رمزی:
به نظرم نه فقط برای رایگان بودنش، بلکه به خاطر سبک بازیش خرید رمزی بی نظیره. اگه به این دو سال کمی توجه کرده باشیم راحت می‌فهمیم که یوونتوس سه هافبکش این ویژگی‌ها رو دارن: ۱-پیانیچ توپ پخش میکنه، نبض بازی رو در دست میگیره، جریان دهی میکنه حملات تیم رو و در دفاع شرکت میکنه. ۲-ماتوییدی توپ گیری میکنه، نبردهای تن به تن داره با بازیکنای حریف و عمده‌ی وظایفش دفاعیه و با دوندگی بالا، به پیانیچ کمک میکنه و برتری عددی رو در میانه‌ی زمین به یوونتوس میده.۳-خدیرا که وظیفه‌ی دفاعی خاصی نداره، کمی در پخش توپ به پیانیچ کمک میکنه و عمده‌ی وظایفش در اضافه شدن به عنوان مهاجم وسط دوم خلاصه میشه. زدن ضربه سرها، استفاده از فضای آزاد شده به وسیله‌ی جایگیری خوب مهاجما، دادن فضا به مهاجما با بازی بدون توپ، قرارگرفتن در موقعیت گلزنی و غیره. امسال که خدیرا بسیار ضعیف شده و بنتانکور جاش رو کرفته، با توجه به تجربه‌ی کمتر بنتانکور و هوش هیجانی پایینترش، قسمتی از وظایف هجومی خدیرا به ماتوییدی داده شده و قسمتی از وظایف دفاعی ماتوییدی به بنتانکور. البته تفاوت‌هایی با سال گذشته داریم ولی اگه میانگین بگیریم میتونیم بگیم حرفی که زدم کاملا درسته.
تو این چرخه اضافه شدن رمزی به جای خدیرا عالیه. رمزی هم بهتر از خدیرا سر میزنه، هم بهتر از خدیرا شوت میزنه، هم بهتر از خدیرا جا گیری میکنه، هم سریعتر از خدیرائه و خلاصه یک آپگرید درست و حسابیه. از بین هافبکای باکس تو باکس با ویژگی‌های تهاجمی شاید دله علی در حد رمزی باشه. اریکسن و کوتینیو هر چند در برخی ویژگی‌ها مثل شوتزنی و دریبلینگ و سانتر بهترن اما برای مثال در بازی هوایی و زدن ضربات سر در حد رمزی نیستن، یا مثال‌هایی برای بر عکس این قضیه. رمزی شاید در تک فاکتورها بهترین نباشه، اما من حیث المجموع پکیج کاملتری رو نسبت به هر بازیکن دیگه‌ای به جز سرگی میلینکویچ ساویچ به یوونتوس ارائه میکنه.
نکته‌ی دیگه اینه که وقتی یوونتوس که گاییده خودش رو تا دندان مسلح کنه دست به خرید ۸۰-۹۰ میلیونی تو خط هافبک نمیزنه یعنی به پروفسور بنتانکور اعتقاد و ایمان دارن. پاراتیچی و آلگری به بنتانکور ایمان دارن (که در زمینه بنتاتکور واقعا عالی بوده و ازش راضیم. پارسال دقیقه هفتاوپنج بازی با اینتر در حالی که ۲-۱ عقب بودیم و اسکودتو رو از دست میدادیم جای پیانیچ آوردش تو زمین یا جلوی بارسا و رئال بازیش داد، امسال هم که زیاد بازیش داده.)
دفاع وسط:
موندو گفته بود که بارسا از دلیخت کشیده بیرون، حالا دیشب دیمارژیو گفت تودیبو بارسا رو انتخاب کرده و میره بارسا. در واقع یعنی یوونتوس مونده و دلیخت.
الان ما از لحاظ دفاع کمبودی نداریم. سال بعد اما بن عطیه و بارتزالی میرن و کیه‌لینی بسیار کمتر بازی خواهد کرد. لذا باید شاهد شکلگیری زوج بونوچی-روگانی یا روگانی-دلیخت یا بونوچی-دلیخت باشیم.
وضعیت به نظر خوب میرسه نه؟ من که نگرانی‌ای از بابت دفاع وسط ندارم راستش.
مویسه کین:
فاویلی رو یادتونه؟ تو اردوی آمریکا ترکونده بود و واقعا در حد ذخیره‌ی دقیقه ۸۰ به بعد یوونتوس بود ولی الان رفته جنوا نیمکت نشینه. اورسولینی با این که آقای گل جام جهانی جوانان شد هم باز نیمکت نشین شده. چرا؟ چون تیمای وسط جدول ایتالیایی همه‌شون رویکرد دفاعی دارن و کلا از یک یا دو مهره‌ی هجومی فقط استفاده میکنن که ترجیح میدن اون مهره‌ها پیرمردها باشن نه جوونا. ساسوئولو که زمانی زاتزا-پولیتانو-براردی رو فیکس کرده بود الان ماتری-بواتنگ-براردی رو میذاره یا بولونیایی که اورسولینی توشه پالاسیو و سانتاندر رو فیکس میذاره. کین الان ۱۸ سالشه، هیچ جا به عنوان مهاجم اول بازیش نمیدن. مگر این که از ایتالیا خارج شه. پارسال تو هلاس ورونا هم چندان فیکس نبود.
وقتی با قرض داده شدن هم فیکس نمیشه، خب چه کاریه؟ بازی تمرینی که با رونالدو و دیبالا و مانژوکیچ میکنه و تاکتیک‌های آلگری که تو هر جلسه میشنوه خیلی بیشتر به دردش میخوره. کسی مسی رو قرض نداد. کسی رونالدو رو قرض نداد. بمونه، اگه بازی کرد که فبها المراد، اگه نکرد هم چیزی بیش از قرض داده شدن گیرش میاد.
تملک بازیکنان متعدد و سیستم قرضی:
الان چلسی برای خرید یک جوان ۲۰ ساله، ۷۰ میلیون یورو هزینه کرد. این در حالی بود که خودش نزدیک به ۵۰ بازیکن ۲۰ ساله در تیم‌های مختلف به صورت قرضی داره.
یوونتوس امیل آئودرو، دروازه‌بان جوان و خارق العاده‌ای رو داره که فیکس تیم سمپدوریا شده و آینده‌ی خیلی درخشانی داره. اما در ترکیب اصلی خودی یوونتوس دو دروازه‌بان برتر لیگ حضور دارن که با توجه به سنشون حداقل تا ۷ سال جفتشون توانایی بازی در بالاترین سطح رو دارن. روجریو و پل لیرولا، دو فولبک چپ با استعداد و محشر رو در تیم ساسوئولو داره اما اسپیناتزولا که فیکس تیم ملی ایتالیا بود و ۲۵ سال سن داره، حتی یک دقیقه هم برای خود یوونتوس فرصت نکرده بازی کنه. مانیانی و رومانیا و ماندراگورا و فاویلی، و چری و پیاتسا و فلان و فلان هم دقیقا همینن. این همه بازیکن مستعد داریم که باید آزادشون کنیم که راه خودشونو برن. به جز دو سه نفر باید همه فروخته بشن و راه خودشون رو برن. اینا نمیتونن سودی برای یوونتوس داشته باشن و خودشون هم تباه میشن اینجوری.
بن عطیه:
سالها ماروتا عنوان کرد که کسی که ناراضیه رو یک لحظه نگه نمی‌داریم اما بن عطیه الان ناراضیه و پاراتیچی میخواد نگهش داره. قطعا وجود مدافع سوم-چهارم ضروریه ولی اگه بن عطیه راضی نیست از شرایطش باید بهش کمک کرد که به جایی که میخواد بره و یک جانشین براش جذب بشه. از لحاظ فنی شاید نشه کسی که در این حد خوبه رو الان پیدا کرد ولی با این که بن عطیه از این بازیکنا نیست که کسکش بازی دربیاره ولی بعید میدونم کسی دوست داشته باشه وقایع رختکن کاردیف تکرار شه ... اگه ناراضیه برو بفروشش به جاش یه آدم ۵-۶ میلیونی بخر. به جایی بر نمیخوره.
