طرفداری- دو هفته قبل تیم چلسی در ورزشگاه یوهان کرایوف آرنا با نتیجه 1-0 آژاکس را شکست داد و موجب تعجب همگان شد. روز سه شنبه تیم آژاکس به استمفورد بریج آمده بود تا با کسب انتقام به رتبه اول گروه صعود کند.
تیم هلندی با نتیجه 3-1 در نیمه اول زمین بازی را ترک کرد و در نیمه دوم در دقیقه 55، حساب کار را 4-1 کرد. با این حال، پس از دریافت دو کارت قرمز پیاپی و اخراج دو بازیکن آژاکس باعث فروپاشی تیم آژاکس شد و تیم چلسی با توجه به برتری دو نفره نسبت به این تیم هلندی باعث یک کامبک دراماتیک شد. در پایان این بازی با نتیجه 4-4 به اتمام رسید و چلسی توانست جایگاه خود را در صدر گروه حفظ کند.
در این آنالیز به بررسی تاکتیک های مورد استفاده شده توسط هر دو تیم می پردازیم. همچنین به بررسی تاکتیک های به کار رفته توسط اریک تن هاخ که موجب برتری آن ها در نیمه اول و کسب یک امتیاز با وجود اخراج دو بازیکن شد می پردازیم.
ترکیب ها
لمپارد از چینش 3-3-4 استفاده کرد که بسیار شبیه به چینش این تیم در آمستردام بود. کپا آریزابالاگا به عنوان دروازه بان کار را از ابتدا آغاز کرد. خط دفاعی 4 نفره آن ها شامل مارکوس آلونسو، فیکایو توموری، کورت زوما و سزار آزپیلیکوئتا بود. فرانک لمپارد که اخیرا اعلام کرده بود یکی از بهترین هافبک های جهان یعنی انگولو کانته به زودی از مصدومیت باز می گردد اما در این بازی مرتکب ریسک نشد و زمان بیشتری به این هافبک فرانسوی برای ریکاوری داد. در غیاب کانته، خط هافبک سه نفره چلسی شامل جورجینیو، کواچیچ و میسون مانت بود. خط حمله سه نفره تیم چلسی کمی متفاوت از خط حمله آن ها در بازی قبلی خود در مقابل آژاکس بود. در این بازی پولیشیچ به جای اودوی بازی را از ابتدا آغاز کرد و آبراهام و ویلیان به مانند بازی گذشته خود در برابر آژاکس، بازی را از ابتدا آغاز کردند.
تیم میهمان با چینش 1-3-2-4 وارد میدان شد و در خط دفاعی خود تغییر اعمال کرده بود. در خط دفاعی نسبت به بازی قبلی آن ها در دو هفته گذشته سرجینیو دست جای خود را به نصیر مزروعی داده بود و دیگر نفرات خط دفاعی آن ها شامل دالی بلیند، نیکولاس تاگلیافیکو و آندر فلتمن می شد. دو هافبک محوری آن ها در خط میانی شامل دونی فن ده بیک و مارتینز بود و در جلوی آن ها حکیم زیاش، دیوید نرس و پرومس قرار داشتند و در نوک خط حمله آن ها دوشان تادیچ حضور داشت.
پرس نفر به نفر آژاکس
پیش از این مقاله ای در مورد نوع پرسینگ آژاکس تحت هدایت تن هاخ نوشتیم که می توانید از اینجا مشاهده کنید. طبق چیزی که گفتیم، نوع پرسینگ آژاکس شبیه به پرسینگ لیورپول تحت هدایت یورگن کلوپ است. در این بازی نوع پرسینگ آژاکس تغییر کرد. آژاکس با بهره گیری از این نوع پرس قصد تخریب بازیسازی تیم چلسی به خصوص از عقب زمین را داشت. بازی های جذاب و هجومی تیم چلسی در این مدت مورد تشویق زیادی قرار گرفته و تن هاخ می دانست که اگر اجازه بازیسازی از عقب زمین را به بازیکنان چلسی بدهد، آن ها دیر یا زود با حرکات سازماندهی شده به گل می رسند.
بدین ترتیب، تن هاخ تصمیم گرفت تا تیمش از جلو کار پرس را شروع کند. در هنگام نداشتن مالکیت توپ بازیکنان آژاکس به عقب بر نمی‌گشتند بلکه چینش 1-3-2-4 به آن ها این اجازه را می داد تا از بالا کار پرسینگ را انجام دهند. این کار موجب می شد تا بازیسازی برای بازیکنان چلسی سخت و دشوار شود.
به غیر از کپا، تمامی بازیکنان چلسی تحت پوشش بازیکنان آژاکس هستند. در این صحنه آلونسو به دلیل فشار زیاد حریف و مسدود بودن تمامی گزینه های پاس، توپ را از دست می دهد.
مجددا، تمامی گزینه های پاس تحت پوشش هستند و توموری مجبور به زیر توپ زدن می شود.
پرسینگ از جلو گاهی اوقات به آن دفاع از جلو نیز گفته می شود. به جای اینکه تیم آژاکس شکل دفاعی به خود بگیرد، هر بازیکن آژاکس سعی در قطع پاس و مسدود کردن مسیر های پاس داشت و این کار آن ها موجب به زیر توپ زدن به هدف از بازیکنان چلسی در نیمه زمین خود می شد.
تلاش های چلسی
چلسی نیز سعی در پرس کردن حریف از جلو در نیمه اول داشت اما به دلیل عدم ارتباط و انسجام مناسب در انجام اینکار ناموفق بودند. بازیکنان چلسی سعی در پرس کردن داشتند اما به طور تصادفی یک فضا برای پاسکاری برای بازیکنان آژاکس محیا می شد و بازیکنان آژاکس به راحتی شروع به پاسکاری و بازیسازی می کردند.
چلسی به صورت شلخته کار پرسینگ را انجام می داد. آزپیلیکوئتا در این صحنه بسیار کند عمل کرده و موجب رسیدن پاس تگلیافیکو به بلیند می شود. همچنین آبراهام نیز باید چنین چیزی را پیش بینی می کرد و مسیر پاس بین دو مدافع را مسدود می کرد که این کار را انجام نداد!
چلسی همچنین برنامه هایی برای حمله داشت که همه آن ها توسط آژاکس خنثی شد. تیم چلسی در این بازی آمار 48 پاس بلند را به ثبت رساند. آن ها سعی در استفاده از قد بلند آبراهام برای پیروزی در نبرد هوایی و همچنین سعی در بازپس گیری توپ های دوم توسط وینرگ های خود یعنی ویلیان و پولیشیچ داشتند. با این حال، این تاکتیک به سادگی قابل پیش بینی بود و بازیکنان آژاکس دراغلب مواقع توانستند با این تاکتیک مقابله کنند.
آشوب کارت های قرمز
هنگامی که نتیجه بازی 1-4 به نفع آژاکس بود، به نظر می رسید که این تیم به پیروزی خوبی دست یابد اما دو کارت قرمز و اخراج بلیند و ولتمن جریان بازی را تغییر داد. خیلی سخت است که دو کارت قرمز در بازی داده شود به خصوص اگر آن دو کارت قرمز به مدافعان داده شود. اگر فرانک لمپارد در ذهن خود شانس کمی برای تغییر نتیجه قائل بود، با دو کارت قرمزی که آژاکسی ها دریافت کردند باعث قطعی بودن تغییر نتیجه در ذهن این مربی انگلیسی شد.
حدود 10 دقیقه قبل از آن کارت های قرمز، فرانک لمپارد چینش تیم خود را به 2-3-2-4 تغییر داده بود. این چینش به آن ها اجازه می داد تا به جای 3 بازیکن در خط حمله، 4 بازیکن حضور یابند. تعویض کالوم هادسون اودوی به جای میسون مانت مصدوم موجب این تغییر چینش شد و تغییر چینش 3-3-4 به 1-3-2-4 موجب فشار بیشتری از سوی چلسی بر تیم آژاکس می شد همچنین موجب رهایی از پرس نفر به نفر آژاکس نیز می شد.
تغییر چینش های چلسی از دقیقه 1 تا دقیقه 87
فرانک لمپارد در این بازی 3 بار اقدام به تغییر چینش کرد. بعد از به ثمر رساندن گل تساوی، فرانک لمپارد تصمیم گرفت از برتری عددی بازیکنان خود در زمین نهایت استفاده را ببرد و در دقیقه 87 با تعویض میچی باتشوایی به جای متئو کواچیچ موجب تغییر چینش این تیم از 1-3-2-4 به 2-3-1-4 شد و باعث فشار نهایی چلسی با دو مهاجم و سه مهاجم دیگر در پشت سر آن ها برای پشتیبانی شد.
تغییر چینش چلسی در دقیقه 87 تا پایان بازی
در نهایت پایان بازی با نتیجه تساوی آنقدر برای هواداران چلسی خوشحال کننده نبود. فرانک لمپارد در طول این فصل به خصوص در دو بازی رفت و برگشت با آژاکس توانست انعطاف تاکتیکی خود را نشان دهد اما در این بازی می توان انتقادی به او وارد کرد. در حالی که آژاکس مجبور بود تا 20 دقیقه را 9 نفره به دفاع بپردازد، فرانک لمپارد می توانست خیلی زود تر از دقیقه 87 میچی باتشوایی را به میدان بیاورد و خیلی زود تر با 5 مهاجم برای رسیدن به گل پیروزی تلاش کند. درست است که وقت های اضافه بازی می توانست بیشتر از این ها باشد و درست است که بازی با 5 بازیکن هجومی خطرناک است اما باید این را هم در نظر گرفت که تیم حریف تنها 9 بازیکن در زمین دارد و باید از چنین چیزی نهایت استفاده را برد.
در آنسوی میدان، تن هاخ به دلیل اخراج دو مدافع میانی خود دستانش در تغییر تاکتیک بسته بود و تنها توانست با تغییر چینش به 1-3-4 سعی در حفظ نتیجه داشت، چیزی که در نیمه اول برای آن تلاش زیادی کرده بود.
تغییرات چینش آژاکس در طول بازی
می توان گفت که فوتبال بازی اعداد و ارقام است و چلسی یک مزیت عددی نسبت به آژاکس داشت که فوق العاده بود. آژاکس تیمی است که چه در لیگ قهرمانان و چه در اردیویسه هلند سعی در بازی بسیار هجومی دارد. حال اگر از چنین تیمی بخواهید که کاملا منفعلانه و دفاعی بازی کنند در حالی که دو مدافع میانی خود را نیز در اختیار ندارند بسیار سخت است. آن دو کارت قرمز موجب عصبی شدن بازیکنان آژاکس و همچنین دستپاچگی آن ها در انجام بازی دفاعی که به آن عادت نداشتند شد.
چلسی از فولبک های خود برای بالا بازی کردن و اورلپ کردن استفاده کرد و این کار چلسی به بازیکنان 9 نفره آژاکس یک انتخاب می داد: یا از کناره ها دفاع کنید و باعث ایجاد فضا در مناطق مرکزی و استفاده چلسی از این مناطق شده یا از مناطق مرکزی زمین دفاع کنید و فضا های خالی را در این مناطق بپوشانید تا فولبک های چلسی از کناره ها آزادانه حرکت کنند و اقدام به موقعیت سازی کنند.
شکل گیری تقریبی هر دو تیم بعد از کارت های قرمز و در هنگامی که بازیکنان چلسی مالک توپ بودند. برتری عددی بازیکنان چلسی دفاع کردن را برای بازیکنان آژاکس به خصوص از کناره ها سخت می کرد.
نتیجه گیری: می توان گفت که در مجموع دو دیدار رفت و برگشت، تیم فرانک لمپارد پیروز بوده است زیرا در آمستردام به پیروزی رسیدند و در لندن با یک کامبک دراماتیک بازی را به تساوی کشاندند. تن هاخ و بازیکنانش باید این بازی را فراموش کرده و سعی کنند در دو دیدار بعدی خود نسبت به چلسی نتایج بهتری کسب کنند تا بتوانند به عنوان صدر نشین گروه از قرعه آسان تری برخوردار شوند. دو تیم در لیگ های داخلی خود اهداف متفاوتی را دنبال می کنند؛ آژاکس می خواهد از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و چلسی با توجه به محرومیت از نقل و انتقالات سعی می کند تا لیگ را در بین 4 تیم پایانی به اتمام برساند. بدون توجه به این بررسی ها و آمار ها، ما شاهد یکی از بی نظیر ترین مسابقات فوتبال در اروپا بودیم که به ندرت شاهد چنین بازی های پر گل و هیجان انگیزی در لیگ قهرمانان اروپا هستیم.
منبع: total footbal analysis
