مطلب ارسالی کاربران
بازیهای ماندگار (12): فینال جام حذفی انگلستان 1970-1969 ، چلسی 2- لیدزیونایتد 1
باشگاه چلسی در میانه های دهه 60 الی 70 میلادی در حال رقم زدن دوران موفقی در تاریخ خود بود. آن ها پس از افت چندین ساله ای که در اوایل دهه 60 میلادی تجربه کردند، در ادامه شروع خوبشان زیر نظر "تامی دوچرتی" حالا تحت هدایت "دیو سکستون" با انگیزه قهرمانی پای در رقابتها می نهادند. در فصل 70-1969 آبی پوشان در دو جبهه ی لیگ دسته اول و جام حذفی با ارائه بازیهای درخشان و شکست رقبا به جمع مدعیان قهرمانی پیوستند. آبی ها در مسابقات لیگ پشت سر اورتون و شانه به شانه با لیدز در جایگاه سوم جدول لیگ، رقابت نزدیکی را شاهد بودند و در جام حذفی نیز با گلباران کردن حریفان پای به فینال رقابتها گذاشتند. حریف آنان در فینال، لیدز یونایتد بود.
لیدز یونایتد در آن سال ها تحت هدایت " دون ریوی یرا" در درخشان ترین دوران تاریخ باشگاه خود به سر می برد و قدرتمندترین تیم انگلستان به شمار می رفت. چنان که "ریوی یرا" تا به امروز به عنوان پرافتخارترین مربی تاریخ باشگاه لیدز به شمار می رود و این باشگاه تحت هدایت وی موفق به فتح تمامی جام های داخلی و خارجی آن زمان به جز لیگ قهرمانان اروپا شده بود. همچنین لیدز یونایتد به عنوان مدافع عنوان قهرمانی لیگ دسته اول انگلیس نیز به شمار می رفت و در حالی پای به فینال نهاده بود که در لیگ نیز رده دوم را درختیار داشت و در کنار چلسی به تعقیب اورتون صدرنشین می پرداخت. بنابرین این فینال، تقابل رقیبانی در دو جبهه بود که جنبه ای حیثیتی یافته بود.
سوت آغاز بازی در ویمبلی به صدا درآمد و خط حمله های قدرتمند دو تیم، به سمت دروازه ها آتش گشودند. در دقیقه 20 دیدار، سفید پوشان لیدزی موفق شدند دروازه چلسی را باز کنند اما آبی پوشان با تمام توان برای جبران تلاش نمودند تا اینکه در دقیقه 41 بازی به تساوی کشیده شد. نیمه دوم دوباره همه چیز برابر شروع شد و زور دو تیم به هم نچربید تا آنکه در ده دقیقه پایانی حملات بی مهابای لیدز در دقیقه 84 به گل دوم آنان ختم شد. چلسی که نمیخواست بازنده ی این رقابت حیثیتی شود به آب و آتش زد تا در دقیقه 89 بار دیگر با گلزنی آبی پوشان بازی به تساوی کشیده شد. بازی با همین نتیجه به پایان رسید تا طبق قوانین فوتبال در آن زمان، برنده فینال در دیدار تکراری مشخص شود.
هجده روز بعد فینال تکراری این بار در اولدترافورد برگزار شد. باز هم دو تیم با انگیزه ای بالا این دیدار را شروع کردند اما رفته رفته نظم بازیکنان لیدز بر هیجان بازیکنان چلسی غلبه کرد و سفید پوشان کنترل میدان را در اختیار گرفتند و حملات خطرناکی ترتیب دادند اما مقاومت" پیتر بونتی" دروازه بان آماده و اسطوره ای آن روزهای چلسی، و بازیکنان خط دفاعی، چندین موقعیت خطرناک را از لیدز گرفت. سرانجام در دقیقه 35 این دیدار، "مایک جونز" خطرناکترین مهاجم لیدز با فرار سریع از میان مدافعان، بونتی را مغلوب کرد تا لیدز با نتیجه 1-0 نیمه اول را پیروز به رختکن برود. نیمه دوم نیز با حملات خطرناک تیم سفید پوش میدان آغاز شد و بارها دروازه چلسی تهدید شد اما رفته رفته چلسی به خود آمده و جلو کشید تا آنکه در دقیقه 78 پاس بلند چارلی کوک را "پیتر اسگود" با ضربه سری دقیق به عمق دروازه لیدز فرستاد و آنجا بود که آن خوشحالی تاریخی "پیتر اسگود" اتفاق افتاد. بار دیگر همه چیز مساوی شد...
لیدزی ها پس از دریافت گل کاملا جلو کشیدند و چلسی روی به ضد حملات آورد که موقعیت هایی عالی برای برتری چلسی در دقایق پایانی را فراهم نمود اما با بی دقتی بازیکنان این موقعیتها به ثمر ننشست تا بازهم این دیدار با نتیجه تساوی به پایان رسد. در نتیجه، این بار بازی به 30 دقیقه وقت اضافه کشیده شد. در دقیقه 104 وقت های اضافه، "دیوید وب" مدافع پیش تاخته چلسی موفق شد با ضربه سر دروازه لیدز را برای بار دوم باز کند تا شادی را به اردوی آبی پوشان بیاورد. لیدز که برای جبران نتیجه بی مهابا حمله می کرد، اسیر ضدحملات چلسی شده بود و در یکی از همین ضد حملات،" پیتر اسگود" با سرعت خود را به دروازه لیدز رساند و پاس زیبایی برای "هاتچینسون" در دهانه دروازه ارسال کردکه وی به سادگی دروازه را گشود اما این گل به دلیل خطای آفساید مردود اعلام شد. تلاش های لیدز در دقایق پایانی نیز نتیجه ای در بر نداشت تا در نهایت این دیدار با نتیجه 2-1 به سود چلسی پایان یابد و شاگردان سکستون اولین قهرمانی خود در جام حذفی را جشن بگیرند.
پی نوشت: ویدئوی این پست مربوط به تکرار فینال دو تیم با نتیجه 2-1 می باشد.
===================================================================
قسمتهای قبلی را می توانید از طریق برچسب "بازیهای ماندگار چلسی" در زیر مشاهده کنید.
