۵. بلید رانر (ریدلی اسکات) ۱۹۸۲:
صرفا اگر از متروپلیس فرتز لانگ، اودیسه فضایی استنلی کوبریک و استاکر آندری تارکوفسکی فاکتور بگیریم، اثر ریدلی اسکات بزرگترین انقلاب را در بین آثار علمی-تخیلی راه انداخته! انقلابی با نام ژانر جدید سایپربانک. ژانری که پیشرفت‌ها و پسرفت‌های دنیای مدرن نسبت به گذشته را معیار قرار میدهد و این موج را نسبت به سالیان بعد نسبت میدهد و تصویرسازی میکند. این موج توسط شخصی خلاق به نام ریدلی اسکات راه افتاد. فیلم محتوای فلسفی و آینده‌نگرانه‌ی خود را در قالب فرمی منسجم ارائه میدهد.
۴. درخشش (استنلی کوبریک) ۱۹۸۰:
این فیلم در کنار نوسفترانو و سه‌گانه انزجار پولانسکی بیشترین تاثیر را در به بلوغ رسیدن ژانر وحشت داشته؛ فیلمی عجیب و غریب که مردی عاصی از زندگی‌اش را روانکاوی میکند. در برابر این فیلم اصلا انتظار یک فیلم ترسناک معمول را نداشته باشید! اینجا ما با وحشت‌های بشری کتر داریم. البته فیبم کاملا بی‌نقص نیست و پایان فیلم میتوانست بهتر باشد. البته با این‌حال فیلمی تاثیرگذار در دهه هشتاد است. بازی جک نیکلسون در فیلم فوق‌العادست.
این سه فیلم دیگر لیست؛ نه تنها در دهه هشتاد فوق‌العاده‌ان، بلکه به جرئت میگم از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما هستن!!!
۳. مخمل آبی (دیوید لینچ) ۱۹۸۶:
انفجاری در سورئالیسم و رسیدن به تعریفی جدید. دیوید لینچ تا قب ا این اثر به هیچ وجه به بلوغ حال حاضرش نزدیک نشده بود! البته نمیشه کیفیت کله پاک‌کن را انکار کرد اما با این حال با این اثر تبدیل به دیوید لینچی شد که درحال حاضر میشناسیمش!!! حالا چرا این اثر انفجاری در سورئالیسم بود؟؟؟ چون علاوه بر حالت رویاگانه فیلم و سیری بین واقعیت و خیال، در قالب فرمی درست به روانکاوی انسان‌ها میپردازد. یک مسئله مهم: شهوت! اما به شکلی ترسناک!! خیلی جاها به انسان بودن میپردازد و به این نتیجه میرسیم که فرقی با حیوانات نداریم!!! صحنه‌های جنسی فیلم برای پرکردن فیلم نیست و هرپلان هدف مشخص خودش را دارد و این هدف‌ها از پیرنگ کلی فیلم خارج نمیشوند. این فیلم احتمالا روانشاسانه‌ترین سورئالیسمی هست که تا الان ساخته شده!
۲. گاو خشمگین (مارتین اسکورسیزی) ۱۹۸۰:
این فیلم بیش از هرچیزی به واقعیت نزدیک است!!!! خیلی زیبا شاهکار اسکورسیزی کلیشه‌های معروف ژانر ورزشی را میشکند و به تجربه‌ای خالص و جدید میرسد!!! فیلمی که اوج هنر اسکورسیزی است و همه انتظارهای مخاطب را دگرگون میکند و میفهمیم آن موفقیت‌های بزرگ و بی‌نقصی ورزشکاران، داستان‌هایی پوشالی بیش نیستند!!! کاراکتر اصلی فیلم احتمالا از پرداخت شده‌ترین کاراکترهای تاریخ سینماست و اتمسفر فیلم به نحوی‌ست که مخاطب خود را بوکسور فیلم تصور میکند!!!! اما نه آن بوکسور همیشگی! بین انتخاب این فیلم و فیلم شماره ۱ برای انتخاب نفر اول مانده بودم و بین انتخاب دوشاهکار بزرگ نمیدانستم چه گویم؟؟؟ اما خود متوچه شدم:
بهترین فیلم دهه هشتاد میلادی به امید خدا در پستی دیگر کامل مختص به فیلم معرفی خواهم کرد...
