طرفداری- متئو له تسیه، اسطوره وفادار باشگاه ساوتهمپتون است که هم اکنون یک مدیربرنامه است. او در مورد یک تماس تلفنی می گوید که به قیمت از دست رفتن جام جهانی 1998 برای او تمام شد.
به نقل از دیلی میل، له تسیه از جواب ندادن تلفن گلن هادل در سال 1995 گفته است. گلن هادل زمانی که با له تسیه تماس گرفت سرمربی چلسی بود و بعد از آن سرمربی تیم ملی انگلیس شد.
له تسیه چندین بار در آستانه ترک باشگاه ساوتهمپتون قرار گرفت. او از سال 1986 تا 2002 در تیم اصلی ساوتهمپتون به میدان رفت. در سن 21 سالگی له تسیه در آستانه خروج از ساوتهمپتون بود. در آن زمان او با تاتنهام به توافق شخصی رسیده بود. سر الکس فرگوسن هم قصد آوردن او به اولدترافورد را داشت.
من تصمیمم را گرفتم و گفتم هیچ راهی وجود ندارد و با هادل صحبت نکردم. بعدا او سرمربی انگلیس شد و من را به جام جهانی 1998 نبرد. این تصمیم اشتباهی بود که با او صحبت نکردم. نصیحتی که می توانم برای این شرایط بکنم، مکالمه و صحبت کردن است.
من خیلی خوشحال بودم و دوست نداشتم به جای دیگری بروم. در دو فصل قبل از این ماجرا من 55 گل زده بودم. اوضاع می توانست متفاوت باشد. شاید اگر او مرا به تیم ملی دعوت می کرد رابطه ما باهم بهتر می شد. بعد از انگلیس، هادل سرمربی ساوتهمپتون شد و در آن زمان هم رابطه ما باهم چندان خوب نبود.
وی در مورد کسانی که با آن ها کار می کند و جوانانی که برای فوتبال بازی کردن آماده می کند، گفت.
ما فقط به این نگاه نمی کنیم که آن ها می توانند فوتبال بازی کنند یا نه. باید دید در ذهن آن ها چه می گذرد. آیا آن ها طرز تفکر مناسبی برای موفقیت در سطح بالا دارند؟ آیا به قابلیت هایشان باور دارند؟ چه قدر جاه طلبی دارند؟ بزرگترین بخش ورزش حرفه ای این است که گاهی غیر قابل پیش بینی است. ما ذهن بازیکنانی که با آن ها کار می کنیم قبل و بعد و در حین بازی آنالیز می کنیم. این ها به شما تصویری از بازیکن می دهند که بازیکنان چگونه شخصیت و ذهنی دارند.
خود له تسیه در دوران بازی اش از لحاظ ذهنی دچار مشکلاتی شد. گراهام سونس (که بین 96-97 مربی تیم بود) او را از تیم کنار گذاشت و در 22 سالگی ایان برانفوت (مربی تیم بین 91 تا 94) به او بازی نمی داد. او به همراه مربی جوانان باشگاه زمان بیشتری را در زمین تمرین می گذراند.
اینکه از تیم جوانان به تیم اصلی با آن همه ستاره بروید، قدم بزرگی است. تیم تقریبا از روی عمد اوضاع را برای شما سخت می کرد تا شخصیت شما را بشناسد. اوضاع الان متفاوت است. آن ها بازیکن را تحت فشار می گذاشتند تا عملکردش را ببینند.
او از زمان آغاز مذاکره برای قرارداد هایش گفت.
من تا 20 سالگی مدیربرنامه نداشتم. به یاد دارم برای اولین قراردادم در 18 سالگی به باشگاه رفتم. کاغذی جلوی من قراردادند و رفتند. قراردادی دو ساله بود که در سال اول هفته ای 100 پوند حقوق می گرفتم در سال دوم هفته ای 120 پوند. من امضا کردم. به عنوان یک جوان 18 ساله احساس راحتی نمی کردم که با باشگاه مذاکره کنم.
