طرفداری | گیرمو استابیله (Guillermo Stábile) زاده 17 ژانویه 1905 در شهر بوینوس آیرس آرژانتین است. او با 167 سانتی‌متر قد در پست مهاجم نوک بازی می‌کند. او چهارمین فرزند خانواده‌ای با اصالتی ایتالیایی بود. استابیله فوتبالش را از باشگاهی با نام اسپورتیوو متان شروع کرد و پس از مدتی بازی در تیم جوانان هوراکان، در سال 1924 به تیم اصلی این باشگاه منتقل شد. او پس از یک بازی در نخستین فصل حضورش در این باشگاه، آمارهای 10 بازی و چهار گل در فصل 25-1924، 25 بازی و چهار گل در فصل 26-1925، 25 بازی و 25 گل در فصل 27-1926، 17 بازی و 25 گل در فصل 28-1927، 17 بازی و 22 گل در فصل 29-1928 و 24 بازی و 12 گل در فصل 30-1929 را به ثبت رساند. گیرمو در ابتدا به عنوان وینگر راست در ترکیب تیمش حضور داشت اما به مرور تبدیل به یک مهاجم خطرناک در محوطه شش قدم حریف شد.
درخشش این بازیکن ریزجثه در ترکیب هوراکان، او را به تیم ملی کشورش و جام جهانی رساند تا توجه تیم‌های مختلف اروپایی به سویش جلب شود. استابیله تصمیم گرفت تا با توجه به اصالت ایتالیایی خود، پیشنهاداتش از این کشور را مورد بررسی قرار دهد. سرانجام، جنوا بود که این پدیده آرژانتینی را خریداری کرد. او به سرعت در جنوا جا افتاد و توانست با وجود پیش‌آمدن مصدومیت‌های متوالی، از بازیکنان محبوب و مهم تیمش شود. او در سه فصل حضور خود در جنوا به آمارهای 26 بازی و 14 گل در فصل 31-1930، 20 بازی و 16 گل در فصل 32-1931 و 20 بازی و 15 گل در فصل 33-1932 رسید. استابیله مصدومیت‌های مختلفی را از نواحی نازک‌نی، شکستگی پای راست و رباط داخلی آن تجربه کرد اما این مهم باعث نشد تا او دوران ناموفقی را در جنوا داشته باشد. گیرمو در سال 1934 با قراردادی قرضی راهی ناپولی شد تا تجربه جدیدی را در فوتبال ایتالیا کسب کند. 20 بازی و سه گل، آمار استابیله در ناپل بود. او سپس مدت کوتاهی به جنوا بازگشته و سپس راهی ستاره سرخ فرانسه شد. 19 بازی و دو گل، آمار این بازیکن در فرانسه بود تا او پس از یک سال بازی در این کشور، در سال 1939 بازنشسته شود.استابیله هم‌زمان با حضورش به عنوان بازیکن در ترکیب تیم فرانسوی، سرمربی این باشگاه نیز بود.
نخستین بازی ملی استابیله برای تیم ملی آرژانتین، دیدار برابر مکزیک در جام جهانی 1930 بود. او در بازی نخست آرژانتین در این جام جهانی غایب بود اما مصدومین روبرتو چرو، مهاجم اصلی تیم، باعث شد تا استابیله در ترکیب کشورش برابر مکزیک قرار گیرد. او در همان نخستین بازی خود درخشید و هت‌تریک کرد تا هواداران تیم ملی کشورش را شگفت‌زده کند. او در بازی بعدی برابر شیلی بریس کرد و آرژانتین را به جمع چهار تیم نهایی رساند. او در نیمه نهایی به آمریکا نیز دو گل زد تا سهم بزرگی در فینالیست‌شدن آرژانتین داشته باشد. استابیله در فینال برابر اروگوئه یک گل زد اما نتوانست به قهرمانی کشورش کمکی کند. هشت گل این بازیکن در چهار بازی جام جهانی 1930، او را به آقای گلی نخستین دوره جام‌های جهانی رساند. از عجایب روزگار آن است که استابیله پس از این درخشش دیگر در تیم ملی آرژانتین بازی نکرد. به دلیل بازی چابک و دریبلینگ بسیار عالی استابیله، او القابی همچون «تراونده» و معنای امروزی «فیلترشکن» یا «El Filtrador» را دریافت کرده بود زیرا آنقدر ماهر بود که از هر روزنه حریف می‌توانست عبور کند. او در مقطعی با اصرار بنیتو موسولینی، نخست وزیر وقت ایتالیا برای بازی در تیم ملی این کشور روبه‌رو بود.
او پس از هدایت ستاره سرخ فرانسه، پیش از خداحافظی از فوتبال، به مربیگری خود ادامه داد تا پس از هدایت سن لورنزو، سرمربی تیم ملی آرژانتین شود. او از سال 1939 تا 1960 سکان‌دار کشتی تیم ملی کشورش بود و به شش قهرمانی کوپا آمریکا، دو قهرمانی بازی‌های پان آمریکن و یک قهرمانی پان آمریکن رسید. او در جام جهانی 1958 نیز حضور داشت و یک پیروزی 1-3 برابر ایرلند شمالی و شکست‌های 1-3 برابر آلمان و 1-6 برابر چکسلواکی را تجربه کرد. شکست 1-4 برابر برزیل در سال 1960 باعث شد تا استابیله شغلش را از دست بدهد. استودیانتس لاپلاتا، هوراکان و راسینگ کلاب، دیگر باشگاه‌های دوران مربیگری استابیله بودند. تصور استابیله در پرده‌های سینما نیز جاودانه شده است. او در سال 1948 نقش خودش را در فیلم «توپ پارچه‌ای» ایفا کرد و سپس در سال 1957، بار دیگر با رل خود در «عروسک خیمه شب‌بازی» بازی کرد. او در 26 دسامبر 1966، در سن 60 سالگی به علت ایست قلبی درگذشت تا در آرامستان چاکاریتا به خاک سپرده شود.
از سری خاطرات فوتبالی
ژاوی دپدرو؛ بازیکن مورد علاقه کاماچو در جام جهانی 2002 و کرنرزن سوسیداد
ژایر دا کوستا، پیکان سیاه اینتر؛ از قهرمانی بدون بازی در جام جهانی تا گل پیروزیبخش در فینال اروپا
جیمی گریوز؛ دارنده شش آقای گلی لیگ انگلیس و گلزن قهار چلسی، تاتنهام و میلان
