طرفداری- پس از حضور بانوان در استادیوم آزادی، برای دیدار دو تیم ایران و کامبوج، روز سه شنبه خبر جذابی دیگر منتشر شد که حسابی فضای مجازی را تحت تاثیر قرار داد؛ فرنوش جعفری، به عنوان گزارشگر دیدار دو تیم آژاکس و چلسی انتخاب شد.
این دیدار که در چارچوب رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا برگزار شد، قرار بود از طریق رادیو ورزش و در قالب برنامه گزارش ورزشی از ساعت 20 تا 22:30 به تهیه کنندگی سحر مستدام و اجرای شیرین هاشمى پخش شود و نیلوفر اردلان به عنوان کارشناس و گلاره ناظمی برای کارشناسی داوری در استودیو حاضر شوند، اما درست ساعاتی مانده به شروع این مسابقه همه چیز لغو شد!
این‌جا دیگر استادیوم نبود که زیر ذره‌بین فیفا باشد. شاید هیچ دختری هم برای پخش شدن صدای گزارش خود از رادیو دست به خودسوزی نزند. بازی با شخصیت! این تنها عبارتی است که در مورد ظلمی که به فرنوش جعفری روا شد به ذهن متبادر می‌شود.
اگر می‌خواهیم به دنبال نقطه آغاز ماجرای فرنوش جعفری باشیم باید از پروپاگندای خاص صدا و سیما بگوییم. قرار گرفتن یک زن پشت میکروفون رادیو مورد عجیب و تازه‌ای نیست. کافی است از ابتدای صبح رادیوی خودرو، خانه یا محل کار خود را روشن کنید تا از فرکانس‌های مختلف صداهای مختلفی از بانوان شاغل در رادیو را بشنوید. هیچ اتفاق خاصی هم نمی‌خواست رخ دهد. بارها و بارها در برنامه‌های مختلف رادیویی، بانوان مجری هم با صدای بلند خندیده بودند و هم هیجان و خوشحالی آن‌ها از پشت میکروفون رادیویی برای مخاطبان ملموس بود.
اما مشکلی که به ورزش و رسانه ما سرایت کرده، مدت‌هاست درمانی ندارد. همیشه از خود پرسیده‌ایم که چه تفاوتی میان حضور همزمان بانوان و آقایان در سینما و ورزشگاه وجود دارد که مجوز یکی مدت‌هاست صادر شده و برای دیگری برای اولین بار پس از مدت‌ها کمتر از 4 هزار سکو را تعبیه کردند و به دور آن فنس کشیدند! حال باید پرسید چه تفاوتی میان مجریان زن رادیو سراسری با فرنوش جعفری وجود دارد که آن‌ها در برنامه‌های غیرورزشی مخاطب را به وجد می‌آورند و جعفری حق در اختیار گرفتن میکروفون گزارش بازی آژاکس و چلسی را ندارد.
جعفری سفارش شده نبود. تمام قابلیت‌های یک گزارشگر را داشت. این بانوی شیرازی در کلاس‌های خسرو والی زاده، یکی از اساتید حوزه رادیو دوره دید و در اول دی‌ماه سال 1396 در رادیو استانی فارس دیدار بانوان منتخب فارس و استقلال خوزستان را گزارش کرد. همین گزارش کافی بود تا روی تلکست خبرگزاری‌ها و جلد روزنامه‌ها برود و حالا بعد از تقریباً 2 سال قرار بود دیداری رسمی در لیگ قهرمانان اروپا را روی آنتن رادیو کشوری و فرا استانی ببرد.
خود صدا و سیما هم می‌دانست که به خاطر تازه بودن این موضوع، خبر آن خیلی زود در کنال‌های تلگرامی و پیج‌های اینستاگرامی قرار می‌گیرد و همه منتظر بودند تا برای اولین بار بازی یاران فرانک لمپارد را نه از قاب تلویزیون، بلکه از رادیو ورزش و به صورت صوتی گوش بدهند. اما همه‌چیز به یکباره عوض شد! انتظار هواداران برای شنیدن این صدای رادیویی به سرانجام نرسید و اصلاً کسی صدای جعفری را نشنید.
مسئولان رادیو با این ادعا که تصاویر به دستشان نرسیده به بینندگان اعلام کردند که امکان گزارش این بازی وجود ندارد. این در حالی است که چندین شبکه اینترنتیِ داخلی با مجوز و بدون مجوز(!) اقدام به پخش بازی کردند و شبکه‌های ماهواره‌ای را هم باید به آن افزود.
به دو دلیل باور و توجیه دلیلی که رادیو با آن از گزارش نجمه جعفری جلوگیری کرد سخت است؛ نخست اینکه صدا و سیما بارها برای استفاده غیرمجاز از شبکه‌های ماهواره‌ای مورد شماتت قرار گرفته و دوم آنکه باشگاه‌های لیگ برتر ایران همواره در حال جدال با صدا و سیما و گرفتن حق پخش خود هستند!
دلیل رادیو را بیشتر می‌توان یک بهانه پنداشت. بهانه‌ای که به قیمت بازی با شخصیت یک فرد تمام شده است.
