لائوس با نام رسمی جمهوری دموکراتیک خلق لائوس کشوری است در جنوب شرقی آسیا. پایتخت و بزرگترین شهر آن وینتیان است که در کنار رود مکونگ قرار دارد. لائوس یک جمهوری سوسیالیستی تک‌حزبی است. این کشور از شمال غرب با میانمار، از شمال با چین، از شمال شرق و شرق و جنوب شرق با ویتنام، از جنوب با کامبوج و از جنوب غرب و غرب با تایلند مرز مشترک دارد.
پیشینه لائوس به یک قلمرو پادشاهی بازمی‌گردد که از سده ۱۴ تا سده ۱۸ میلادی وجود داشت ولی بعداً به سه پادشاهی کوچک‌تر تقسیم شد. در سال ۱۸۹۳ این نواحی به تحت‌الحمایگی فرانسه درآمد و سه پادشاهی که لوآنگ پرابانگ، وینتیان و چامپاساک نام داشتند متحد شده و کشور لائوس را تشکیل دادند. لائوس پس از اشغال توسط ژاپن در سال ۱۹۴۵، مدت کوتاهی مستقل شد اما پس از آن دوباره به سیطره فرانسه درآمد ولی در سال ۱۹۴۹ به آن خودمختاری اعطا شد. لائوس در سال ۱۹۵۳ مستقل شد حکومت پادشاهی مشروطه سیساوانگ ونگ بر آن حاکم شد. کمی پس از استقلال جنگ داخلی درازمدتی روی داد که به سرنگونی پادشاهی و به قدرت رسیدن حزب کمونیستی پاتت لائو در سال ۱۹۷۵ انجامید. تاریخ لائوس به پادشاهی لان‌ژانگ می‌رسد که در سده چهاردهم میلادی بنیاد شد و تا سده هیجدهم ادامه یافت. در سده هیجده، سیام بر امیرنشین‌های باقی‌مانده از دوره لان‌ژانگ چیرگی یافت. شاه سیام برای جلوگیری از جنگ با فرانسه، سرزمین‌هایی از خاک خود را با نام لائوس به فرانسه بخشید و این سرزمین‌ها در سال ۱۸۹۳ به هندوچین فرانسه ضمیمه شدند.
اشغال کشور به دست ژاپنی‌ها در جنگ جهانی دوم منجر به اعلام استقلال شد، که فرانسویان سرانجام آن را در ۱۹۵۴ پذیرفتند. با این حال، جنگ داخلی، این پادشاهی را ویران کرد؛ جنگی بین نیروهای سلطنت‌طلب و نیروهای کمونیست پاتت لائو. لائوس در جریان جنگ ویتنام موضع بی‌طرفی در پیش گرفت. اما ویت‌کنگ‌ها از لائوس به عنوان خط تدارکاتی در جنگ ویتنام استفاده کردند و در اواخر دهه ۱۹۶۰ آمریکا برای مقابله با چریک‌های ویت‌کنگ ویتنام که به داخل لائوس رخنه می‌کردند، و به منظور شتاب دادن به پایان جنگ، بی‌طرفی لائوس را نقض کرد و بدون درز این موضوع به مطبوعات به بمباران‌های گسترده بخش‌هایی از لائوس، به ویژه دشت خمره‌ها دست زد.
هدف از حملات هوایی نابودی خط تأمین آذوقه ارتش ویتنام شمالی بود که به‌طور مارپیچی از طریق لائوس و کامبوج به جنوب حرکت می‌کرد. خروج آمریکا از ویتنام سر کارآمدن پاتت لائو را در لائوس میسر ساخت (۱۹۷۵). از ۱۹۹۰، دولت اصلاحات را آغاز کرد. در سال‌های اخیر بواسطه درگیری‌های سیاسی هزاران تن از مردم لائوس از کشور گریخته‌اند از جمله طبق آمار طی سال ۸۳–۱۹۷۹ بیش از ۲۰۰ هزار نفر به تایلند پناه برده‌اند.
قدرت واقعی را در لائوس کمیتهٔ مرکزی حزب انقلابی خلق در دست دارد. مقاماتی که مستقیماً انتخاب شده‌اند، تا زمان اجرای قانون اساسی جدید، گرد هم آمده‌اند تا به عنوان کنگره ملی به تعیین رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و شورای وزیران بپردازند. در قانون اساسی پیش‌بینی شده‌است که مجمع عالی خلق با ۷۹ عضو برای پنج سال با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب گردد. این کشور یکی از معدود دولت‌های کمونیست باقی‌مانده‌است. دولت چومالی سایاسونه تقریباً برای همه جنبه‌های زندگی مردم از جمله آزادی‌های سیاسی قانون وضع کرده‌است. دولت تمامی رسانه‌ها را در اختیار دارد و روزنامه نگارانی که از دولت انتقاد کنند یا دربارهٔ موضوعات سیاسی مورد مناقشه بحثی داشته باشند با جریمه‌های قانونی مواجه می‌شوند. پناهندگانی که به لائوس می ایند دیپورت می‌شوند. لائوس یکی از فقیرترین کشورهای آسیا محسوب می‌شود.
لائوس کشوری است محصور در خشکی با ۲۳۶٬۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت. زبان رسمی این کشور لائو و واحد پول آن کیپ نام دارد. جمعیت لائوس در سال ۲۰۱۲ میلادی ۶٫۵ میلیون نفر برآورد شد. لائوس در مختصات جغرافیایی ۱۸ درجه شمالی و ۱۰۵ درجه شرقی قرار گرفته و به آب‌های آزاد راه ندارد. لائوس از سوی شمال باختری با میانمار و چین، از سوی خاور با ویتنام، از جنوب با کامبوج و از سوی باختر با تایلند هم‌مرز است. لائوس به غیر از دشت خمره‌ها در شمال و درهٔ مِکونگ و فلات‌های کم‌ارتفاع در جنوب، غالباً کوهستانی است. رود مهم آن مکونگ به‌طول ۴۸۳ کیلومتر و بلندترین نقطه آن فوبیا، با ۲۸۲۰ متر ارتفاع است. شمال کشور لائوس کوهستانی است و جنگل‌های انبوه شمال و شرق آن را فروپوشانیده. بیشتر از ۸۰ درصد کشور را جنگل دربرگرفته و لائوس دارای حدود ۱۳ میلیون هکتار جنگل است. زمین‌های بلند آن بیشتر در دره‌های رود مکونگ و شاخابه‌هایش قرار دارد. این کشور با باران‌های سنگین موسمی دارای آب و هوایی استوایی و گرمسیری است. لائوس باد و باران‌های موسمی دارد و دارای باران‌های خیلی سنگین از مه تا اکتبر است. وینتیان در ژانویه ۲۱٫۱ و در ژوئیه ۲۷٫۲ درجه سانتی‌گراد حرارت و سالانه ۱۷۱۵ میلی‌متر باران دارد. شهرهای مهم لائوس به جز پایتخت، ساوان‌ناکت، لوآنگ پرابانگ و پاکسه هستند.
لائوس ۱۶ استان (qwang) و یک بخش (Nakhonluang ViengChan) دارد که شامل وینتیان، پایتخت این کشور است. هر استان به شهرستان (muang) و سپس دهستان (baan) تقسیم می‌گردد.
جنگ، سیل و خشکسالی، توسعهٔ لائوس، یکی از فقیرترین کشورهای جهان را به تعویق انداخته‌است. اکثر لائوسی‌ها در مزارع اشتراکی کار می‌کنند و عمدتاً برنج می‌کارند. از ۱۹۹۰، دولت این کشور قصد تشویق سرمایه‌گذاری غربی را داشته‌است. لائوس به کشورهای همسایه خود برق صادر می‌کند و نیاز دیگر کشورها به فلزات لائوس باعث چشم‌انداز بهبود اقتصادی برای این کشور شده‌است. تولید برق سالانه این کشور حدود ۹۰۰ میلیون کیلووات ساعت است و حدود ۸۰ درصد از مردم آن راه کشاورزی گذران می‌کنند. برنج، ذرت، سبزی از فراورده‌های کشاورزی لائوس و تولیدات عمده صنعتی آن قلع، الوار، تنباکو، و نیروی برق است. منابع طبیعی آن قلع، الوار و صادرات آن برق، تولیدات جنگلی، قلع، و قهوه است. واردات لائوس برنج، خواربار، تولیدات نفتی، ماشین‌آلات، وسائل حمل و نقل و طرف‌های مهم دادوستد آن تایلند، روسیه، مالزی، فرانسه، چین و ویتنام هستند. به سبب کوهستانی بودن اغلب مناطق مرزی مشترک لائوس با ویتنام، قاچاق کالا در طول این مرز رواج داشته و حتی در مهم‌ترین مرز رسمی دو کشور و در مقابل دید مأمورین گمرکی، قاچاق کالاهای لوکس از لائوس به داخل ویتنام در جریان است.
۵۵ درصد از مردم آن از قوم لائو، ۱۱ درصد از قوم خمو، ۸ درصد از تیره همونگ و ۲۶ درصد بقیه از صد گروه قومی مختلف هستند.
وقتی به گشت و گذار در پایتخت این کشور، وین تیان بروید مدرنیته و بافت سنتی را در کنار یکدیگر می بینید. این کشور برای عاشقان طبیعت مقصدی بسیار مناسب است در روستاهای بکر و دنج آن به هر طرف که نگاه کنید رودخانه هایی خروشان و کوه هایی با عظمت می بینید که می توانید در راه های آن کوهنوردی و در غارهای اسرارآمیز آن غارنوردی کنید. از دیگر مقاصد گردشگری پرطرفدار این کشور شهر لوانگ پرابانگ است، شهری که پر از عبادتگاه ها و بازارهای سنتی ست. این شهر در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و به عنوان بهترین شهر جنوب شرق آسیا شناخته می شود. برای رفتن به این کشور لازم نیست زیاد هزینه کنید، در این کشور رستوران هایی را پیدا می کنید که غذاهایی ایرانی پسند و ارزان سرو می کنند.
کشور لائوس دارای آب و هوایی استوایی و بسیار گرمسیری بوده و به خاطر باران‌های سنگین موسمی، شهرت فراوان دارد. بخش عظیمی از این کشور دارای آب و هوای گرم و خشک است و باران‌های وقت و بی‌وقت آن باعث شده‌اند که پوشش گیاهی سرسبز و انبوهی در نقاط مختلف این کشور به وجود آیند، اگرچه بعضا منجر به طغیان رودخانه‌ها شده و صدماتی را نیز به وجود میآورند. بهترین زمان سفر به این کشور، بهار و پاییز است که کمی از دمای هوا کاسته شده است و گردشگران به راحتی می‌توانند از تور لائوس و گشت و گذار در طبیعت بکر و دست نخورده‌ی لائوس لذت ببرند. البته همواره گردشگرانی نیز هستند که تابستان را بر همه فصول ترجیح داده و آب تنی و تفریحات آبی در فصل تابستان را لذت بخش‌تر از هر تفریح دیگری می دانند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید،کشور لائوس به عنوان فقیرترین کشور جنوب شرق آسیا شناخته می‌شود و درصد بالایی از مردم آن بسیار تنگدست و نیازمند هستند. بیشتر مردم این کشور از قوم لائو، بخشی از آن ها از قوم خمو، درصد کمی از قوم همونگ و برخی نیز از قوم‌های متفرقه هستند و تمامی آن ها امروزه به زبان لائو صحبت می‌کنند. واحد پول این کشور کیپ است و کشور لائوس کشوری ارزان برای گردشگران کل دنیا به حساب می‌آید. لازم است بدانید که این کشور سال‌های طولانی به صورت کمونیستی اداره شده است و حتی تا سال 1988، هیچ گردشگری اجازه‌ی ورود به کشور لائوس را نداشته است. با این حال مردم این کشور به شدت مهربان و مهمان نواز هستند و تمامی گردشگران از اقصی نقاط دنیا را با دل و جان می‌پذیرند. این کشور در سال 2013 به عنوان مقصد برتر گردشگری از سوی شورای گردشگری و تجارت اروپا انتخاب شده و در همین راستا فعالیت‌های بسیاری به منظور جذب گردشگر به کشور لائوس صورت گرفته است. امروزه گردشگران بی‌شماری سفر به این کشور رویایی را بر دیگر مقاصد گردشگری ترجیح می‌دهند و با استراحت و تفریح در طبیعت بکر این منطقه، به تمام رویاهای خود دست می‌یابند.
در لائوس، وسایل نقلیه‌ی عمومی بسیاری برای جا به جایی گردشگران وجود دارد که هر یک هزینه‌ای جداگانه را با خود به همراه میآورند. علاوه بر تاکسی و اتوبوس‌های درون شهری و برون شهری، سه چرخه‌هایی به نام توک توک نیز در لائوس دیده می‌شوند که مسافران را به راحتی جا به جا نموده و مختص به کشورهای جنوب شرقی آسیا هستند. برای برآورد هزینه‌های حمل و نقل لازم است بدانید که هزینه‌ی تاکسی در کشور لائوس از 2.5 دلار آغاز شده و بسته به مسافت مورد نظر افزایش می‌یابد. این در حالی است که هزینه‌ی جا به جایی با اتوبوس و توک توک ارزان‌تر و مناسب‌تر است و به همین دلیل بیشتر مورد توجه گردشگران قرار می‌گیرد.
لائوس برخلاف اکثریت قریب به اتفاق کشورهای آسیای شرقی راهی به دریا ندارد؛ اما تا دلتان بخواهد از کوه، آبشار و غار پر شده است. اگر دوست دارید در حوضچه‌های زلال آب شیرین شنا کنید و منظره دور دست شما آبشاری پنجاه متری باشد، باید به شهر لوانگ پرابانگ (Luang Prabang) رفته و از آنجا سراغ کوانگ سی را بگیرید. جالب اینکه مقامات محلی در نزدیکی آبشار و پای حوضچه‌های شنا فضایی برای تعویض لباس فراهم آورده‌اند و شما می‌توانید مانند مراجعه به استخر، با تجهیزات کامل یک روز فراموش نشدنی را در دل طبیعت رقم بزنید. در همین حوالی، بد نیست سری به غارهای مشرف به رود مکونگ (Mekong River) بزنید. معمولا برای غارگردی تورهای کاملی برقرار است و جذابیت اصلی آنها به جز دیوارها و طبیعت غار، مجسمه‌های بودایی است که توسط مردم محلی به کوه اهدا شده است.
اگر اهل قهوه و نوشیدنی‌های گرم هستید، سفر شما به آسیای شرقی یک سورپرایز بزرگ به نام تور قهوه سینوک دارد. در این تور، شما به سرزمین‌های جنوبی سفر می‌کنید و مراحل به دست آوردن قهوه را از کاشت دانه تا برداشت، فرآوری و دم کردن مرور خواهید کرد. طعم قهوه تازه، عطر مزارع و شیوه‌های سنتی دم آوری، چیزهایی نیست که در مسافرت به کشورهای دیگر به سادگی حاصل شود؛ پس فرصت را غنیمت بشمارید و هرطور شده خود را به استان چامپاساک (Champasak) رسانده و از شرکت سینوک دیدن کنید.
وینتیان یکی از زیباترین پایتخت‌های آسیای شرقی است. این شهر به نوعی دالان تاریخ است و دوره‌های متفاوت کشور را نمایش می‌دهد. همانطور که در مقدمه اشاره شد، ما در حال صحبت از کشوری هستیم که در بازه‌هایی مستعمره قدرت‌های بزرگ به ویژه فرانسه و ژاپن بوده، پس طبیعی است که در کنار فرهنگ عارف مسلک بودایی، نشانه‌هایی از پیشرفت و بلوغ صنعتی نیز در برخی خیابان‌ها مشاهده شود. معابد عظیم، بازارهای طویل و حیات شبانه شهر فوق العاده هستند. به خصوص اینکه همگی خدمات در قیمت‌های ارزان و اقتصادی ارائه می‌شوند. در کل، ترکیب اندیشه‌های کمونیستی، استعمار غربی و آرامش بودایی از این ناحیه شهری خاص و منحصر به فرد ساخته است.
اگر برای غار و آبشار به شهر لوانگ پرابانگ رفتید و قصد آبتنی داشتید، نیم نگاهی نیز به مزرعه فیل‌ها بیاندازید. این مزرعه به نوعی مرکز بازپروری فیل‌های آسیب دیده آسیایی است و به شما اجازه می‌دهد تا با این حیوانات بزرگ و دوست داشتنی بیشتر آشنا شوید. معمولا کمتر پیش می‌آید که در سفرهای توریستی تجارب این چنینی به دست آید، پس فرصت را غنیمت بشارید و شانس تیمار کردن فیل‌ها را از دست ندهید. همچنین، اگر به فعالیت‌های اینچنینی علاقه دارید، معمولا سازمان‌های بین المللی برنامه‌هایی برای جذب داوطلب دارند و شما می‌توانید یک یا دو ماه را در این مجموعه‌ها بگذارنید.
اگر به دنبال تجربه طبیعت بکر و دست نخورده، به شکلی که در فیلم‌های تاریخی نمایش داده می‌شود هستید؛ باید به مرز جنوبی کشور سفر کنید و برای ماجراجویی آماده شوید. در رودخانه مرزی و مجاورت مرز کامبوج جزیره‌هایی وجود دارد که به شکل کاملا ابتدایی اداره می‌شوند و حتی اینترنت یا دستگاه عابربانک در آنها وجود ندارد. به همین دلیل، معمولا افراد در شهر پاکسه مستقر می‌شوند و خود را برای حضور در جزایر اصلی که با نام‌های Don Khong، Don Khon و Don Det شناخته می‌شوند، آماده می‌کنند. بهای این سفر در نهایت اقامت در منازل افراد بومی، مشاهده شیوه زندگی آنها و از همه مهم‌تر، بهره گرفتن از طبیعت بکر رودخانه مکونگ است.
اگر برای بازدید از مزارع قهوه یا غار و جزیره گردی به جنوب کشور سفر کردید، معبد فات فو را از یاد نبرید. این معبد در دل کوه فات فو قرار دارد و قدیمی‌ترین سازه مذهبی لائوس به شمار می‌آید. به همین دلیل، تعجبی ندارد که نامش در فهرست میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده باشد. در حال حاضر، این معبد محلی مذهبی برای بوداییان است؛ اما اگر در آن دقیق شوید متوجه تاریخ هندویی می‌شوید. همچنین، اگر مسیر معبد را به سمت کوه ادامه دهید، با یک سری معبد ریز و درشت دیگر مواجه خواهید شد که هر یک سرگذشت و تاریخ منحصر به خود را دارند. روی هم رفته با مراجعه به این ناحیه می‌توانید تاریخ مذهبی شرق آسیا را به شکل سریع مرور کنید.
آبشار خونه بزرگترین آبشار جنوب شرق آسیا است. این آبشار به واسطه سرشاخه‌های رود مکونگ ساخته می‌شود و به دلیل منظره فراموش نشدنی، برای همیشه جایی در قلب و خاطره شما باز خواهد کرد. برای مشاهده ریزشگاه بیست متری آن مناظر متفاوتی وجود دارد و اگر راهنمای خوش ذوقی داشته باشید، بهترین کرانه رود را انتخاب کرده و دیدی سینمایی در اختیار شما قرار می‌دهد. قدم زدن، خرید ماهی تازه از یک فروشنده بومی، کمپ کردن و خلوت با طبیعت عمده فعالیت‌هایی است که گردشگران در این مکان انجام می‌دهند.
اگر دوست دارید با هنر سنتی آسیای شرقی و ترکیب آن با دغدغه‌های جاری انسان مدرن آشنا شوید، باید در شهر لوانگ پارابانگ سراغ مرکز هنری را بگیرید. این مرکز چیزی شبیه به یک موزه است که آثار هنری را از گوشه و کنار کشور جمع‌آوری کرده و سعی بر این داشته تا در حد امکان، حداقل یک نماینده از فرهنگ‌های متنوع را نمایش دهد. البته، در صورتی که اهل خرید آثار دستی و هنری هستید، فروشگاه‌هایی برای ارائه محصول نیز وجود دارد.
در کشور لائوس غذا خوردن و آشپزی بخشی مهم از فعالیت های روزمره زندگی است. در واقع وقتی دو فرد لائوسی به هم می رسند برای خوش و بش به همدیگر می گویند: «غذا خوردی؟» غذا موضوع اصلی بیشتر گفتگوها بین دوستان و خانواده است و مردم لائوس علاقه و عشق زیادی به آشپزی و غذاهای سنتی شان دارند. آشپزی لائوس تحت تاثیر کشورهای همسایه مثل تایلند قرار گرفته و شباهت های زیادی بین غذاهای این کشورها وجود دارد. در این مطلب بهترین و معروف ترین غذاهای لائوس را به شما معرفی می کنیم تا در سفر به لائوس حتما آن ها را امتحان کنید. با الی گشت همراه باشید.
خائو نیا یا برنج چسبناک یکی از معروف ترین غذاهای لائوس است و در تمام شهرهای این کشور مصرف می شود. در واقعا مردم لائوس بیش از هر کشور دیگری این مدل برنج را مصرف می کنند و آن را در کنار اکثر غذاهای لائوس سرو می کنند. در روش سنتی برنج را در سبدهای حصیری از جنس بامبو بخارپز می کنند و در همان ظرف سرو می کنند. در سفر به لائوس می توانید برنج چسبناک را در هر موقع از روز سفارش بدهید و نوش جان کنید. همچنین در کنار اکثر غذاهای گوشتی و … هم این نوع برنج خورده می شود. یکی از محبوب ترین ترکیب ها برنج چسبناک با ترکیبی از گوجه، بادمجان، چیلی و بادام زمینی است. سالاد گوشت هم یکی دیگر از گزینه های عالی در کنار برنج چسبناک است که طرفداران زیادی هم دارد.
موک پا ماهی بخارپز در برگ موز است و به آموک ماهی که غذایی کامبوجی است شبیه است. برای تهیه این غذا ماهی را با علف لیمو، سس ماهی و مقادیر زیادی فلفل چیلی مزه دار می کنند و می پزند. بعد آن ها را مثل دلمه برگ مو داخل برگ های موز می پیچند و آنقدر بخارپز می کنند تا ماهی کاملا نرم و پخته شود. ماهی که به این صورت پخته می شود بسیار طعم دار و خوشمزه می شود و طعم لیمویی و فلفلی بسیار خوبی دارد. تفاوت موک پا با آموک این است که آموک با شیر نارگیل پخته می شود. موک پا یکی از غذاهای لائوس است که اغلب همراه با برنج چسبناک سرو می شود.
سوپ نودل لائوسی یا خائو پیاک سن یکی از معروف ترین غذاهای لائوسی است که در اکثر خیابان ها و اغذیه فروشی ها فروخته می شود و به عنوان یک غذای سریع و خوشمزه کاربرد دارد. این غذا که شباهت هایی با پو (Pho) غذای ویتنامی دارد از ترکیب نودل برنج، گوشت گاو یا مرغ و سبزیجاتی مثل پیازچه و جعفری مختلف تهیه می شود. مهم ترین بخش این غذا آب گوشت است که باید با حرارت کم و به مدت زیادی پخته شده باشد تا بهترین طعم را داشته باشد. اگر در رستوران این سوپ خوشمزه را سفارش دادید برایتان شکر، سس چیلی، پودر چیلی، سس ماهی یا سس سویا هم می آورند تا به دلخواه هرکدام را به سوپتان اضافه کنید.
سوسیس لائوسی که در زبان محلی سای اوآ نامیده می شود نوعی سوسیس دودی است که به ویژه در لوآنگ پروبانگ پرطرفدار است اما در تمام لائوس می توان آن را پیدا کرد. این سوسیس با زنجبیل، سس ماهی، علف لیمو و سیر مزه دار شده و بعد دودی می شود. رستوران ها و اغذیه فروشی های سیار می توانید این سوسیس خوشمزه را به صورت های مختلفی سرو می کنند. می توانید آن را همراه با برنج چسبناک بخورید یا آن که به صورت کبابی و در سیخ های چوبی کوچک این سوسیس ها را خریداری کنید و به عنوان یک میان وعده خوشمزه میل کنید. همچنین این سوسیس را به صورت خرد شده و در غذاهای مختلف و همراه با سبزیجات و … هم ترکیب می کنند و میل می کنند.
سالاد لارب یکی از خوش طعم ترین و معروف ترین غذاهای لائوس است و حتی به عنوان غذای ملی لائوس شناخته می شود. البته شاید این غذا را در تایلند هم ببینید اما باید بدانید که خاستگاه اصلی این سالاد کشور لائوس است. برای تهیه لارب گوشت چرخکرده گاو، مرغ، اردوک، ماهی و … را با سس ماهی، آب لیموی تاره، برنج خرد شده و سبزیجات تازه و معطر ترکیب می کنند. سالاد لارب بهترین گزینه در کنار برنج چسبناک است و در اکثر رستوران ها این دو غذا را با هم سرو می کنند، هرچند آن را به صورت جداگانه هم می توانید بخورید.
سالاد پاپایای سبز یا تام ماک هونگ یکی از معروف ترین غذاهای لائوس است و معمولا از میوه پاپایا کال و سبز تهیه می شود. این سالاد خاستگاه لائوسی دارد اما امروزه در کشورهای همسایه هم تهیه می شود. به طور مثال این سالاد توسط مهاجران لائوسی وارد آشپزی و فرهنگ مردم بانکوک و تایلند هم شده است. برای تهیه سالاد پاپایا میگوی خشک شده، چیلی، بادمجان و پاپایای کال و نارس را با یکدیگر ترکیب می کنند و همراه با ادویه و سس های مختلف مزه دار می کنند.
سالاد نائو خائو تاد | Naem Khao Tod به سالاد برنج سرخ شده مشهور است یکی از معروف ترین غذاهای لائوس است و حتما پیشنهاد می کنیم آن را امتحان کنید. این سالاد از کوفته های برنجی سرخ شده همراه با تکه های سوسیس لائوسی، بادام زمینی، نارگیل رنده شده، سس ماهی، فلفل چیلی خرد شده و سایر مواد تهیه می شود و بسیار خوش طعم و پرمزه است. معمولا برای سرو این غذا را در یک برگ کاهو می ریزند و همراه با سبزیجات معطر خرد شده و فلفل چیلی سرو می کنند. در لائوس اغلب این سالاد را به عنوان پیش غذا سرو می کنند
جاذبه های لائوس:
رودخانه مکونگ (Mekong) : این رودخانه با طول ۴۳۵۰ کیلومتر دوازدهم رودخانه بزرگ جهان است و از کشورهای لائوس، تایلند، ویتنام و کامبوج می گذرد. رودخانه مکونگ منبع اصلی تامین آب برای مزارع کشاورزی مختلف این چهار کشور است. باران های بسیار در این ناحیه باعث می شود که مقدار آب رودخانه در ماه هایی از سال به شدت بالا بیاید.
شهر ونگ وینگ (Vang Vieng) : گردشگران زیادی از شهر ونگ وینگ دیدن می کنند. برای رسیدن به این شهر زیبای توریستی اگر از پایتخت این کشور سوار ماشین شوید بعد از ۴ ساعت به این محل می رسید. تپه های سنگ آهکی این شهر بسیار معروف است و در رودخانه خروشان آن می توانید انواع تفریحات آبی را داشته باشید.
عبادتگاه پا دت لوآنگ (Pha That Luang) : این عبادتگاه در مرکز کشور لائوس قرار دارد و از باشکوه ترین عبادتگاه های این کشور است. گنبد طلایی این معبد نمایی چشم انداز و خیره کننده دارد که با دیدن آن از دور جذب این محل می شوید. قدمت این عبادتگاه به قرن ۱۶ بر می گردد، با اینکه مهاجمان سیامی این محل را در سال ۱۸۲۸ خراب کردند اما دوباره مورد بازسازی قرار گرفت.
فکت های لائوس
۱- بدون اقیانوس، اما هزاران جزیره : لائوس کشوری در خشکی است، اما این بدان معنی نیست که یک سفر ساحلی به طور کامل در اینجا امکان ندارد. اگر به سی فان دون (Si Phan Don)، به معنای تحت الفظی ۴ هزار جزیره بروید، شما سواحل شنی خوبی خواهید دید. پس می توان گفت که اگر به اینجا سفر کردید، پیش خود خیال نکنید که تنها بناهای مذهبی، جنگل های انبوه و آبشارهای فراوان خواهید دید. این کشور سواحل جالب و زیبایی هم دارد که همه را محو و شگفت زده می کند.
۲- در اینجا یک جاذبه مرموز سفالی است : به Xiangkhoang بروید و در آنجاست که یک جاذبه شگفت انگیز خواهید کرد: هزاران گلدان سنگی که در سراسر منظره قرار دارند. هیچکس کاملا مطمئن نیست که آنها چه هستند، اما آنها به عصر آهن (۵۰۰ پیش از میلاد – ۵۰۰ میلادی) می رسند و احتمالا بخشی از مراسم خاکسپاری محلی بودند.
۳- لائوس و تایلند به یک زبان صحبت می کنند : اگر کمی تایلندی ها صحبت می کنید، پس می شود گفت که کمی هم لائو صحبت می کنید. زبان‌های تایلندی و لائو بسیار نزدیک به هم هستند، به طوری که سخنرانان لائوس می توانند تایلندی و برعکس را درک کنند.
۴- آن ها حتی یک نوع غذا می خورند : آیا غذاهای تایلندی مانند سام تام (سالاد پاپایا)، چاودار و … را دوست دارید؟ پس در واقع شما غذای لائوسی را نیز دوست خواهید داشت.
۵ – پایتخت دارای تاثیرات فرانسوی است : پایتخت این کشور، وینتیان، تاثیرات بی نظیری از کشور فرانسه دارد. بلوار های بزرگ، معماری استعماری، نان باگت های نازک و قهوه، فقط برخی از میراث های فرانسوی در وینتیان هستند.
۶- یک دریاچه دهانه آتشفشانی “جادویی” در اینجاست : دریاچه نونگ فا – که یک دریاچه آتشفشانی در کوه های جنوب شرقی کشور است – از سوی مردم محلی مورد احترام قرار می گیرد و البته کمی از آن می ترسند و کسی اجاره ندارد در آن شنا کند. افسانه آن هم این است، یک هیولا انسان خوار در پایین آن زندگی می کند.
۷- اینجا یک گنجینه است : کوه های لائوس غنی از مواد معدنی هستند و از قرن ۱۱ از این کشور از منابع خود استخراج می کرده است. طلا، یاقوت کبود، ارغند، آکوامارین، سنگ مرمر، سنگ آهک، سنگ نمک و گرانیت فقط برخی از گنجینه های موجود است. اگر به دنبال طلا هستید پس سوال لائوس کجاست حتما باید پس ذهنتان باشد!!!
۸- یک جشن سال نوی پر از آب : این کشور مانند میانمار، کامبوج و تایلند، سال نو را با یک آب بازی حسابی جشن می گیرد. جشن های PiMai (سال نو) از ۱۳ تا ۱۵ آوریل اتفاق می افتد و شامل گذراندن وقت با عزیزان و تشکر از نعمت آب است که در قالب آّب بازی های بزرگی انجام می شود.
۹- مادر آبشارها : جزیره سی فان دون مکانی است که رودخانه مکونگ از مرز به کامبوج می رسد و مجموعه ای از آبشارها و رودخانه ها در جنوب شرقی آسیا تبدیل می شود. آبشارهای Khone Phapheng تقریبا ۱۰ کیلومتر در امتداد رودخانه عبور می کند و شما می توانید در این رودخانه کایاک سواری کنید.
۱۰- دلفین نهنگی پوزه‌کوتاه خندان : بینی های گرد و دهان رو به عقب دلفین ها، آن ها را به یک شگفتی کارتونی تبدیل می کنند – دلفین نهنگی پوزه‌کوتاه یک حیوان نادر اما دیدنی است. به نظر می رسد که تنها ۶۰ دلفین در مکونگ باقی مانده اند، آلودگی و شکار غیر قانون، بزرگترین تهدید آن هاست. ابتکارات حفاظتی در حال حاضر انجام شده تا به روستاییان برای حفظ این موجود شیرین کمک کند.
۱۱- یک فسیل انسان بسیار قدیمی انسان : شاید اینکه لائوس کجاست مهم نباشد! مهم این است که تام پا لین (غار میمون) در شمال شرقی لائوس، محل کشف های مهمی بوده است. در سال ۲۰۰۹، داخل غار یک جمجمه بسیار قدیمی کشف شد که پس از آن استخوان فک قدیمی تری از آن نیز پیدا شد. این استخوان فک، که حداقل ۴۶ هزار سال قدمت دارد این قضیه را ثابت کرد که انسان های نخستین تنها از سواحل به این منطقه نیامدند بلکه از راه آبی نیز به اینجا رسیده اند.
۱۲ – اقتصاد پررونق : در حالی که این کشور برای محیط آرام و ساکت آن معروف است، این موفقیت آرام در دهه گذشته به طور پیوسته رشد یافته است. یکی از سریع ترین اقتصادهای در حال رشد شرق آسیا، تولید ناخالص داخلی سالانه آن به طور متوسط ۷ درصد افزایش می یابد.
۱۳- ساخته شده با دست : ابریشم لائو از کشورهای همسایه متفاوت است و آن هم به این دلیل است که ۱۰۰٪ دست باف ایجاد می شود. روند دقیق ابریشم بافی از خانواده به خانواده متفاوت است، آن ها الگوها را خودشان تهیه می کنند که باعث می شود ابریشم ها واقعا منحصر به فرد باشند. در روز متوسط تولید حدود یک متر یا چند سانتیمتر برای بافت های ظریف تر است. ابریشم دستباف دارای یک بافت نرم تر و طبیعی تر از ابریشم تولید شده در یک پارچه صنعتی است.
۱۴- برنج کته : اگر برنج چسبناک و کته شده دوست دارید، عاشق لائوس خواهید شد. غذای kao niaow یک گنج ملی است که در هر وعده غذایی در یک سبد بامبو سرو می شود. برای خوردن آن، یک قطعه کوچک را با انگشتان دست راست خود بردارید، آن را به یک توپ تبدیل کرده و به نزدیکترین سس قابل دسترس ببرید. این غذا بسیار سرگرم کننده است!
۱۵- میمون های گیبون، ببرها و خرس (و بیشتر) : حالا دیگر می دانید که لائوس کجاست و این را هم باید بدانید که در جنگل های این کشور حیات وحش متنوعی زندگی می کند. منطقه حفاظت شده Nam Et-Phou Louey جایی است که شما ببر (تنها نوع در ایندوچین) و حیوانات دیگری مانند میمون گیبون یا دست دراز، خرس سیاه آسیایی و سگ وحشی آسیایی خواهید دید. اگر در یک سافاری شبانه شرکت کنید، امکان این وجود دارد که گربه زباد، چشم‌گرد تنبل و آهوی کوهی خواهید دید، البته شاید ببر نیز ببینید اما ببرها معمولا محتاط هستند و سختتر دیده می شوند.
...................................................................
آشنایی با کشورها (144) : نیجریه
آشنایی با کشورها (143) :ایالات فدرال میکرونزی
آرشیو مطالب
