هیچوقت طرفدار میلان نبودم؛ راستش را بخواهید اصلا طرفدار هیچ باشگاه ایتالیایی نبودم.
اما در سالهای نوجوانی من یک سری آ جذاب و پرهیجان بود که هیچ کم از لیگ برتر و لالیگا نداشت و حتی در مقاطعی با ستارگانی چون رونالدو، زیدان، مالدینی، شوچنکو، زانتی، باتیستوتا، ویری، دل پیرو، توتی و ... از رقبایش پیشی می‌گرفت. در بین باشگاه‌های ایتالیایی اما میلان برای من جذاب‌تر بود. طرفدارش نبودم اما برایم به شدت قابل احترام و قابل تحسین بود. آن پیراهن‌های قرمز و مشکی و بازیکنانی بیش از حد جذاب.
در سالهای کودکی میلان را با روبرتو باجو، ژرژ وه‌آ، ساویسویچ، بارزی، کاستاکورتا، بوبان و مالدینی می‌شناختم اما از سالهای نوجوانی و اوایل جوانی ستارگان بیشتری از میلان به خاطر می‌آورم. میلان رویایی کارلو آنچلوتی با کاکا، پیرلو، سیدورف، گتوزو، نستا، شوچنکو، اینزاگی (این یکی را اصلا دوست نداشتم) و مالدینی باتجربه. روزگاری در این تیم حتی ریوالدو نیمکت‌نشین بود و رونالدینیو زیر سایه نام سایرین قرار می‌گرفت.
اما حال و اوضاع این روزهای میلان باورکردنی نیست. واقعاً چه بر سر روسونری آمده که از آنچلوتی به پیولی رسیده، از کاکا به پاکتا و از مالدینی به رومانیولی؟
از اواسط دهه اول قرن بیست و یکم، دوران افول میلان و البته فوتبال ایتالیا آغاز شد و تا سالهای اخیر به جز یوونتوس که همواره در قامت مدعی ظاهر شده و اینتر طلایی مورینیو، دیگر شاهد درخشش باشگاه‌های ایتالیایی نبوده‌ایم. در یکی دو سال اخیر اما ناپولی (و گاهی اوقات رم) حرف‌هایی برای گفتن داشته‌اند و امسال شاهد اوج‌گیری دوباره اینتر و تا حدی لاتزیو هستیم. اوضاع میلان اما همچنان نابسامان است. حضور مالدینی بزرگ در جایگاه مدیریتی و حتی تعویض سرمربی هم شرایط قرمز و مشکی‌پوشان را بهتر نکرد و دست و پا زدن میلانی‌ها در میانه جدول هنوز ادامه دارد.
بدون شک میلان برای دوباره میلان شدن باید تغییرات اساسی و ساختاری ایجاد کند. آکادمی این باشگاه باید بازهم مالدینی و بارزی تولید کند و البته مدیران میلان باید سرکیسه را شل کنند که اگر باز هم امثال کاکا و شوچنکو می‌خواهند باید پول خرج کنند وگرنه باز هم کیسوکه هوندا و بیگلیا نصیبشان خواهد شد.
این روزها طرفداران میلان قطعا حال خوشی ندارند و احتمالاً فقط طرفداران منچستریونایتد حالشان را درک می‌کنند. روسونری هنوز هم امیدوار است به روزهایی که موفقیت‌ها و جام‌ها از راه برسند و دیگر هیچ کس دلش برای دوران درخشان با آریگو ساکی و کاپلو و آنچلوتی تنگ نشود.
