برگردان مقاله ای از سایت گل!
یکشنبه یکی از روزهای بزرگ در کورس رقابت ها بود که منچستر سیتی هشت امتیاز از رقیب مستقیمش با بدبینی های مورینیو کسب کرد.
ماه می سال 2015 بود که مورینیو عنوان قهرمانی لیگ برتر را کسب کرد؛ آن هم زمانی که او کنایه ای به گوادیولایی زد که با خیال راحت، دو سال پیاپی سپر قهرمانی بوندس لیگا را گرفته بود.
ژوزه مورینیو:" من آدم زرنگی در انتخاب کشورها و باشگاه ها نیستم. من می توانستم باشگاه های دیگری در کشورهای دیگر را انتخاب کنم که قهرمانی در آنجا ها ساده تر است. شاید من هم به کشوری بروم که یک مهندس ماشین هم بتواند مربی بشود و عنوان قهرمانی کسب کند."
تا زمانی که این دو از هم جدا بودند، این برای مورینیو خیلی ساده بود تا به گواردیولا کنایه بگوید.- لیگ جزیره؛ دشوارترین لیگ از دیدگاه مورینیو، ارزش بردن داشت نه بوندس لیگا. لیگ برتر خیلی دشوار تر بود و مورینیو سه قهرمانی در آن داشت؛ خیلی هم با ارزش تر.
این درست است که مورینیو فرمول بردن عنوان قهرمانی لیگ برتر را زمانی که در چلسی بود، کامل کرد. آن هم در دو دوره! اما گواردیولا در حال نشان دادن سبک و قدرت خودش به اوست. پیش از این هیچگاهی فاصله میان دو تیم صدر جدول لیگ برتر اینقدر زیاده نبوده.(8 امتیاز) آن هم بعد از سپری شدن یازده بازی!
یکشنبه یک روز آموزنده در رقابت قهرمانی و نشان دهنده فاصله وسیع فعلی میان دو مربی بود.
فصل قبل منچستر سیتی نتایج ضعیفی کسب کرد؛ نه به این دلیل که در بازی ها تسلط نداشتند یا حریفان را سرزنش کنند، اما به این دلیل که تمام کنندگی آن ها عالی نبود. بنابر این گواردیولا نشست، روی این موضوع کار کرد و به این نتیجه رسید که روند فوق العاده تهاجمی و تاکتیک حمله و حمله، بهترین راه برای مبارزه در این جنگ است.(رقابت در این فصل لیگ)
در بازی مقابل آرسنال از همین تاکتیک پیروی شد. نفوذ های رعد آسا و سریع زوج لروی سانه و رحیم استرلینگ همراه با کنترل کامل فاز حمله توسط دوید سیلوا و کوین دی بروین.
این پیشرفت در تیم منچستر سیتی به حدی است که حتی نتیجه 3-1 یک مقابل تیم با کیفیتی مثل آرسنال، احساسی منتقل می کند که گویا فرصت هایی از دست رفته. اگر سرجیو آگوئرو آن حمله مرگبار را تمام کرده بود یا استرلینگ در آن صحنه تک به تک توپ را درست به سانه رسانده بود، حالا می توانستیم در باره پنج یا شش گل صحبت کنیم.
آنسو تر در ورزشگاه استمفورد بریج، خوزه مورینیو برای ماندن در کورس قهرمانی محکوم به پیروزی بود. اما او در این زمینه ناکام ماند. منچستر یونایتد در لاین اپ اصلی دیدار با چلسی، هشت بازیکن دفاعی داشت و امیدی برای روملو لوکاکو وجود نداشت؛ کسی که دراین فصل، عملکرد خوبی در راستای تحقق اهداف باشگاه و تیم ملی کشورش داشته. لوکاکو فقط یک شوت به سمت دروازه چلسی شلیک کرد و حتی یک تماس با توپ در محوطه جریمه نداشت و تنها 16 پاس ارسال کرد.
این در حالیست که دقایقی قبل تر، ادرسون، دروازه بان منچسترسیتی 25 پاس با هم تیمی هایش رد و بدل کرد. او در سیتی، بیشتر لوکاکو برای یونایتد درگیر بازیست و این شاخص خوبیست از وضعیت فعلی دو تیم.
تیم های مورینیو در ده دیدار اخیر مقابل تاپ6(شش تیم قدرتمند لیگ)، تنها در یک دیدار موفق به گلزنی شده اند. آن هم پس از پیروزی 2-1 در آنفیلد، سه سال قبل!
نمونه¬ی دیگری از ذهنیت مورینیو دیدار منچستریونایتد با تاتنهام است که با نتیجه 1-0 به سود شیاطین سرخ پایان یافت.
دیدار برابر تاتنهام در فصل قهرمانی او برای چلسی که رقیب همشهری 5 بار دروازه تیم مورینیو را گشود نقشی تاثیرگذار در تغییر رویکرد این مربی داشته و از آن زمان به بعد، به نظر می رسد مورینیو دیگر به تیم هایش اجازه بی رحم بودن را نمی دهد و بیشتر نتایجی همانند 1-0 صفر را ترجیح می دهد.
اینجا تفاوت دو تیم به خوبی مشهود است.(سیتی-منچستر). آن ها از هیچکسی نمی ترسند، اما مورینیو از همه تیم های رقیبش می ترسد. مورینیو امیداور است تیم هایش بازی های بزرگ را نبازند، اما گواردیولا این اطمینان را حاصل می کند که تیمش برنده این بازی هاست. این تفاوت کلیدی میان آن ها است و شاید حتی دلیل کلیدی رتبه فعلی سیتی در این فصل لیگ برتر!
در این میان همیشه اظهار نظرهایی در مورد پپ بوده؛ مثلا "پپ با بارسا و بایرن کار سختی نداشت". یا مثلا "چطور می توانی با وجود مسی، اینیستا، ژاوی، روبن و لواندوفسکی ناکام بمانی؟" این سوال ها را حتی مورینیو در سال 2015 پرسید.
خب مدیریت منچسترسیتی یک چشم انداز کاملا متفاوت است و کار پپ کاملا موثر تر از زمانیست که او بازیکنانی در کلاس جهانی داشت. اصلاحات و پیشرفت منچسترسیتی در این فصل شگفت انگیز بوده. رکورد های زیادی را شکسته. چهار تیم از پنج تیم انگلیسی در لیگ قهرمانان، در صدر گروه های شان هستند، اما هیچ یک از آنها توان رقابت با منچستر سیتی در لیگ برتر را ندارند.
به طور ساده هیچ ترسی در تیم سیتی نیست؛ گواردیولا این اجازه را نخواهد داد. در فصل قبل، سیتی مقابل تاپ6 مشکلاتی داشت و تنها به دو پیروزی دست یافت؛ یکی مقابل یونایتد در اولدترافورد و دیگری هم مقابل آرسنال در خانه. در این فصل اما اوضاع متفاوت است و سیتی تیم هایی مثل چلسی، لیورپول و آرسنال را تا این دم شکست داده. اما تاکتیک های دفاعی مورینیو باعث از دست رفتن دو امتیاز در آنفیلد و سه امتیاز در خانه چلسی شد.
پپ گواردیولا:" در فصل قبل ما فقط در دو دیدار مقابل مدعیان قهرمانی به پیروزی رسیدیم. در این فصل اما در ماه نوامبر، ما سه بار بردیم. ما در این باره صحبت کردیم و اگر شما می خواهید عنوانی به دست بیاورید، مجبورید چلسی، لیورپول، آرسنال و دیگر تیم های تاپ 6 را ببرید."
آن ها دور اند، خیلی دور و عالی در این مرحله از لیگ برتر. در صورتی که مصدوم های زیادی ندهند، هیچ دلیلی برای قهرمان نشدن آن ها در این فصل لیگ برتر نیست.
علاوه بر این، این فصل بهترین شروع گواردیولا به عنوان مربی در یک لیگ بوده. پپ گواردیولا قبل از این هیچگاهی 31 امتیاز از 33 امتیاز ممکن با ضریب گل +31 کسب نکرده؛ نه با بارسا و مسی، و نه با بایرن و لواندوفسکی!
این آمار همچنان بهترین شروع یک تیم در فصلی از لیگ برتر در طول تاریخ است و حتی تیم های سرآلکس فرگوسن هم نتوانستند مثل سیتی، در 17 دیدار در همه رقابت ها، 52 گل به ثمر برسانند.
گواردیولا حالا حاکمیت مطلق بر لیگ جزیره دارد و تاکتیکش حمله، حمله و حمله است. تاکتیک مورینیو اما نمی تواند تغییر زیادی کند و خیلی ترسو به نظر می رسد.
به قلم پیتر استاونتون.
