طرفداری - فوتبال زنان در ایران گرچه دارای لیگی تقریباً منسجم و قابل قبول است اما ملی پوشان بارها در مصاحبه‌های خود تاکید کرده‌اند که فوتبال زنان ایران در حال پیشرفت است اما این پیشرفت به کندی صورت می‌گیرد.
تیم ملی فوتبال جوانان ایران در مرحله دوم مقدماتی مسابقات قهرمانی آسیا در ویتنام پس از یک پیروزی بر لبنان، یک تساوی با ویتنام و یک شکست از کره جنوبی در موقعیت مساوی با ویتنامی‌ها تنها به دلیل کارت زرد بیشتر نتوانست به مرحله پایانی برسد با این حال حذف تیم ملی جوانان به دلیل عملکرد ملی پوشان اکنون موجبات امید به آینده را فراهم کرده است.
جمعی از فعالان، مربیان و بازیکنان فوتبال زنان پس از پایان مسابقات تیم ملی جوانان در صفحات شخصی خود آنها را امیدهای آینده خوانده‌اند و این موضوع با توجه به سطح فنی تیم ملی و نمایشی که از این تیم دیدیم دور از ذهن نیست اما مسئله اصلی این است که تیم کتایون خسرویار محصول یک کشت گلخانه‌ای است و نه برنامه جامع آموزشی فوتبال زنان در سطح کشور.
خسرویار در نشست خبری پیش از اعزام تیم ملی جوانان به ویتنام، تلویحاً به این موضوع اشاره کرد که در استان‌ها و در باشگاه‌ها، تیم‌های پایه وجود ندارند و اگر هم وجود دارند ساز و کار مناسب و مشخصی برای آموزش و رشد دختران فوتبالیست در آن وجود ندارد.
به عبارت دیگر، تیمی که در ویتنام جانانه جنگید بیشتر محصول تجربیات و دانش خسرویار و پشتیبانی فدراسیون فوتبال در ماه‌های گذشته بود تا دارای عقبه‌ای قوی و مستحکم. گرچه این نسل تیم ملی جوانان بعدها در رده بزرگسالان، تیم ملی توانمندی را برای فوتبال ایران تشکیل می‌دهند اما نگرانی‌ها به قوت خود باقی است.
تیم‌های ملی برای حفظ قدرت خود در همه رده‌های سنی نیاز به کارخانه مولد بازیکن در استان‌ها دارند و این فرآیند در حال حاضر ناقص است. فدراسیون فوتبال مجبور است از طریق برنامه‌های استعدادیابی تعدادی بازیکن را دستچین کند و به پرورش آنها بپردازد به طوری که به صورت اصولی پرورش باید در باشگاه‌ها یا استان‌ها انجام شده باشد و تیم‌های ملی از محصولات استفاده کنند نه اینکه خود به دنبال تولید باشند.
این موضوع مسئولیت لیلا صوفی زاده نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال را سنگین‌تر می‌کند. رشد جایگاه فوتبال زنان ایران در آسیا زمانی به صورت مستمر ادامه می‌یابد که روشی برای پرورش بازیکنان تعریف شده باشد و این خلا گرچه محسوس نیست اما غیر قابل انکار هم نیست.
