Frank Gallagherاوف عجب عکسیه عکس کانتونا.قشنگ شبیه عکس پدر پدربزرگهاست که به نوه ها نشون میدن و میگن این پدر پدر بزرگت بوده و قبل از اینکه دنیا بیای مرده!بعد با یه حس عجیب میشینی عکس رو نگاه میکنی.همه جای صورتشو قشنگ ذره ذره نگاه میکنی که بلکه از روی عکس بفهمی چطور ادمی بوده.ادم خوبی بوده؟مهربون بوده؟ازین ادمای مغرور بوده؟از این ادمایی بوده گه همیشه خدا ناراحتنن؟؟یه عکس جلوته و سعی میکنی از روی یه عکس همه چیز رو بفهمی.یا شبیه عکس پدر بزرگاست.اونایی که تو بچگیتون فوت کردن و شما یه خاطره محو ازش دارید و بعد از چندسال یهو قاب عکسشو توی انباری پیدا میکنی و بهش زل میزنی و خاطره های محو یهو یکم شفاف میشه و به چیزا و خاطره های مشترکت با پدربزرگت فکر میکنی.عکس کانتونا رو که دیدم کاملا یاد پدربزرگم افتادم.توی ۶ سالگیم فوت کرد.من اولین نوه پسرش بودم خیلی منو دوست داشت.سرطان گرفت و ذره ذره اب شد.عکس کانتونا خیلی شبیه اون افتاده،اتفاقا اینجور کلاهی هم داشت.یادش بخیر
