تیم های ایران و سوریه در دیداری دوستانه به مصاف هم رفتند و این بازی با پیروزی 3-0 شاگردان اسکوچیچ به پایان رسید.
به گزارش طرفداری، دیدار مقابل سوریه سومین حضور دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی ایران محسوب می شد. در دو دیدار قبلی تیم تحت هدایت اسکوچیچ تیم های ازبکستان و بوسنی را خارج از خانه شکست داد اما از آخرین دیدار تیم ملی ایران که مقابل بوسنی بود چند ماهی می گذشت و این در حالی است که ملی پوشان باید خردادماه در رقابت هایی فشرده ، خارج از خاک ایران در بحرین برای صعود به مقدماتی جام جهانی 2022 از سد رقیبانی همچون عراق و بحرین بگذرند.
ایران در این بازی با نتیجه 3-0 یه پیروزی رسید اما قبل از هر چیز باید به این نکته توجه کنیم این بازی نمی تواند خیلی مقیاس خوبی برای سنجش تیم تحت هدایت اسکوچیچ باشد چرا که قبل از این بازی چند بازیکن به دلیل ابتلا به ویروس کرونا عازم اردوی تیم ملی نشدند و لژیونرهایی همچون مرتضی پورعلی گنجی، علیرضا جهانبخش و سعید عزت اللهی تیم ملی را همراهی نمی کردند و تیم ملی سوریه نیز چند بازیکن اصلی خود را هم در اختیار نداشت. اما در هر صورت بد نیست نگاهی به عملکرد تیم ملی در این بازی بیاندازیم.
تیم ملی ایران در دو دیدار قبلی تحت هدایت اسکوچیچ یک بازی با سیستم 1-3-2-4 و در بازی دوم هم با سیستم 2-5-3 بازی کرد. در حالی که قبل از بازی اعلام شده بود که مجید حسینی در ترکیب ایراان حضور دارد همه پیش بینی می کردند ایران مثل بازی مقابل بوسنی با سیستم 3 دفاع بازی کند اما پس از ورود بازیکنان به زمین مسابقه متوجه شدیم خبری از سیستم 3 دفاعه و مجید حسینی نیست و وحید امیری جایگزین این بازیکن شد. با این اتفاقات تیم ملی با سیستم 1-3-2-4 راهی میدان شد و اگر بخواهیم ترکیب تیم را با دو بازی قبلی مقایسه کنیم باید بگوییم که در این بازی به نوعی همان تیمی را دیدیم که مقابل ازبکستان به میدان رفته بود.
از لحاظ چینش نفرات تیم ملی تنها دو تغییر نسبت به بازی مقابل ازبکستان داشت و علیرضا بیرانوند و جعفر سلمانی به ترتیب جایگزین پیام نیازمند و صادق محرمی شده بودند.
سیستم تیم ملی مقابل سوریه، این سیستم 1-3-2-4 در طول بازی دستخوش تغییراتی شد.
تیم ملی بازی را با آرایش ابتدایی 1-3-2-4 آغاز کرد.
تیم ملی در طول بازی آرایش خود را تغییر می داد و هنگام دفاع معمولا با سیستم 2-4-4 یا 1-4-1-4 بازی می کرد. شاگردان اسکوچیچ در دقایقی از بازی پس از از دست دادن توپ با counter press به بازپس گیری توپ بودند.
بدون اغراق مهدی طارمی از لحاظ پرس گزینه های پاس بازیکن صاحب توپ حریف بهترین مهاجم ایرانی است و این بازیکن روی صحنه هایی که بازیکنان تیم ملی به دنبال بازپس گیری سریع توپ بودند به خوبی عمل می کرد.
زوج سردار آزمون و مهدی طارمی در حال حاضر بهترین ترکیبی است که می توان برای خط حمله تیم ملی ایران در نظر گرفت. در این سیستم سردار به خوبی نقش مهاجم هدف و مهدی طارمی هم نقش مهاجم سایه را بازی می کند و به معنای واقعی کلمه این دو بازیکن مکمل خوبی برای هم هستند.
یکی از آرایش های دفاعی ایران
در نیمه دوم اسکوچیچ تغییراتی را در ترکیبش ایجاد کرد و تیم بازی را با سیستم 3-3-4 آغاز کرد. در نیمه اول نیز شاهد این قضیه بودیم که نفوذ های احسان حاج صفی ترکیب را به 3-3-4 سوویچ می کرد. علی قلی زاده و وحید امیری به تناوب نقش هافبک سوم را در سیستم 3-3-4 بازی می کردند.
ترکیب 3-3-4 تیم ملی که در دقایقی از نیمه اول و در نیمه دوم به طور کامل شاهد آن بودیم. (نواحی ای که با هاشور سبز مشخص شده اند، half-space ها هستند)
در ترکیب 3-3-4 ایران معمولا دو وینگر ایران روی half-space ها قرار می گرفتند و حضور وینگر های تیم روی این فضا هم آن ها را در موقعیت بسیار مناسبی قرار می دهد و هم فضا را برای نفوذ فولبک های تیم فراهم می کند. زمانی که فولبک های تیم نفوذ می کنند، مدافعان حریف دچار یک بحران در تصمیم گیری می شوند چرا که این قضیه باعث برتری عددی 2 در مقابل یک یا 3 در مقابل 2 بازیکنان ایران در بسیاری از صحنه ها می شود.
در این بازی ما شاهد نفوذ های زیادی از سوی فولبک های تیم نبودیم و تیم ملی اگر قصد استفاده از این سیستم را در بازی های آینده دارد باید به صورت هدف دار شعاع حرکتی مدافعان کناری اش را تغییر دهد تا آن ها بتوانند با نفوذ های شان حملات تیم را زهر دار تر کنند.
در این بازی جعفر سلمانی و میلاد محمدی به عنوان مدافعان کناری تیم وارد زمین شدند و با توجه به این که جعفر محمدی تجربه بازی در پست وینگر را هم دارد پیش بینی می شد نفوذ های این بازیکن موقعیت های زیادی را برای شاگردان اسکوچیچ خلق کند اما خیلی شاهد چنین صحنه هایی نبودیم. در نیمه دوم نیز ابوالفضل جلالی و سیامک نعمتی وارد میدان شدند و روی یکی دو صحنه ابوالفضل جلالی، بازیکن سایپا نفوذ و ارسال های خوبی را از خود نشان داد. (با توجه به دعوت نشدن وریا غفوری و رامین رضاییان به تیم ملی، پست دفاع راست تیم ملی این روز ها یکی از علامت سوال های بزرگ ترکیب تیم ملی است.)
گل های تیم ملی ایران در این دیدار روی صحنه های به ثمر رسید که شاید به غیر از گل سوم می توانیم آن ها را به نوعی شروع مجدد بنامیم. گل کنعانی زادگان روی ارسال کرنر قلی زاده وارد دروازه سوری ها شد و گل سردار هم در شرایطی به ثمر رسید که ارسال بلند بیرانوند، دروازه بان تیم به مهدی طارمی رسید و موقعیت گل ایجاد شد.
هردوی این گل ها به نوعی روی غفلت سوری ها به ثمر رسید و گل سوم ایران هم روی یک ضد حمله با تو سر توپ و شوت استادانه کریم انصاری فرد وارد دروازه ابراهیم عالمه شد.
نوراللهی - حاج صفی، دابل پیوتی نامتوازن
در این بازی مثل دیدار مقابل ازبکستان احمد نوراللهی و احسان حاج صفی محور دوگانه یا دابل پیوت ایران را در میانه میدان تشکیل دادند. دابل پیوت یا محور دوگانه به 2 هافبک میانی گفته می شود که در بیشتر مواقع در سیستم 2-4-4 در مرکز میدان قرار می گیرند. این 2 بازیکن مکمل یکدیگر هستند و در واقع کنار یکدیگر می توانند وظایف خودشان را به بهترین شکل انجام دهند. هیچ کدام از این 2 بازیکن بدون بازیکن دیگر، نمی تواند از عهده وظایف خط میانی تیم بر آید. برای مثال از بین دو هافبک میانی یکی از آن ها وظیفه تخریب و دیگری وظیفه توپ رسانی را بر عهده می گیرد.
در فوتبال مدرن استفاده از دابل پیوت مزایای زیادی همچون ایجاد گزینه های پاس بیشتر برای مدافعان، خلق برتری عددی در میانه میدان و ... دارد. اما دابل پیوتی که اسکوچیچ در این سه بازی استفاده کرده، توازن و انعطاف خوبی را از خود نشان نداده است.
قاعده ایجاد محور دوگانه این است که حداقل یکی از بازیکنان دارای ویژگی های تخریبی باشد یا به عبارتی دیگر استفاده از این استراتژی نیاز به یک بازیکن پست 6 تخریبی یا یک پست 8 تخریبی دارد.
اگر نگاهی به زوج نوراللهی و حاج صفی بیاندازیم متوجه می شویم که این محور دوگانه از لحاظ تخریبی توازن لازم را ندارد و همین قضیه در هر سه بازی باعث ایجاد موقعیت هایی شده که به حریفان داده ایم و قطعا این قضیه در بازی های بزرگ برای تیم دردسرساز می شود. تیم ملی ایران با حضور بازیکنانی همچون سعید عزت اللهی، امید ابراهیمی، امید نورافکن می تواند با یک دابل پیوت متوازن به مصاف حریفان برود.
در هر سه بازی شاهد این قضیه بوده ایم که احسان حاج صفی با حضور در فضاهای خالی و نفوذهایش می تواند باعث ایجاد برتری عددی در خط حمله شود. استفاده اسکوچیچ از نوراللهی و حاج صفی در هر سه بازی دوستانه می تواند نشان دهنده این قضیه باشد که او تصمیمش را برای استفاده از این دابل پیوت در میانه میدان گرفته اما شاید بهتر باشد دراگان اسکوچیچ از استفاده همزمان این دو بازیکن در خط هافبک به عنوان دابل پیوت صرف نظر کند. نکته جالب این است که نوراللهی در هفته های اخیر به دلیل کمبود مهاجم پرسپولیسی ها به عنوان یک مهره هجومی به میدان رفت و به خوبی هم از پس وظایفش برآمد اما اسکوچیچ در این بازی هم از او به عنوان مهره تخریبی محور دوگانه استفاده کرد. البته استفاده از این دو بازیکن می تواند تست یک پلان بی یا هر چیز دیگری خارج از سیستم اصلی تیم ملی باشد...
علی قلی زاده، امیدوار کننده ترین نقطه تیم اسکوچیچ
دراگان اسکوچیچ در هر سه بازی بهترین استفاده را از قلی زاده کرده است. بازی مقابل ازبکستان و بوسنی نمایش بسیار درخشانی از قلی زاده دیدیم و امروز هم مثل بازی های گذشته شاهد تغییر نقش های پیاپی این بازیکن در زمین بودیم. قلی زاده بازیکنی است که در تنگنا ها هم می تواند از مهارت فردی بالایش استفاده کند و هم با توانایی بالای بازیسازی ای که دارد مهاجمان تیم را صاحب موقعیت کند. قلی زاده در این دیدار با 3 پاس کلیدی بهترین بازیکن تیم از این حیث بود.
علی قلی زاده در این دیدار هم در نقش بازیکن پشت مهاجم و هم وینگر ظاهر شد. با توجه به سبک بازی تیم ملی زمان کی روش و دوران سیاه تیم با مارک ویلموتس، سال ها بود که تیم ملی ایران از بازیکنی با ویژگی های علی قلی زاده استفاده نکرده بود و حالا این بازیکن به یکی از نکات بسیار امیدوار کننده تیم ملی اسکوچیچ تبدیل شده است.
سه بازی دوستانه عیار تیم را مشخص نمی کند
در پایان هم به این موضوع می رسیم که این بازی یک بازی دوستانه بود و باید بدانیم که یک بازی دوستانه جایی برای آزمایش پلان ها و استراتژی های مختلف است پس نمی توانیم روی اتفاقاتی که در یک دیدار تدارکاتی رخ می دهد به اندازه یک بازی رسمی مانور بدهیم. سرمربی تیم ممکن است ایده ای را در سر داشته باشد و با به کار بردن آن در یک بازی دوستانه، متوجه نواقص آن شود و دست به ترمیم آن بزند یا حتی از به کار بردن آن منصرف شود. همانطور که اسکو در کنفرانس خبری خود گفت تیم ایران برای دو ماه دیگر دستخوش تغییراتی خواهد شد و باید دید این تغییرات در جابه جایی چند بازیکن خلاصه می شود یا قرار است سیستم تیم به کلی تغییر کند...
بیشتر بخوانید:
ایران - بوسنی؛ ایده های جذاب اما پر ریسک دراگان / تحلیل فنی
