طرفداری- سپتامبر ۲۰۱۶ وقتی چلسی در بازی خارج از خانه از آرسنال باخت، آنتونیو کونته از “رویکرد بد” بازیکنانش نسبت به بازی صحبت کرد. بعد از آن بازی چلسی، ۱۳ بازی بعدی را بردند و قهرمان لیگ شدند. حالا شاید، باخت خارج از خانه برابر آرسنال که مائوریتزیو ساری دلیل آن را “ذهنیت” بد بازیکنان می‌داند، باعث تغییری بزرگ تر یا شبیه قبل شود. شاید واکنشی به این باخت به وجود بیاید. با این حال، کونته در آن باخت، وسط نیمه تاکتیک تیم را به کلی عوض کرد که پس از آن تیم با ۳ دفاع بازی کرد. مائوریتزیو ساری اما در انجام تغییر کمی کند است.
شرایط البته متفاوت است. کونته از قبل سیستم ۳ دفاع را ترجیح می‌داد اما احساس میکرد قدرت دفاعی تیم در سیستم ۴ دفاع خطی بهتر عمل می‌کند. او از ۳-۴-۲-۱ استفاده کرد و از ویکتور موزس یک مدافع راست خوب ساخت. ساری اما، همین الان همان سیستمی که دوست دارد را بازی می‌کند.
وقتی چلسی ساری را انتخاب کرد، دقیقا می‌دانستند که چه اتفاقی احتمال رخ می‌دهد. او یک روش و سیستم دارد که آن را اجرا می‌کند. این سیستم همان چیزی است که باعث بالا رفتن مائوریتزیو ساری شده است. در سال‌های اخیر، هیچکس اندازه ناپولی ساری یوونتوس را در سری آ اذیت نکرد. آن هم مامور بانکی که هیچ رزومه‌ای در فوتبال نداشت. او زمانی از دو هافبک دفاعی استفاده میکرد اما این اتفاق ۷ سال قبل در باشگاه سورنتو افتاد. در امپولی و ناپولی، ساری با ۴-۳-۱-۲ و یا ۴-۳-۳ بازی کرده است. همیشه یک رجیسترا در مقابل ۴ مدافع وسط حضور داشت و تاکتیک مالکیت محور کل تیم را تنظیم میکرد. به این سیستم “ساری بال” می‌گویند. اگر قرار نیست ساری بال بازی کنید، ساری را مربی خود نکنید. فقط چون مورینیویی اینجا نیست که داد بزند، به این معنی نیست که گرگی اینجا حضور ندارد.
ولی ترکیب چلسی آیا آماده این روش بازی است یا نه. وقتی روبرتو مانچینی از سیتی اخراج شد، تیم خواستار یک روش بازی “خاص” بود که هیچکس دیگری انجام نمی‌داد. اما چلسی، می‌خواهد خاص باشد اما بازیکنانش را دائما میفروشد و می‌خرد. مربیان را هم. بازیکنان چلسی در چند سال اخیر نشان داده‌اند که چقدر سریع می‌توانند به سیستم‌های جدید عادت کنند آن هم وقتی که انگار باشگاه در بحران حضور دارد. با این حال این روش در دراز مدت جواب نمی‌دهد مخصوصا وقتی مسائل مالی دست و پای شما را ببندد. این اتفاق، شاید نتیجه همان سیاست‌ها باشد. تیمی سرشار از استعداد با یک مربی خوب که در یک سرگیجگی کلی به سر می‌برند.
مجهز کردن ساری فقط خرید جورجینیو نیست. چلسی با وجود یکی از بهترین هافبک‌های دفاعی دنیا، همچنان هافبک دفاعی که به سیستم ساری بخورد را نخریده است. حالا کانته مجبور است برای بهتر پیش رفتن سرعت تیم، تبدیل به هافبکی باکس تو باکس شود. بازیکنان که جاه‌طلبی زیادی ندارند شاید از این موضوع ناراحت شوند اما او با این روش کنار آمده است. انگولو در کارش بد هم نیست و ۳ گل زده است که بیشترین میزان گلزنی در یک فصل دوران بازیگریش است اما او تمام پتانسیلش را در این نقطه زمین نشان نمی‌دهد.
هافبک‌های میانی چلسی، روی هم رفته ۷ گل به ثمر رسانده‌اند که بارکلی هم هافبک وسط فرض شده است. یکی از این گل‌ها هم از روی نقطه پنالتی بوده است. این نشان از نبود هرگونه عطش برای گلزنی در مرکز زمین است. جورجینیو توسط بازیکنانی احاطه شده است که در پست اصلی خود بازی نمی‌کنند. اگر یک بازیکن را مثل تاتنهام مسئول مهارش کنید، تقریبا مالکیت توپ هم از چلسی گرفته می‌شود.
اما فقط کانته نیست که در پست غیر تخصصی بازی می‌کند. آیا داوید لویز زمانی که ۳-۵-۲ بازی می‌کند، بهتر از ۴-۳-۳ نیست؟ آیا واقعا سزار آزپیلیکوئتا در مدافع مرکزی در سیستم ۳ دفاع بهتر از مدافع راست در سیستم ۴ دفاع خطی نیست. آیا مارکوس آلونسو در سیستم ۳ دفاع مدافع چپ بهتری نسبت به الان که فول بک است، نیست؟ آیا ویلیان بهتر نیست در راست بازی کند تا چپ.
اینها تازه بدون در نظر گرفتن بازیکنانی مانند موزس، زاپاکوستا، پالمیری، درینک واتر، موراتا و ژیرو است که تنها دقایقی بازی کرده‌اند و امثال باکایوکو و باتشوایی که با انتقالات قرضی به تیم‌های دیگر واگذار شدند.
جلو تر از همه اینها، ادن هازارد است. کسی که اینقدر در اوایل فصل آماده بود که همه از مطابقت پذیری سریع تیم با سیستم مائوریتزیو ساری تعجب کرده بودند. او مهاجم وسطی است که پستش را ناچار بود قبول کند. بازیکنی که اگر از اول مهاجم مرکزی بود، هیچکس اندازه او از فضا ها استفاده نمیکرد. در بازی برگشت با آرسنال، بارها و بارها توپ‌های خوبی به فضاهای خالی فرستاده شد اما هیچکس در محوطه جریمه نبود. به همین خاطر در ۲ ساعت اخیر، چلسی شوتی در چارچوب نداشته است.
آمدن احتمالی گونزالو هیگواین احتمالا به معنی حل شدن این مشکل است با وجود آنکه منطقی نیست از او انتظار خیلی زیادی داشته باشیم آن هم از بازیکنی که یکی از بدترین فصل‌های بازیگریش را انجام داده و هیچگاه در انگلیس پا به توپ نشده است. با این وجود، همچنان چنین سیستم نقل و انتقالاتی که بازیکنانی نا مربوط به مربیانش را به خدمت می‌گیرد و احتمالا بزرگترین دلیل مشکلات چند وقت اخیر چلسی است، بزرگترین مانع پیشرفت چلسی است. بازیکنانی که آنچنان به مربی استخدام شده نمی‌خورند.
