قهرمان لیگ برتر انگلستان در مقایسه با چهار تیم برتر فصل گذشته با تغییرات نسبتاً کمی وارد فصل ۲۰۲۰/۲۱ می شود، تیم هایی مانند منچستر سیتی و چلسی، هزینه های زیادی را صرف تقویت ترکیب خود کرده اند اما یورگن کلوپ طی سال های سرمربی گری اش ثابت کرده که علاقه ای به پرداخت مبالغ گزاف و خرید ستارگان سایر تیم ها ندارد. ترکیب لیورپول نیز از این قاعده مستثنی نیست، اما قرمزها با هدایت کلوپ، تنها تیمی هستند که در یک دوره ۱۸ ماهه، بیش از ۹۰ درصد از بازی های خود در لیگ برتر انگلستان را با پیروزی پشت سر گذرانده اند. با این حال، همیشه زمینه برای پیشرفت وجود دارد و هنگامی که بازیکنان کلاس جهانی با قیمتی مناسب در بازار نقل و انتقالات موجود هستند، انتظار دارید که تعدادی از باشگاه ها برای امضای قرار داد با آن ها با یکدیگر به رقابت بپردازند. این امر به طور شگفت انگیزی در مورد تیاگو آلکانتارا، هافبک ۲۹ ساله تیم فوتبال بایرن مونیخ صدق نمی کند. وی به رغم قیمت ۳۰ میلیون یورویی، هنوز هم در بازار است و فقط لیورپول و طبق شایعات جدید منچستر یونایتد را علاقه مند به جذب خود میبیند. با این وجود قرمزها تمایلی به پرداخت مبلغ مورد انتظار بایرن مونیخ ندارند.
به گزارش طرفداری، در این یادداشت، ما بررسی خواهیم کرد که چرا لیورپول باید هرچه سریعتر برای جذب تیاگو اقدام کند. در ابتدا و قبل از اشاره به آمار و مقایسه وی با هافبک های لیورپول سبک بازی تیاگو را بیشتر خواهیم شناخت.
پاسکاری و پخش توپ
برجسته ترین ویژگی بازی تیاگو، پاسوری فوق العاده او است. تیاگو معمولا در عمق زمین قرار می گیرد و با تکیه بر توانایی بالایش در نگه داشتن توپ، هم تیمی هایش را با پاس های کوتاه و بلند در سایر نقاط زمین، صاحب توپ میکند. ما نیز در این بخش با اشاره به این خصوصیت، توانایی های او و چگونگی انطباق آن با سبک بازی بایرن مونیخ را مورد بررسی قرار می دهیم؛
در این تصویر، بایرن مونیخ به عبارتی بالا بازی میکند و تیاگو در کنار آلفونسو دیویس، دیوید آلابا و جوشوا کیمیچ در حال شکل دهی به یک حمله است. شالکه نیز در واکنش مجبور به دفاع می شود و بازیکنان به سمت محوطه جریمه عقب می‌نشینند و فضای مناسب برای جلو آمدن خط هافبک بایرن و پیوستن به خط حمله را فراهم می آورند. در این حالت هافبک های بایرن می توانند میانه میدان شالکه را در اختیار بگیرند و محوطه جریمه آن ها را مورد هدف قرار دهند، یا حداقل یک برابری عددی در زمین شالکه ایجاد کنند.
به وجود آمدن چنین موقعیتی تا حد زیادی وابسته به توانایی پاسوری تیاگو آلکانتارا است. پاس های هافبک اسپانیایی از میانه میدان عبور می کنند و مستقیماً به منطقه یک سوم حریف می رسند. این امر باعث میشود تا خط دفاع تیم مقابل فشار ناگهانی را تجربه کند، زیرا هافبك ها برای جلوگیری از افزایش فشار بایرن بر محوطه جریمه، عقب مانده اند. دقت و دید وی باعث می شود این نوع تاکتیک بسیار خطرناک باشد و حملات زیادی از این طریق پای ریزی شوند.
یک مثال دیگر برای شرح توانایی پاسوری وی میزنیم. در جریان بازی با هوفنهایم، تیاگو توپ را دقیقاً جلوتر از خط دفاعی دریافت کرد. او در آن لحظه، بلافاصله اطمینان حاصل کرد که در میانه زمین در موقعیت مناسب قرار دارد. این بازیکن ۲۹ ساله چهار تا پنج گزینه پاس برای شروع یک ضد حمله داشت اما با یک نگاه سریع، مهاجم را که در حال فرار از خط آفساید بود، دید و توپ را برای او فرستاد. این فرار تا حد زیادی شبیه به استارت های انفجاری است که محمد صلاح و سادیو مانه در لیورپول انجام می دهند و واضح است که توانایی پاسوری تیاگو با سبک بازیِ این دو بال سرعتی قرمز ها سازگار است. این بدان معنی است که لیورپول با تیاگو می تواند در ضد حملات موثر تر واقع شود، همچنین در بازی با تیم هایی که دفاعی تر بازی میکنند، تیاگو می تواند مهارت خود را بیشتر نشان دهد.
دریبل زدن و مهارت های دفاعی
با توجه به اینکه تیاگو معمولا در پست هافبک دفاعی به میدان میرود، باید به توانایی ها دفاعی و دریبلزنی او توجه ویژه ای داشت. تیاگو کمی جلوتر از مدافعان میانی بازی میکند و عموما در حال دفاع دیده میشود و در برنامه های های دفاعی تیمش نقشی اساسی دارد. همچنین در هنگام بازیسازی از عمق زمین، تیاگو باید مدام توپ را در اختیار داشته باشد و از این رو توانایی دریبل زدن او نیز مهم خواهد بود.
در مسابقات فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا، ما شاهد آن بودیم که هانسی فلیک، سرمربی باواریایی ها بازی هجومی را دستور کار قرار داده بود. چنین سبک از بازی، این امکان را برای رقبا فراهم میساخت که از اشتباهات بایرن مونیخ برای ایجاد موقعیت گلزنی بهره ببرند. در مثال بالا میبینیم که بازیکنان چلسی با باز پس گیری توپ توانسته اند یک موقعیت سه در برابر سه را بر روی محوطه بایرن مونیخ ایجاد کنند. وینگر چلسی به سمت محوطه جریمه فرار میکند و بارکلی با یک پاس می تواند وی را با نویر تک به تک کند. تیاگو سریعا این حرکت را می خواند و می فهمد که نقش وی تعقیب توپ است. او می بیند که خط دفاع نمی تواند در برابر این موقعیت ایستادگی کند، پس با سرعت می رود تا مانع از ارسال پاس کلیدی توسط هافبک چلسی شود. این توانایی او در ردیابی و کمک به دفاع در موقعیتهای دشوار چشمگیر است و نشان می دهد که وی وظایف دفاعی خود را نیز کنار نمی گذارد.
در دیگر بازی لیگ قهرمانان اروپا برابر FK Crvena Zvezda (ستاره سرخ بلگراد)، ما دوباره هوش بالای تیاگو در امر دفاع را می بینیم. هافبک تیم حریف در میانه میدان آزاد است و در موقعیت ایده آل برای دریافت پاس و چرخش قرار دارد. تیاگو با احساس خطر، از خط خارج می شود تا این هافبک را یارگیری کند و مانع از چرخش او به سمت دروازه شود. در موقعیتی که سایر هافبک های بایرن مونیخ برای بازیکن حریف فضای حرکت فراهم کرده اند، اسپانیایی یک قدم جلوتر بوده و با هوش بالایش احتمال حمله حریف را از بین می برد.
تا اینجا متوجه شدیم توانایی تیاگو در بازیسازی از عمق زمین، بسیار چشم گیر است. علاوه بر این وی همچنین قادر است که توپ را به خوبی نزد خود نگه دارد و آن را به جلو ببرد. در تصویر بالا می بینیم که بازیکن ۲۹ ساله از میان چهار بازیکن ماینتس حرکت کرده و فضایی را برای سایر هم تیمی های خود در جهت دریافت توپ ایجاد کرده است. او همچنین فضای کوچکی در اختیار دارد تا بتواند همانطور که در تصویر معین شده است، به سمت دروازه شلیک کند یا موقعیت خطرناک گلزنی ایجاد کند. توانایی بالای وی در دریبل زدن باعث می شود که در اکثر نبرد های یک در مقابل یک، برنده باشد و با تکیه بر توانایی فردی اش، در حملات موثر واقع شود. تیاگو قادر است به تنهایی فرصت هایی را برای خود و هم تیمی هایش ایجاد کند و قطعاً چنین ویژگی او را به عنوان یک مهره ارزشمند برای هر تیمی مبدل می کند.
اکنون که سبک بازی تیاگو و نحوه استفاده بایرن مونیخ از وی را درک کرده ایم، به یک تحلیل آماری می پردازیم که وی را با مجموع هافبک های فعلی لیورپول مقایسه می کند:
داده های آماری - قطع توپ و نبرد ها
از یک هافبک دفاعی انتظار می رود با بازپس گیری توپ برای تیم خود و به چالش کشیدن حریفان، میانه میدان را در دست بگیرد. در این بخش، خواهیم دید که تیاگو از نظر دوئل های دفاعی و هوایی و همچنین قطع توپ، با سایر هافبک های لیورپول قابل مقایسه است یا خیر. ما در آمار باید به تفاوت لیگ ها توجه کنیم تا بتوانیم از داده ها نتایج دقیق تری به دست آوریم. لیگ برتر انگلستان به خاطر فوتبال سریع و فیزیکی اش مشهور است در حالی که تیم فعلی تیاگو یعنی بایرن مونیخ، سلطان بلامنازع بوندس لیگا است برای بازیکنانی که در لیگ برتر انگلستان بازی میکنند، داشتن تعادل میان توانایی های فنی و جسمی لازم است. این در حالی است که در بوندس لیگا رویکرد فنی اهمیت بیشتری دارد. از این رو، در صورت انتقال تیاگو به لیگ برتر، نمی توانیم انتظار داشته باشیم که وی این داده ها را به صورت دقیق تکرار کند، اما میتوان از این داده ها به عنوان معیار سنجش عملکرد وی در آینده، استفاده کرد.
با نبرد های دفاعی شروع میکنیم، نبی کیتا با ۸.۴۸ دوئل در هر ۹۰ دقیقه و میزان موفقیت ۶۹.۸۸٪ ، با اختلاف در صدر فهرست قرار دارد. این هافبک گینه ای به نسبت سایر هافبک ها، دقایق کمی برای قرمزها به میدان رفته اما میزان کار و توانایی او در این آمار جلب توجه می کند. تیاگو از لحاظ درصد موفقیت در نبرد های دفاعی دومین رقم را داراست اما این بازیکن ۲۹ ساله در ۶.۴۸ دوئل دفاعی شرکت کرده و از فابینیو ۸.۰۹ و جردن هندرسون ۷.۰۰ پایین تر است. نقش فابینیو و هندرسون در موفقیت های قرمزها بسیار مهم بوده و در میان آن ها فقط جورجینیو وینالدوم در فصل گذشته دقایق بیشتری بازی کرده است. هافبک هلندی اما در هر ۹۰ دقیقه فقط در ۴.۱۹ دوئل دفاعی شرکت کرده است.
با نگاهی به دوئل های هوایی متوجه برتری تیاگو از سایر های هافبک های لیورپول میشویم. وی ۳.۸۹ دوئل را در ۹۰ دقیقه تجربه کرده. میزان موفقیت او در این دوئل ها، ۴۱.۹۸ درصد است که عملکردی نسبتاً ضعیف است. اگرچه نشان می دهد که قد ۱۷۰ سانتی متری هافبک اسپانیایی، مانع بزرگی برای او محسوب نمی شود. از بین هافبک های فعلی لیورپول، فابینیو با ۲.۷۶ دوئل هوایی در ۹۰ دقیقه و میزان موفقیت ۶۵.۲۲٪ پیشتاز است. از نظر تعداد دوئل ها، بازیکن برزیلی از تیاگو کاملا عقب تر است اما وی نسبت به سایر بازیکنان لیورپول برتری دارد. واینالدوم با ۲.۲۵ دوئل در ۹۰ دقیقه نزدیکترین بازیکن به او است. چمبرلین با ۲.۲۱ دوئل در جایگاه بعدی قرار دارد. این در حالی است که کیتا با ۱.۶۳ و هندرسون با ۱.۴۴ دوئل از نظر تعداد دوئل های هوایی به طور قابل توجهی ضعیف تر اند، البته درصد موفقیت این دو هافبک در نبرد های هوایی بالاتر است.
در قطع توپ تیاگو با ۸.۳۹ توپگیری در هر ۹۰ دقیقه از بقیه هافبک های لیورپول جلوتر است. فقط کیتا با ۷.۹۱ قطع توپ در نزدیکی او است. این در حالی است که نفر بعدی یعنی فابینیو ۶.۹۱ توپ گیری داشته است. همان طور که قبلا گفته شد، کیتا دقایق کمتری بازی کرده اما عملکرد درخشان او، در این معیار نیز نمایان است. چمبرلین نیز با ۶.۶۹ توپ گیری علی رغم اینکه دقایق کمتری را به نسبت کاپیتان هندرسون ( ۵.۹ )در میدان بوده، از وی بالاتر است. با این حال واینالدوم با ۵.۲۲ قطع توپ در ۹۰ دقیقه، آخرین نفر در این فهرست است، اگرچه او بیشتر از بقیه در فصل گذشته به میدان رفته است.
داده های آماری - پاسکاری و دریبلینگ
در امر دریبل زنی، چمبرلین با ۴.۰۳ دریبل در هر ۹۰ دقیقه، از نظر تعداد دریبل ها پیشتاز است. اما میزان موفقیت دریبل های او تنها ۴۴.۴۴% است که کمترین میانگین در میان بازیکنان این فهرست محسوب میشود. تیاگو با ۳.۹۳ دریبل در هر ۹۰ دقیقه و موفقیت ۶۲.۲% بعد از کیتا با ۲.۶۶ دریبل و ۷۳.۰۸ درصد موفقیت در هر ۹۰ دقیقه در رتبه دوم قرار دارد. بازیکنان باقیمانده همگی دارای موفقیت بین ۴۵ تا ۵۵ درصد هستند و تعداد دریبل های آن ها در ۹۰ دقیقه، از سه بازیکن مذکور بسیار پایین تر است . در میان این بازیکنان، فابینیو کمترین اقدام به دریبل زنی را دارد. هافبک تنومند برزیلی تنها ۰.۶۸ دریبل در ۹۰ دقیقه از خود به ثبت رسانده است.
توانایی بالای تیاگو در ارسال پاس در آمار وی منعکس شده است. هافبک اسپانیایی در هر ۹۰ دقیقه ۱۳.۴۳ پاس به یک سوم میانی حریف می‌فرستد که ۸۴.۶۴٪ آن ها صحیح است. وی از لحاظ تعداد پاس در رتبه نخست قرار دارد. وی در بحث کیفیت نیز تنها کیتا با ۸۳.۸۱% و واینالدوم ۹۰.۹۱% را بالای خود می بیند. هندرسون با ۱۲.۲۹ پاس به یک سوم میانی حریف، نزدیک ترین بازیکن به تیاگو است. کیتا نیز با ۱۰.۷۳ پاس در هر ۹۰ دقیقه در رتبه سوم قرار دارد. سایر بازیکنان در این معیار بسیار عقب تر هستند و اگرچه واینالدوم بالاترین دقت پاس ارسالی را دارد، اما وی در هر ۹۰ دقیقه به طور میانگین ۵.۷۲ پاس به یک سوم میانی رقبا ارسال کرده که این آمار کمترین در میان هافبک های لیورپول است.
معیار نهایی که مورد بررسی قرار می دهیم پاس گل های مورد انتظار یا xA در هر ۹۰ دقیقه است. در اینجاست که متوجه نکته های شگفت انگیزی میشویم. در میان مجموع داده ها، نبی کیتا با ۰.۲۲ xA ۰.۲۲ پاس هایی که وی ارسال نموده و انتظار میرفته که توسط گیرنده تبدیل به گل شوند، منجر به پاس گل شده است. در هر ۹۰ دقیقه بالاترین رتبه را دارد و مشخص ترین نکته این آمار است. جوردن هندرسون با تنها ۰.۰۹ xA در جایگاه بعدی قرار دارد در حالی که تیاگو با ۰.۰۲ xA در هر ۸۰ دقیقه، به همراه سایرین در انتهای این فهرست قرار دارد. باعث شگفتی است که در تیم هایی مانند لیورپول و بایرن، هافبک هایی با چنین مقادیر xA کم دیده می شود. اما این آمار به سبک بازی هر دو تیم و بازیکنان آنها نیز باز می گردد. لیورپول بیشتر حملات خود را در جناحین با استفاده از وینگرهای سریع و مدافعان کناری انجام می دهد؛ این مسئله برای بایرن مونیخ نیز صادق است. هافبک های دفاعی معمولاً مجبور به عقب نشینی برای پوشش فضای خالی شده توسط مدافعین هستند و حتی اگر آنها توانایی ارسال پاس های رو به جلو و کلیدی فوق العاده ای نیز داشته باشند، باید بدانیم که پاس های آنها همیشه مستقیماً به گل منجر نمی شود. در نتیجه، آنها مقادیر xA بالایی ندارند و سهم آنها در ایجاد حملات به خوبی توسط این آمار نشان داده نمی شود.
نتیجه گیری؛ یک قرارداد خوب برای بندر نشین ها
این بازیکن ۲۹ ساله یک هافبک کلاس جهانی است که فقط ۳۰ میلیون یورو توسط بایرن مونیخ ارزش گذاری شده است. این معامله یک قرارداد خوب برای قرمز های بندر نشین خواهد بود. پیوستن واینالدوم به بارسلونا، می تواند کلید انتقال تیاگو به آنفیلد باشد. هر چند ممکن است سران لیورپول یک سال دیگر، یعنی تا زمان انقضای قرارداد تیاگو با بایرن مونیخ، صبر کنند اما باید دید در این پنجره نقل و انتقالاتی چه اتفاقی خواهد افتاد.
