📝 «اسپانیا قسر در رفت»
باید بوسه زد به دست دروازهبان و پای بازیکنانمان بابت جانفشانی در جام جهانی.
احساسات متناقضی داریم. سربلند اما غمگینیم که میتوانستیم نبازیم.
از لحظهای که نیمچهگل را خوردیم تا واپسين سوت داور گوشت تلخ اروگوئهای، جهان جلوهای متفاوت دید از فوتبال ایران.
اسپانیا را عقب نشاندیم. به پیکه و دخیا لایی انداختیم. واسکز و آلبا را دریبل زدیم. به گاوبازها گل زدیم، دریغا آفساید.
جگرسوزترین آفساید در تاریخ فوتبال آسیا نگذاشت ۴۰ میلیون یوروییها روی یک میلیارد یوروییها را کم کنند.
نصفهگل اسپانیا میتوانست دقیقه ۹۰ باشد و ما قبلش یکسره دفاع کرده باشیم. دفاع شاهکار: توپ برای آنها. زمینشان هم برای خودشان. منافذ زمین ما در انحصار خودمان.
اما جای دقیقه ۹۰ زودتر زدند و فرصت یافتیم برای سازماندهی هجومهای جسورانه مشابه نیمه دوم آرژانتین در جام پیشین.
اگر شلیک بوسکتس گل میشد یک چیزی؛ اما کوستا مفتبری کرد از سلسله اشتباهات خفیف و براستی غیر قابل سرزنش:
وحید دنبال اینیستا رفت و با چرخش دن آندرس، وحید همراهش برنگشت و کانال باز شد.
پاس یک_دو «اینیستا - سیلوا» را سعید میتوانست قطع کند و میخواست قطع کند؛ تیغش نبرید.
رامین هم یک لحظه مردد ماند که شاید کوستا بچرخد و پاس دهد.
استاد کیروش اگر یک اشتباه مرتکب شده باشد، ۱۸۰ دقیقه سماجت در بکارگیری آزمون ناآماده است.
کاوه را نبرد، جهانبخش و گوچی و قدوس و ترابی را روی نیمکت نشاند. تعویضها را دیر شروع کرد (ورود میلاد هم اجباری بود) حتی برای تعویض آخر، امیری پا به توپ را بیرون کشاند تا آزمون بماند.
رامین در دفاع گلادیاتور است. افسوس سانترهایش در حد تیم ملی نیست.
سعید انتظارات را برآورده ساخت. چنانچه در آفساید نبود نیز آن توپ سهم خودش میشد و باز میتوانست بزند. حیف.
گل پژمرده عزت، تا زندهایم با ما میماند و هر بار یادمان بیافتد، آه و حسرت.
طارمی بهترین بازیکن زمین بود. حقش بود گل بزند اما زوج نداشت، شانس هم نداشت.
لاروخا به کبودی گرایید از رشادت بیرانوند، مجید، مرتضی، احسان، امید، کریم. وای از شوت کریم که تور را رقصاند.
کیروش با مدل دفاعی خارقالعادهاش میتواند به هر تیم بزرگی ۱-۰ ببازد.
ما میتوانیم صعود کنیم اگر مقابل پرتغال، مثل نیمه دوم با اسپانیا باشیم. آنها منهای رونالدو از قدرت اسپانیا بی بهرهاند و امروز هم روبروی مراکش به آژانکشی افتادند.
@Mehdi_Rostampour