن تا انقلاب رخ بده.
ولی سیستم تمرکز قدرت وقتی ضربه اصلی رو خورد که اقتصاد خصوصی با صنعتی تر شدن بزرگ و بزرگتر شد و کار به جایی رسید ثروت برخی از شرکت های خصوصی بیشتر از بودجه های برخی دولت ها شد.
ضربه بعدی به تمرکز قدرت در جوامع وقتی زده شد که اینترنت در دسترس همه قرار گرفت و به مرور تبدیل به یکی از بزرگترین منابع دانش بشری شد تا هر کسی بدون نیاز به این قدرت جهانی بتونه به علم دست پیدا کنه. امروزه که نزدیک به بیست سال از شروع اینترنت میگذره همونطور که میبنید سطح سواد مردم بالاتر رفته و در عین حال، تمایل به تحصیل (زیر نظر دانشگاه ها که اکثرا تابع و وابسته به دولت ها بودن) کمتر و کمتر شد. و طبیعتا غول های اقتصادی جدیدی مثل گوگل و اپل و مایکروسافت و آمازون به وجود اومد که مراکز قدرتی خارج از دولت ها بودن.
ضربه بعدی با گسترش اینترنت به رسانه ها بود که هنوز توی برخی از کشورها (مثل ایران) در کنترل دولت ها است. وقتی رسانه های مجازی اومدن عملا اهمیت شبکه های تلویزیونی کم و کمتر شد و مایی که توی ایران زندگی میکنیم قشنگ میتونیم حس کنیم که ده سال پیش چقدر ملت تلویزیون نگاه میکردن ولی الان اکثر ما برنامه های رسانه ها رو مسخره میکنیم. شرکتی مثل نتفلیکس امروزه اونقدر بودجه داره که میتونه خیلی راحت در دوران کرونا نگران تصمیمات دولتی برای باز کردن یا بستن سینما نباشه.
یکی دیگه از مهمترین تغییرات ضد دولت ها و تمرکزگرایی، قضیه پول های غیرمتمرکز و ارزهای دیجیتال بود که با ایده حذف نهادهای دولتی و بروکراسی و کاغذ بازی و غیره درست شدن و الان چند سالی هست که بین عموم مردم مورد مقبولیت قرار گرفتن تا جایی که ارزش بیت کوین اندازه سهام شرکت اپل میشه و صرافی های ارز دیجیتال وارد بورس آمریکا میشن.
و حالا جدا شدن بزرگترین غول های فوتبال از نهادهای دست و پاگیر قدرت که نزدیک به دولت و گوش به فرمان این نهادها هستن یه ضربه دیگه به این سیستمه. من اگر قراره بین یک نهاد مثل فیفا و یوفا و باشگاه دارهای اروپا یکی رو انتخاب کنم، تصمیم باشگاه دارها هست چون اونها حداقل برای ما لذت رو ساختن.
طبیعیه که دولت ها و سازمان هایی که نزدیک به این نهادها هستن با مخالفت با رشد شرکت هایی مثل اپل و گوگل با مالیات و دادگاه های متعدد، محدود کردن استفاده از اینترنت، غیرقانونی خوندن ارزهای دیجیتال و حالا هم محروم کردن تیم های مردمی و خصوصی فوتبال واکنش نشون میدن. این نهادها نگران من و شما و روح فوتبال و این چیزها نیستن، " نگران از دست دادن قدرتشونن"
