چهارشنبه شب در ومبلی خط هافبک منچستریونایتد بازنده مطلق نبرد میانه میدان بود. اتفاقی که باعث بهت و عصبانیت مورینیو و بازیکنان تیم شده بود. هرچند شروع یک هیچ بازی در این اتفاق بی تاثیر نبود اما نمیتوان از ضعف خط هافبک یونایتد چشم پوشی کرد. اما ایراد کار کجاست؟ آیا یونایتد نیاز به خرید جدیدی در خط هافبک خود دارد؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا انواع هافبک وسط را با هم بررسی میکنیم.
1. هافبک دفاعی تخریبی: این نوع از هافبکها که با نام باکس تو باکس نیز خوانده میشوند بسیار بسیار جنگنده و دونده هستند و بیشترین کاراییشان در خراب کردن بازی تیم مقابل با تکلها و توپ گیریها و بعضا خطا میباشد. بعضا شوتزن هستند ولی عمدتا توانایی دیگری از قبیل بازیسازی ندارند بهترین مثال برای این نوع هافبک کانته، خدیرا، کاسمیرو و ناینگولان میباشد.
بازیکنان موجود در یونایتد: مروان فلینی، آندر هررا، اسکات مک تامینی
گزینه مدنظر مطابق شایعات: آرتورو ویدال
2. هافبک دفاعی ایستا: پیرلو، ژابی آلونسو، مارکیزیو، بوسکتس، رابیو. فکر میکنم با شنیدن این نامها، منظور از این نوع هافبک واضح است. هافبک هایی با هوش بسیار بالا، با قابلیت بازیسازی از عقب زمین با پاس های قطری، بیشترین درصد پاس صحیح و سبک بازی ایستا. علیرغم سبک بازیشان که ایستاست ولی دوندگی بالایی دارند و توانایی توپگیری بالایی هم دارند ولی در موقع حمله حضور کمرنگی دارد. مهمترین ویژگی این نوع بازیکنان قابلیت اطمینان بالاست و وقتی توپ زیر پایشان باشد خیال تمام تیم راحت است.
بازیکنان موجود در یونایتد: نمانیا ماتیچ، مایکل کریک
گزینه مدنظر مطابق شایعات: جولین وایگل
3. هافبک مرکزی (همه کاره): هافبکهایی که همه کاره تیم در میانه میدان هستند. با دوندگی بالای خود هم در عقب زمین توپگیری میکنند هرچند مانند دو نوع قبلی نمیتوانند از پس این کار برآیند، هم مسئولیت اصلی بازیسازی روی دوش آنهاست هم به وقتش گلزنی میکنند. از تکنیک بالایی برخوردار هستند و عمدتا بدون جایگزینند. مودریچ، راکیتیچ، دهبروین، راس بارکلی و وراتی را میتوان در این دسته طبقه بندی کرد.
بازیکن موجود در یونایتد: پل پوگبا
بدون جانشین
4. هافبک پشت مهاجم: این نوع هافبکها که با پست شماره 10 آنها را میشناسیم بیشترین تواناییشان در خلق موقعیت، بازیسازی و پاس گل است. کمتر در درگیری ها شرکت میکنند و اگر سایر هافبکها جنگ میانه میدان را ببازند آنها کاملا از جریان بازی خارج میشوند. در این سبک میتوان از بازیکنانی مثل اوزیل، کوتینیو، داوید سیلوا، اریکسن و خامس نام برد.
بازیکنان موجود در یونایتد: جسی لینگارد، خوان ماتا، الکسیس سانچز
گزینه مدنظر مطابق شایعات: پائولو دیبالا
همانطور که واضح است بیشترین ضعف یونایتد در پست شماره 10 میباشد. علیرغم درخشش لینگارد و تجربه ماتا منچستر به بازیسازی فراتر از این دو نفر احتیاج دارد. ضمن آنکه ماتا بیشتر بعنوان وینگر راست مورد استفاده قرار میگیرد. الکسیس نیز بیشترین بازدهی را در پست وینگر داراست نه پشت مهاجم. در بازی با تاتنهام اشتباه تاکتیکی مورینیو بازی ندادن به هررا یا فلینی در ترکیب ثابت بود. هرچند ما بازی را در شرایط مساوی ندیدیم ولی با پوگبا و ماتیچ جلوی خط هافبک قدرتمند و پرتعداد تاتنهام بازی کردن بسیار دشوار بود و همانطور که دیدیم این دو نتوانستند از پس خط هافبک تاتنهام برآیند. مورینیو ترکیب خط هافبک خود را براساس زوج پوگبا-ماتیچ میچیند و انصافا این ترکیب در برابر تیمهای معمولی که اکثر بازیهای فصل را تشکیل میدهند به خوبی جواب داده است ولی در بازیهای بزرگ برای نبرد میانه میدان نیاز است که یک بازیکن به این ترکیب کمک کند و این زوج به مثلث تبدیل شود. باتوجه با اتمام قرارداد آرتورو ویدال در تابستان، وی گزینه بسیار جذابی محسوب میشود اما با وجود هررا و فلینی در صورت تمدید و بازگشت آندرس پریرا که یک آچار فرانسه تمام عیار است عملا نیازی به خرید بازیکن در این سبک نیست چراکه مورینیو اعتقاد راسخی به زوج پوگبا-ماتیچ دارد. باتوجه به خداحافظی احتمالی کریک در پایان فصل باید یک بازیکن جوان جایگزین وی شود. اما منچستر نیاز شدیدی به یک بازیساز سطح جهانی با خلاقیت فراوان دارد. با تمدید اوزیل با آرسنال احتمالا تمام توجهها در تابستان معطوف دیبالا خواهد بود. بازیکنی که چپ پا بودنش نیز مزیت مهمی برای منچستر به حساب میآید.
احتمالا باید منتظر تابستان شلوغی در خط هافبک یونایتد باشیم...
