هیچ علاقه ای به بحثهای ناسیونالیستی( به معنای این روزهایی که تو جوامع مجازی عرف شده و بیشتر رنگ سیاسی گرفته تا فرهنگی و جغرافیایی) و قومیتی ندارم و نداشتم. فقط محض اطلاعات عمومی بیشتر و اشنایی با قوم لک و گویش لکی چند خطی مزاحم وقتتون میشم دوستان.
سال ۸۶ که دانشگاه تبریز قبول شدم،تو خوابگاه وقتی پیش دوستان شمالی،ترک یا بچه های شرق کشور میگفتیم لک هستیم اصولا با لر یا کرد بودن اشتباه گرفته میشد،لکها مثل لرها و کردها غرب کشور زندگی میکنن،خود واژه لک،به معنی صد هزار هستش که احتمالا به خاطر جمعیت خانواری و طایفه ای این واژه رو بهشون اختصاص دادن،تو استانهای لرستان،ایلام،کرمانشاه و همدان و مرکزی سکونت دارن و البته چند شهر از عراق هم لک زبان دارن.
لک ها از لحاظ گویش یا زبانی کاملا متفاوت با لرها و کردها هستن،البته اشتراکات زیادی از لحاظ تکلم وجود داره چون تو یک منطقه جغرافیایی واسه سالهای زیادی کنار هم زندگی کردن.
تو لرستان شهرهای کوهدشت،الشتر،دلفان،و تقریبا نصف بروجرد و خرم آباد لک زبانند و در استان کرمانشاه هم شهرهای هرسین و کنگاور و خود کرمانشاه لک زبانها زیادند.البته ملایر نهاوند و ساوه هم لک زیاد دارن.
الانم تنها تفاوت لک ها و لرها تو لرستان فقط گویش و زبانشونه ولا غیر.
لک ها طوایف زیادی دارن،که یکی از بزرگترین طایفه هاشون همین بیرانوندها هستن،البته طایفه که عرض میکنم به اون معنای ساختاری قبیله ای که شاید تو شهرهای استان زاهدان،یا خوزستان الان وجود داره نه،فقط به عنوان یک شناسنامه هستش وگرنه هیچ رنگ و بوی خاص دیگه ای از لحاظ اجتماعی و مدنی نداره.
البته ناگفته نمونه،لک ها،لرها،کردها همیشه برادر بودن و هستن و یک دنیا اشتراکات فرهنگی با هم دارن و هیچ وقت از هم جدایی نداشتن و ندارن و نخواهند داشت،و بزرگترین اشتراک ما لکها،لرها و کردها همین ایرانی و ایران دوست بودنمون هستش و در کنار هم،ترک ها،فارسها،گیلک ها،بلوچ ها،عربها و ... ایران عزیز رو تشکیل دادیم و تا ابد سرنوشت هممون به هم گره خورده.
