رضا آرسنالیمصیبت واقعی زمانی شروع شد که اوج خواستمون از آدمهای مهم جامعه مون گذاشتن ی پست تو فضای مجازی شد
خوب دمتون گرم تسلیت گفتین خوب بعدش چی ی هفته دیگه همه چیز فراموش میشه و میریم برای داغ بعدی ،
ی مشت ببخشید عقب مونده هم به به و چه چه میکنن که فلانی دمش گرم مردمی ،نه آقا جان اینجوری نیست
سرمایه ملت دست ی عده منابع دست ی عده امنیت واسه ی عده و تنها درد و بلا واسه ما
هر وقت یاد گرفتیم مطالبه گر باشیم هر وقت یاد گرفتیم انسان باشیم اگه یاد گرفتیم اگه قراره زندگی کنم باید خوب زندگی کنم وگرنه با عزت مردن بهتره اون موقع انتظار ی تغییر بزرگ و داشته باشیم
وگرنه الان که طرف تو خونه بالاشهرش نشسته نه غم زندگی داره نه غم اینکه جلو خانواده ش سرافکنده بشه نه غم گوشت و بنزین کرایه خونه ، ی عکس میزاره نهایت ی تیکه شعرم از نت سرچ میکنه در میاره بعدشم میره ادامه عشق و حالش از زندگی لاکچریش و برمیگرده ی عالمه کامنت فدایت شوم ما احمقارو میخونه به ریش من و تو میخنده اسمشم گنده تر شده،
تو این هواپیما من میتونستم باشم تو میتونستی باشی تو اون ۱۵۰۰ تا هم تک تکمون میتونستیم باشیم
به داغی که بعدش خانواده ها میکشن فکر کردیم ، که پدر و مادر چی میکشن اون خانواده دیگه سر پا میشه مسلماً نه،
با ی معذرت خواهی سر و ته قضیه رو جمع میکنن و چهارتا تسلیت ، ما فکر کردیم مرگ فقط برای همسایه س
نه برادر ما در قبال بچه هامون مسئولیم در قبال مملکتمون از همه مهمتر در قبال خودمون ،این حق ماست؟
چقدر امید و آرزو برا خودمون داشتیم به کدومش رسیدیم ؟
به جایی رسیدیم که بعد از فاجعه آبان مردم واسه اینکه نت قطع شده عزا گرفتن اوج خواستمون شده ی گوشی و اینترنت ،
ما احمق ترین نسل ایرانیهاییم البته با معذرت
ولی کاش بفهمیم حق ما بعنوان ی انسان چیه
اینکه داعش نیاد تو شده اوج خواسته پفیوزان مملکت
التماس تفکر خواهشا فکر کنیم و از همه مهمتر انسان باشیم
