کشتی ای که حتی سازنده آن معتقد بود که خدا هم نمی‌تواند آن را غرق کند!
معرفی کشتی تایتانیک
آراِم‌اس تایتانیک (RMS Titanic) کشتی بخار بزرگی بود که در ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، در هنگام سفر از بندر ساوت‌همپتون انگلستان به نیویورک آمریکا به علت برخورد با کوه یخی غرق شد و ۱۵۱۴ نفر از مسافران و خدمهٔ آن جان خود را از دست دادند.
طراح اصلی این کشتی بزرگ، مهندس ایرلندی، توماس اندروز، و ناخدای کشتی کاپیتان ادوارد جان اسمیت بود. مدیر شرکت دریایی ستارهٔ سفید (صاحب کشتی تایتانیک)، بروس ایزمای، فرار کرد و زنده ماند. ۷۱۰ نفر از ۲۲۲۴ نفری که در کشتی بودند زنده ماندند.
تایتانیک یکی از بزرگترین اشیاء جهان بوده است
نه تنها کشتی تایتانیک عظیم بود، بلکه طبق مجله‌ی لایو ساینس بزرگترین شی قابل حرکت جهان بوده است که تا آن موقع بشر ساخته بوده است. این کشتی ۸۸۲ فوت طول داشت و ساخت آن ۲ سال طول کشید و طبق برآورد‌ها هزینه‌ای برابر ۷٫۵ میلیارد دلار صرف ساختن آن شده است. وقتی که در لنج کناره می‌گرفت، قدرت و ابهت آن هر چشمی را به خود خیره می‌کرد.
امکانات کشتی تایتانیک در نوع خود بی مانند بوده است
همان طور که ممکن است شنیده باشید تایتانیک کشتی‌ای بسیار لوکس بوده است که امکانات به کار رفته در آن در آن دوران در هیچ کشتی دیگری به کار نرفته بود.
از امکاناتی که در این کشتی به کار رفته بوده است، استخر آب گرم، حمام‌های ترکی، باشگاه، زمین اسکواش و… بوده اند علاوه بر این تایتانیک اولین کشتی بوده که می‌توانست آب لوله را به تمام کابین‌ها ببرد.
در تایتانیک چندین طبقه وجود داشته، از فرست کلاس تا طبقه‌ی درجه سوم، با این حال حتی درجه‌ی سوم این کشتی هم از بسیاری از کشتی‌های دیگر آن دوران بهتر بوده است.
فرضیه هایی پیرامون کشتی تایتانیک
پس از غرق شدن تایتانیک گزارش‌های متعددی در مورد تعداد کثیر کوه‌های یخ در اقیانوس اطلس شمالی منتشر شد. در همان زمان مقامات دریانوردی و هواشناسی آمریکا به روزنامه نیویورک تایمز گفتند که زمستان گرم آن سال باعث شده که توده بزرگی از کوه‌های یخ در آب‌های اقیانوس اطلس به حرکت درآیند. در روز‌ها و هفته‌های پیش از وقوع این حادثه جهت باد و دما شمال اقیانوس اطلس باعث شده بود که تعداد زیادی از کوه‌های یخ به سمت جنوب حرکت کنند.
همه این اطلاعات باعث شده بود که پژوهشگران در گذشته به این نتیجه برسند که در آن روز‌ها تعداد بسیار زیاد و بی‌سابقه‌ای از کوه‌های یخ در بخش شمالی اقیانوس اطلس شناور بودند. یک گروه پژوهشی از آمریکا این فرضیه را مطرح کرده بود که نزدیک شدن بیش از حد ماه به کره زمین باعث شد که در زمستان سال ۱۹۱۲ ارتفاع امواج اقیانوس به شکل چشمگیری افزایش یابد و بنابراین حجم عظیم‌تری از توده‌های یخ از مناطق یخبندان گرینلند جدا شده و در اقیانوس اطلس شناور شدند.
پژوهشگران با استفاده از اسناد گارد ساحلی آمریکا و داده‌های دیگر یک مدل کامپیوتری برای ردیابی مسیر حرکت کوه‌های یخ در سال ۱۹۱۲ طراحی کردند. آن‌ها با استفاده از این مدل کامپیوتری توانستند مسیر حرکت کوه یخی که کشتی تایتانیک را در جنوب گرینلند غرق کرد تشخیص دهند. آن‌ها معتقدند که این کوه یخ احتمالاً در پاییز سال ۱۹۱۱ از مناطق یخبندان شمال اقیانوس اطلس جدا شده و در آغاز حرکتش طول آن حدود ۵۰۰ متر و عمق آن حدود ۳۰۰ متر بوده‌است. براساس تخمین‌های این مدل محاسبه کامپیوتری، در زمان وقوع حادثه یعنی ۱۴ آوریل ۱۹۱۲، حجم و اندازه این کوه یخ با آنچه که در عکس‌های ویلیام اسکویرز ناخدای کشتی مینیا دیده می‌شود مطابقت دارد. کشتی مینیا در عملیات جستجو و نجات مسافران تایتانیک شرکت داشت و ناخدای آن از کوه یخی که به کشتی اصابت کرده بود چندین عکس گرفته‌است.
آیا میدانستید واقعه غرق شدن کشتی تایتانیک، فورا گزارش نشد؟
بعد از اینکه کشتی غرق شد، آن‌هایی که در خشکی بودند خیلی هنوز از مقیاس حادثه‌ی رخ داده با خبر نبودند و بعد از چندین روز که اصل ماجرا را فهمیدند عمیقا افسرده و غمگین شدند.
امیدوارم که از این مطلب لذت برده باشید.
