طرفداری- حواشی و اتفاقات اخیر تیم ملی را به خوبی می دانید و آگاه هستید. جدیدترین حاشیه ها درخصوص تیم ملی از مربی گلرهای تیم ملی آغاز شد. او در دیدار پرسپولیس و کاشیما به استادیوم آزادی آمد و پس از قهرمانی کاشیما برابر پرسپولیس، مشت های خود را گره کرد و به شادی پرداخت. این پایان کار نبود. ایران در یک دیدار دوستانه قرار بود به مصاف ترینداد و توباگو برود و کارلوس کی روش در نشست خبری پیش از این دیدار حضور پیدا نکرد. این اتفاقات عصبانیت رسانه ها را به همراه داشت. اما اوج این جنجال ها پس از پایان بازی با ترینداد و توباگو بود که کی روش بازهم در نشست خبری حضور نیافت و از آن سو نیز اوسیانو کروز، مربی تیم ملی با یک خبرنگار درگیر شد و این اوج جنجال های کی روش و دستیارانش بود.
اشتباه نکنید، این مطلب به هیچ وجه له یا علیه کی روش و دستیارانش نیست. در زمان مناسب به این قضیه پرداخته شد و نقدهای لازم به کی روش و رفقایش صورت گرفت. این بار می خواهیم در مورد باندبازی رسانه ها صحبت کنیم. در مورد کسانی که 50 روز تا شروع جام ملت های آسیا دشنه را بر داشته اند و به از پشت به پیراهن تیم ملی ایران حمله ور شده اند. کارلوس کی روش امروز یک کنفرانس خبری برگزار کرد تا به سوالات رسانه ها پاسخ دهد، پاسخ هایی که می توانست باعث شفافیت بشود و جار و جنجال های اخیر را رفع کند و کاری کند که سوتفاهم را فراموش کنیم اما این نشست خبری با تحریم شدید و علنی رسانه ها همراه بود. رسانه هایی که ندای بی طرفی شان گوش فلک را کر می کند، رسانه هایی که پشت وطن قایم شده اند و با خنجر خود از پشت، پیراهن تیم ملی را تکه تکه می کنند.
انتقادات به کارلوس کی روش، دستیارانش، مسئولان فدراسیون و بازیکنان به جای خود بوده است و در طرفداری نیز بارها به این موضوع پرداخته شده است اما حالا در زمانی که تیم ملی ایران تنها 50 روز تا جام ملت های آسیا دارد رسانه ها تیم ملی را تحریم کرده اند و مردان کی روش را در افکار عمومی به دیوهای سپید تشبیه می کنند.
یادمان نرود که پس از جام جهانی 2018 روسیه و زمانی که می شد در خصوص نیمکت تیم ملی تصمیم گرفت و چاره ای اندیشید، تمام رسانه ها به به و چه چه می کردند و لب به تعریف و تمجید گشوده بودند و حالا که تیم ملی باید با آرامش خود را برای جام ملت های آسیا آماده کند همان سایت ها و روزنامه ها حرف از نالایق بودن کی روش می زنند و توقع دارند که در فاصله 50 روز مانده به مسابقات، نیمکت تیم ملی دچار تغییر و تحول شود.
خودمان را گول نزنیم، نتایج تیم ملی در جام جهانی با آن گروه اسم و رسم دار واقعا دور از انتظار بود، ما تا امتیاز گرفتن از اسپانیا تنها یک گل فاصله داشتیم و تا شکست دادن پرتغال و صعود به مرحله بعدی جام جهانی به عنوان تیم اول تنها یک بغل پای طارمی را کم داشتیم، خودمان را گول نزنیم، تا قهرمانی آسیا راه زیادی نیست. نشان داده ایم که می توانیم هر تیمی در آسیا را شکست دهیم و اگر این اتفاق رخ دهد اتفاق عجیبی رخ نداده است. آماده ترین تیم ملی چند سال اخیر را داریم و همگی به این پسران امیدوار هستیم، با تمام بداخلاقی های کی روش و دستیارانش، با تمام لوس بازی های برخی از بازیکنان تیم ملی ما یکی از امیدهای اول قهرمانی آسیا هستیم.
شما را نمی دانم، اما من مطمئنم که اگر ما در آسیا نتایج درخشانی بگیریم یا قهرمان بشویم، همین رسانه هایی که نقش اپوزیسیون را بازی می کنند در آن زمان که با بودجه دولتی چندین خبرنگار و عکاس به امارات فرستاده اند در وصف کی روش و مردانش یادداشت و مقاله می نویسند و کلیپ حماسی با زیر صدای سالار عقیلی پخش می کنند و از حفظ و نگهداری کی روش تا 1404 می گویند. اما حالا انگار نان در نقش مخالف بازی کردن است و به هر ریسمانی چنگ می زنند تا افکار عمومی را علیه تیم ملی بشورانند. برای بار چندم می گویم، انتقادات وارد است اما این تحریم ناجوانمردانه و این همه هجمه علیه تیم ملی دور از انصاف است.
انگاری بعضی از رسانه ها "ن و القلم و ما يسطرون" را بد متوجه شده اند و تنها راه نان خوردن را قلم فروشی می دادند. انصاف هم خوب چیزی است.
