هومن جوادی و حامد برادران در حاشیه کنفرانس خبری دربی هنرمندان صحبت هایی را مقابل دوربین طرفداری انجام دادند.
به گزارش طرفداری، هومن جوادی و حامد برادران در خصوص برگزاری دربی هنرمندان و علی انصاریان و مهرداد میناوند صحبت هایی کرده که در ادامه می بینید و می خوانید:
سلامی دوباره به مخاطبان رسانه طرفداری. در حاشیه کنفرانس دربی بزرگ هنرمندان، در خدمت هومن جوادی و حامد برادران هستیم. آقای جوادی در ابتدا از شما سوال می پرسیم. هدف از برگزاری این دربی و این تشکیلات چیست؟
تیم ستارگان هنر ایران معمولا بازی هایش روبروی تیم های فوتبال است، به خصوص تیم های فوتبالی که از ما بهتر هستند و ممکن است وزنه ای نابرابر باشد. یک روز با خودمان فکر کردیم که چه کاری انجام دهیم تا برای مردم جذاب باشد و گفتیم خانواده پرسپولیس و استقلال را جلوی یکدیگر بازی دهیم. تیم ما حرفه ای نیست و بیشتر خیریه و گرامیداشت است. بازی پنجشنبه نیز برای گرامیداشت کادر درمان و شهدای سلامت و یادبود هنرمندان و بزرگانی که بابت کرونا امسال از بین ما رفتند، برگزار می شود.
این تلاقی هنرمندان و ورزشکاران چطور بوده؟ خاطره جالبی از آن روزها است؟
20 سال است که ما با این بچه ها دور هم هستیم. همیشه هم این بازی ها جالب بوده است. دربی هنرمندان جالب تر هم است زیرا دوستانی که کمتر کنارمان فوتبال بازی می کنند، دوست دارند در این مسابقه حضور داشته باشند. مثلا من و حامد در یک تیم هستیم ولی بازیکنان قرمز و آبی روبروی هم قرار می گیرند، تنه به تنه می شوند و پس از بازی دوباره کنار هم تمرین می کنیم بدون اینکه تعلقات رنگی داشته باشیم.
آقای حامد برادران، چند سالی است که بازی های هنرمندان برگزار می شود اما سوای آن، چقدر فوتبال را دنبال می کنید و چقدر دغدغه شما است؟
فوتبال قطعا یکی از هیجان انگیزترین اتفاقات زندگی هرکسی است. خیلی از هنرمندان نیز در خارج فوتبال را دنبال می کنند. ما نیز همین طور هستیم. برای بازی نیز سعی می کنیم حداقل یکی دو روز در هفته تمرین کنیم و بازی کنیم. در این مورد هم جدی تمرین می کنیم و هم مربی داریم.
در کنفرانس نیز صحبت شد که کری های فوتبالی به توهین تبدیل شده است. مثلا در خارج یک هنرمند از تیم مورد علاقه اش به راحتی حمایت می کند ولی در اینجا مورد توهین قرار می گیرد. هنرمندان چطور می توانند کمک کنند تا این فضا بهتر شود؟
حامد برادران:
من با این موافق نیستم که در کشورهای دیگر این گونه نیست. همه جای دنیا این اتفاق می افتد. مثلا در انگلیس بین منچستریونایتد و سیتی، بین چلسی و تاتنهام و ... در همه جای دنیا این کل کل فوتبالی وجود دارد و شاید به بی احترامی و توهین نیز تبدیل شود. غلظت آن فقط فرق می کند که در کشور ما بیشتر از بقیه کشورها است. این کل کل، جزو زیبایی های فوتبال است، تا جایی که به توهین تبدیل نشود. من خودم در قالب کل کل و کری نمی روم و سعی می کنم احترام بگذارم و اگر مثلا تیمی خوب بازی کند، سعی می کنم بازی خوبش را تحسین کنم اما خوب خیلی ها اینطور نیستند و به نظرم این ریشه در آموزش دارد. این یک فرهنگ است که توسط نهادهای آموزشی یا هنرمندان باید آموزش داده شود.
هومن جوادی:
من فکر می کنم همان طور که حامد گفت، این نیاز به یک فرهنگ سازی دارد. من باید به علاقه حامد برادران احترام بگذارم. شاید او تیمی را دوست داشته باشد که من دوست ندارم. مسلما وقتی تیم هایمان روبروی هم بازی کنند، برای یکدیگر کری می خوانیم. مثلا من دوست دارم پرسپولیس ببرد و حامد استقلال. قرار نیست همیشه یکی از این دو برنده شود. اگر مثلا همیشه پرسپولیس ببرد، بازی این دو تیم که این قدر محبوب نمی شود. بله احترام کمتر شده است. همانطور که حامد گفت، کل کل در خارج نیز وجود دارد ولی آنجا بیشتر به همدیگر احترام می گذارند. مثلا پریروز دیدم روی عکس مهرداد میناوند و علی انصاریان رنگ ریخته اند. از این طرف خود بازیکن استقلال برای فوت این دو اشک می ریزد. در واقع خانواده استقلال عزادار هستند و روزنامه استقلال برای درگذشت این دو تیتر می زند. خوب شمای هوادار نیز احترام بگذار. دربی که برگزار می کنم برای این است که رفیق ها روبروی هم بازی کنند. به خدا قسم بازیکنان استقلال و پرسپولیس با هم رفاقت زیادی دارند. به هر حال باید احترام ها حفظ شود. ممکن است در یک خانه یک نفر استقلالی و یک نفر پرسپولیسی باشد. نباید حرمت ها از بین بروند. فرهنگ احترام، بسیاری از مشکلات مملکت ما را حل می کند.
منظور من نیز همین تبدیل کری به توهین بود. مثلا هنرمندی یک پست می گذارد و زیر آن پست، پر از کامنت توهین است.
هومن جوادی:
یکی از علت هایی که هنرمندان نمی خواهند کسی بداند آنها استقلالی یا پرسپولیسی هستند، همین است. این بی احترامی ها به حدی رسیده که حتی به بازیکن خودی، وقتی که خوب بازی نمی کند، بدترین فحاشی ها را نسبت می دهند. فوتبالیست مال هر تیمی باشد، ممکن است یک روز روزش نباشد و حالش خوب نباشد یا مثلا یک روز از یک موضوع فکری رنج ببرد. ما با انجام این دربی ها سعی می کنیم رسالت خود را انجام دهیم. امیدوارم مردم نیز ببینند و خود را وفق دهند.
علی انصاریان و مهرداد میناوند قرار بود در این بازی حضور داشته باشند. یک خاطره یا چیزی جذاب از این دو عزیز اگر خاطرتان هست، بفرمایید.
هومن جوادی:
سال 1391 بود. بازی ایران و کره جنوبی دو روز بعد بود و اگر تیم ملی آن بازی را نمی برد، شاید صعودش به جام جهانی به مشکل می خورد و دور برگشت کارش سخت می شد. یک نفر به من زنگ زد و گفت من مترجم کارلوس کی روش هستم. بازی های شما را دیده ایم. بچه ها را بردار و به هتل آزادی بیاور زیرا بچه ها روحیه ندارند. من اول فکر می کردم قضیه شوخی است ولی دیدم جدی است. به بچه ها از جمله مهرداد میناوند زنگ زدم که برویم. شما ندیدید ولی بچه ها تا همدیگر را دیدند، مرتبا خندیدند. علی کریمی، جواد نکونام و ... حضور داشتند. علی گفت چه کار خوبی کردید. در اینجا داشتیم می پوسیدیم و نمی دانستیم چه کار کنیم. کی روش نیز به بچه ها گفت با دوستان بروید و هر ساعتی دوست دارید شب بخوابید. خدا رحمت کند مهرداد میناوند را، آن قدر آن شب بچه ها را خنداند که کسی نمی خواست بخوابد. سپس به ما برای بازی جایگاه ویژه ای دادند که لباس یکدست پوشیدیم و خدا را شکر با گل جواد نکونام آن بازی را بردیم.
خاطره با علی انصاریان نیز زیاد است. خیلی با هم گپ می زدیم. یکی از بهترین خاطراتم، حضور علی در تیم ستارگان هنر و کسب عنوان قهرمانی مسابقات چهارجانبه بود. روحشان شاد باشد.
حامد برادران:
آقای میناوند را چند بار بیشتر ندیدم و خاطره زیادی از ایشان ندارم ولی با آقای انصاریان خیلی دوست بودیم. جالب این بود مثلا به سوپرمارکت می رفتم یکدفعه می دیدم علی آنجاست و صحبت می کردیم. یا مثلا سه روز بعد به پمپ بنزین می رفتم و باز علی آنجا بود. یا رستوران می رفتم، علی میز بغلی بود. یک مدت هرجا می رفتم علی نیز کنارمان بود. خدا رحمتش کند علی فوق العاده پرانرژی و دوست داشتنی بود. کنسرت های ما همیشه می آمد و کلی انرژی می داد. امیدوارم روحش شاد باشد.
هومن جوادی:
خیلی باورنکردنی بود. خیلی ها از بین ما رفتند ولی این دوتا بسیار به ما نزدیک بودند. حتی یک ماه پیش نیز به او پیام دادم که بازی داریم و او نیز گفت تهران است و حتما می آید و قلب فرستاد. سپس پیام دادم وقتی در بیمارستان بود که علی کجایی و حالت چطور است که آن پیام بدون سین کردن باقی مانده است. خدا رحمتشان کند و روحشان شاد.
