طرفداری- توپ در جریان بازی است و کولین کاظم ریچاردز، بی رحمانه از به سمت خط حمله شکرسپور حمله می کند. اوندر تیریاکی، سنگربان تیم حریف، نقش بر زمین شده و کاظم ریچاردز به راحتی دروازه حریف را باز می کند تا نتیجه 3-1 شود. سوت و شور و شوق در ورزشگاه علی سامین به بالاترین حد می رسد زیرا گالاتاسارای آخرین قهرمانی اش را در ورزشگاه علی سامین به دست می آورد. لحظه‌ای باشکوه در تاریخ 106 ساله باشگاه.
خانه اصلان ها از سال 1964 و معروف به «جهنم» در میان غربی ها، قرار بود دیگر مورد استفاده قرار نگیرد. ورزشگاه علی سامین برای فوتبال ترکیه لحظات طلایی بسیاری ثبت کرد. گل های متین اوکتای، آتشی که گئورگی هاجی به پا می کرد و روح مبارز بولنت کورکماز؛ همه و همه در تاریخ گالاتاسارای نقش بزرگی ایفا کردند اما هیچکدام بدون وجود علی سامین نمی توانست اتفاق بیفتد.
علی سامین در تاریخ 20 می 1886 در استانبول متولد شد. او فرزند خانواده‌ای مهاجر از کشور آلبانی بود و پدرش سامی فراشری، نویسنده معروف بود که نقشی مهم در ادبیات مدرن ترکیه ایفا کرد. با توجه به معروفیت پدرش در جامعه عثمانی، علی بهترین تحصیلات را سپری کرد. او در دبیرستان عالی رتبه گالاتاسارای درس خوانده بود، جایی که علاوه بر زبان محلی، زبان فرانسوی را هم آموزش می دادند. تاریخ دبیرستان گالاتاسارای به سال 1481 بر می گردد که این مدرسه را به دومین مدرسه قدیمی در تاریخ ترکیه تبدیل می کند. با توجه به تحصیلاتی که در این دبیرستان به دست آورد، خیلی زود با ورزش خو گرفت و در سال 1905، «باشگاه ورزشی گالاتاسارای (Galatasaray Spor Kulübü)» را تاسیس کرد.
آن روزها فوتبال در ترکیه، یک ورزش خارجی بود که مهاجران انگلیسی با خود به ازمیر آورده بودند. در اوایل قرن 20 میلادی بود که فوتبال در استانبول فراگیر شد. امپراطوری عثمانی، همه کار می کرد تا از مشارکت مردم در این ورزش جلوگیری کند. در سال 1904، لیگ فوتبال کنستانتینوپل (قسطنطنیه) تاسیس شده بود اما فقط خارجی ها و مهاجران حق حضور در مسابقات را داشتند و مردم ترک، از حضور در آن منع شده بودند.
علی سامین که این رویدادها را دیده بود، تصمیم گرفت دبیرستان گالاتاسارای را به تیم فوتبال تبدیل کند. او هر کلاس را تبدیل به یک تیم فوتبال کرد تا رویایش را عملی کند. او بهترین بازیکنان از هر تیم را انتخاب می کرد تا در تیمی که امروزه به عنوان قدیمی ترین تیم فوتبال ترکیه شناخته می شود، بازی کنند. هدف او مشخص بود، بازی مثل «مردان انگلیسی». آن ها یک رنگ و یک نام برای تیمشان انتخاب کردند تا تمام تیم های غیر ترک را شکست دهند.
منظور از جمله مزبور، این بود که علی سامین با توجه به رابطه‌ی که با مهاجران انگلیسی داشت-آن روزها انگلیسی ها خدای فوتبال و پیشگامانش محسوب می شدند- در ذهن خود شکست دادن تیم های یونانی و ارمنی را هدف قرار داده بود و اشاره به تیم های غیر ترک، همین است. بالاخره رنگ تاریخی قرمز و زرد که نماد آتش بود، انتخاب شد و گالاتاسارای با ذهنیت پیروزی پا به میدان مسابقات گذاشت.
علی سامین چیزی را که در ذهنش بود، می خواست عملی کند. او تلاش می کرد از مدرسه گالاتاسارای نه تنها بهترین ها درون زمین، بلکه بهترین ها در بیرون از زمین را جذب کند. او اهداف بلندی برای تیمش در سر داشت. موفقیت در رقابت های داخلی برای ترک ها جاه طلبی محسوب نمی شد. سامین قصد داشت بهترین ها را داشته باشد. مدت زمان زیادی طول نکشید تا سامین به هدفش برسد. گالاتاسارای خیلی زود به قدرت بزرگ در داخل امپراطوری تبدیل شد که در مرکز آن، هافبکی به نام علی سامی وجود داشت به اولین بازی-مدیر تاریخ فوتبال تبدیل شد. بین 1909 و 1911، به سه جام داخلی در لیگ استانبول دست یافتند. علی سامی فوتبال را کنار گذاشت تا در بخش مدیریتی، تا سال 1919 به عنوان رئیس به تیمش خدمت کند.
در طول این سال های ابتدایی، مردم اجازه نداشتند این باشگاه را «گالاتاسارای» خطاب کنند زیرا در امپراطوری عثمانی چنین قانونی وجود نداشت که تیمی بتواند با این اسم در مسابقات شرکت کند. در زبان انگلیسی، از آن ها به عنوان «یک تیم» نام می بردند! قانون در سال 1912 عوض شد تا بالاخره نام باشگاه به چیزی که این روزها با آن می شناسیم یعنی «گالاتاسارای» درآید. با شروع جنگ جهانی اول، هرگونه فعالیت ورزشی متوقف شد. امپراطوری عثمانی به عنوان یک قدرت، در کنار اتریشی ها، مجارها، بلغارستانی ها و آلمانی ها در جنگ شرکت کرد. آن ها مقابل اتحاد بریتانیایی ها و فرانسوی ها در موضع پیروزی قرار گرفتند اما با امضای معاهده سورس «Treaty of Sèvres» که آناتولیا را تحت تاثیر قرار داد و باعث ظهور فرد قدرتمندی چون مصطفی کمال شد که سعی داشت استقلال ترکیه را به عنوان حق مردم این کشور، به دست آورد. مصطفی کمال، دولت عثمانی را سرنگون و سیستم حکومتی را عوض کرد.
جمهوری ترکیه، در 24 جولای 1923 به عنوان یک کشور مستقل شناخته شد و علی سامین به عنوان یک فرد مهم در ورزش این کشور، به فعالیتش ادامه داد. در همان سال، او هدایت اولین بازی رسمی تیم ملی ترکیه را برعهده گرفت که نتیجه‌اش تساوی 2-2 مقابل رومانی بود. یک سال بعد او به عنوان رئیس هیئت ترکی برای حضور در مسابقات المپیک 1924 انتخاب شد. علی سامی حتی در سال 1931 به عنوان رئیس کمیته المپیک انتخاب شد و نقش مهمی در پیشرفت بسکتبال، تنیس، والیبال و ورزش های موتوری در کشور ترکیه داشت. در ژوئن 1934، مصطفی کمال قانونی تصویب کرد تا تمام شهروندان ترکی برای نام خود یک پسوند انتخاب کنند. مصطفی کمال خود را «آتاتورک» یعنی پدر ملت ترک نامید. مردم ترکیه کاملا از این امر خوشحال بودند.
علی سامی تصمیم گرفت نام فراشری را که مربوط به اصالت آلبانیایی‌اش می شد، حذف و پسوند «Yen» که به معنای پیروزی بود، به نام خود اضافه کند و بدین ترتیب نام وی علی سامین شد. متاسفانه هدف بزرگ او که رقابت در اروپا بود، با مرگش در سال 1951 به سرانجام نرسید اما پنج سال بعد، گالا به رقابت های اروپایی وارد شد و در غیاب این مرد بزرگ، گالاتاسارای به بزرگ شدن ادامه داد. در میان تمام تیم های کشور، گالاتاسارای پرافتخارترین تیم لقب گرفت. آن ها با کسب 22 قهرمانی در لیگ و 17 جام داخلی، بهترین رکورد را دارند. همچنین آن ها اولین تیم تاریخ ترکیه هستند که سابقه قهرمانی در اروپا دارند. این موفقیت، تلاش بزرگی می طلبید و تقریبا نیمی از جمعیت ترکیه، طرفدار گالاتاسارای محسوب می شوند. گفته می شود در ترکیه امروزی، خون 35 میلیون ترک به رنگ قرمز و زرد است. در تاریخ این باشگاه هیچ نامی مهم نیست به جز نام علی سامین که موفق ترین تیم تاریخ ترکیه را ساخت.
به قلم James Kelly برای وب‌سایت Thesefootballtimes
