مصریان باستان به دلیل شرایط اقلیمی و محیطی خاص مصر، از آرایش چشم به عنوان یک روش محافظتی و بهداشتی استفاده می‌کردند. دلیل اصلی آرایش چشم در میان مصریان باستان، به ویژه استفاده از سرمه سیاه، محافظت از چشم در برابر آفتاب سوزان و جلوگیری از عفونت‌های چشمی بود.
مصر باستان دارای آب و هوای گرم و خشک است و آفتاب سوزان و شن‌های صحرایی می‌تواند به چشم‌ها آسیب برساند. مصریان باستان با استفاده از سرمه سیاه، که از دوده یا مواد معدنی مانند گالنا ساخته می‌شد، دور چشم‌های خود را سیاه می‌کردند. این سرمه به عنوان یک فیلتر عمل می‌کرد و از ورود نور شدید خورشید و ذرات گرد و غبار به چشم‌ها جلوگیری می‌کرد.
علاوه بر این، سرمه سیاه دارای خواص ضدباکتریایی و ضدعفونی‌کننده بود. این ماده به دلیل خاصیت ضدباکتریایی خود، از عفونت‌های چشمی جلوگیری می‌کرد و به عنوان یک روش درمانی برای درمان بیماری‌های چشمی مورد استفاده قرار می‌گرفت. مصریان باستان معتقد بودند که سرمه سیاه دارای خواص جادویی و معنوی است، اما در واقع، این ماده دارای مزایای پزشکی و بهداشتی بود.
استفاده از آرایش چشم در میان مصریان باستان به قدری رایج بود که نه تنها زنان، بلکه مردان و حتی کودکان نیز دور چشم‌های خود را سیاه می‌کردند. این عمل به عنوان یک روش مراقبت از چشم و حفظ سلامت آن در نظر گرفته می‌شد.
با توجه به منابع می‌توان نتیجه گرفت که آرایش چشم در مصر باستان فراتر از یک جنبه زیبایی‌شناسی بود و به عنوان یک روش محافظتی و بهداشتی برای حفظ سلامت چشم‌ها در شرایط آب و هوایی خاص مصر مورد استفاده قرار می‌گرفت.
