طرفداری - به گزارش ورزش زنان، المپیک ۱۹۶۴ توکیو اولین المپیکی بود که زنان ایرانی در آن حاضر بودند.
در این رقابت‌ها در رشته دو و میدانی، نازلی بیات ماکو در پرش ارتفاع، ژولیت گفرکف در پرتاب دیسک و سیمین صفامهر در دوی ۱۰۰ متر و پرش طول شرکت کردند. در رشته ژیمناستیک هم جمیله سروری حضور داشت. آن‌ها با سرپرستی خانم پارینه به توکیو رفتند. بیست و دوم مهر ۱۳۴۳ سیمین صفامهر در پرش طول شرکت کرد و آخر شد؛ اما در هر حال اولین زن ایرانی است که در مسابقات المپیک شرکت کرده است. او فردای همان روز در مرحله مقدماتی ۱۰۰ متر دوید و در گروه خود آخر شد.
نازلی ۱۹ ساله در پرش ارتفاع؛ برای شروع در مرحله مقدماتی باید از روی مانع ۱۵۵ سانتیمتری می‌پرید که ناکام ماند. ژولیت ۱۹ ساله نیز همین نتیجه را در پرتاب دیسک و پرتاب وزنه تکرار کرد.
با چنین نتایجی که گویای سطح نازل کیفیت ورزش زنان ایران بود، کسی توقعی از جمیله سروری ۱۴ ساله نداشت. عنوان او که بدون مربی روانه توکیو شده بود، بین ۸۳ نفر در جایگاه هشت و دوم ثبت شده است.
نتایج توکیو باعث شد سازمان تربیت بدنی در دو دوره متوالی از اعزام زنان به المپیک خودداری کند. در حالی که غیر از کشتی و وزنه برداری، بقیه رشته‌های مردان هم با دست خالی از المپیک باز می‌گشتند. موفقیت زنان ورزشکار در بازی‌های آسیایی تهران، مسئولین ورزش را مجاب کرد تا حداقل تیم شمشیربازی دختران را روانه المپیک مونترال ۱۹۷۶ کنند؛ تیمی که فاتح بازی‌های آسیایی شده بود.
شمشیربازی زنان در المپیک ۱۹۷۶ مونترال فقط در اسلحه فلوره برگزار شد. مهوش شفایی ۲۰ ساله که نایب قهرمان انفرادی بازی‌های آسیایی بود، در مسابقات تیمی در برابر شیلا آرمسترانگ آمریکایی، کارولا مانگیاروتی (ایتالیا) و هیلاری کاتورن از انگلستان برنده شد.
گیتی محبان ۲۶ ساله چهار بار باخت؛ اما آرمسترانگ از آمریکا را شکست داد. او در رقابتهای تیمی هم توانست سه حریف انگلیسی و دو رقیب آمریکایی‌اش را تسلیم کند.
ژیلا الماسی ۲۲ ساله در برابر انریکوئز از پرتوریکو و ماکوفسکا از لهستان برنده شد و چهار پیروزی را هم در رقابتهای تیمی رقم زد.
مریم آچاک ۲۹ ساله با تجربه‌ترین عضو تیم بود. او فقط در رقابتهای تیمی بازی کرد و توانست دو پیروزی کسب کند. ایران با شکست ۱۱-۵ مقابل آمریکا به کار خود در این مسابقات خاتمه داد.
از ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی ایران، بانوان به مدت ۱۵ سال در هیچ یک از رشته‌های ورزشی ولو در سطح منطقه حضور فعالی نداشتند و تنها به نرمش‌های همگانی در پارک‌ها، بوستان‌ها و مکان‌های سرپوشیده بسنده می کردند!
با شروع بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن و اولین حضور زنان در رقابت های بین المللی، عرصه برای فعالیت بانوان ورزشکار بازتر شد. لیدا فریمان در سال ۱۹۹۶ آتلانتا اولین تیرانداز المپیکی ایران بود که در رشته تفنگ ۱۰ متر بادی حضور داشت و توانست رنکینگ ۴۷ را به دست بیاورد.
حضور ورزشکاران بانوی ایران در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی هم تکرار شد. منیژه کاظمی در المپیک سیدنی توانست در رشته تپانچه ۱۰ متر بادی تیر بیندازد و با حضور این ورزشکار طلسم مقطعی بودن راهیابی بانوان به المپیک هم شکست به طوری که در المپیک ۲۰۰۴ آتن نسیم حسن پور در ۱۰متر تپانچه بادی شرکت کرد.
منیژه بین ۴۵ نفر در رده چهل و سوم ایستاد. نسیم هم در آتن بین ۴۱ نفر بیست و هشتم شد که تا آن مقطع، بهترین عنوان تیراندازهای زن و مرد ایرانی در تاریخ المپیک بود.
سال ۲۰۰۸، المپیک پکن با حضور نجمه آبتین در تیر و کمان، هما حسینی در قایقرانی که پرچمدار کاروان ایران در این رقابت ها بود و سارا خوش جمال فکری در وزن منفی ۴۹ تکواندو برای ورزش بانوان ایران کلید خورد. لازم به ذکر است که تیم ملی فوتبال بانوان به دلیل داشتن حجاب اسلامی از مسابقات انتخابی المپیک کنار گذاشته شد.
آبتین در دور نخست ۱۰۶-۹۶ به کماندار کره شمالی باخت و حذف شد. هما حسینی در مرحله گروهی رقابتهای روئینگ با پاروزن‌هایی از ایتالیا، استرالیا و ال‌سالوادور همگروه بود و آخر شد. در گروه بازنده‌ها هم آخرین نفری بود که از خط پایان گذشت.
سارا خوش جمال در ۴۹ کیلوگرم تکواندو توانست غزلان تودالی از مراکش را شکست دهد؛ اما به حریف تایوانی باخت تا از چارچوب مسابقات خارج شود.
اما در تمام ادوار از این رقابت ها، شاهد حضور بیش از چهار بانوی ایرانی در المپیک نبودیم اتفاقی که در المپیک ۲۰۱۲ لندن به وقوع پیوست و ایران ۸ نماینده در این دوره داشت: الهه احمدی و مه لقا جام بزرگ در تیراندازی، ندا شهسواری تنیس روی میز، سوسن حاجی پور تکواندو، زهرا دهقان تیراندازی با کمان، سولماز عباسی و آرزو حکیمی قایقرانی و لیلا رجبی پرتاب وزنه.
المپیک لندن یکی از موفق ترین دوره‌های المپیک برای بانوان ایرانی بود که هر چند باز هم مدالی به همراه نداشت؛ اما شاهد بازی های خوبی از نمایندگان ایران بودیم. الهه احمدی، تیرانداز المپیکی ایران اولین ورزشکار زن ایرانی بود که شعله امید را در دل بانوان ورزشکار ایرانی روشن کرد و به مرحله فینال تیراندازی المپیک راه یافت تا در نهایت جایگاه ششمی قرار گرفت. اتفاقی که در تاریخ تیراندازی ایران بی‌سابقه بود. مه‌لقا جام‌بزرگ دیگر تیرانداز ایرانی در لندن هر چند عملکردی قابل قبول را به نمایش گذاشت اما نتوانست چون احمدی به فینال این بازی ها راه پیدا کند.
از جمله موفق ترین رشته های المپیکی برای بانوان را می توان پینگ پنگ عنوان کرد که نماینده ما در این بخش ندا شهسواری بود. شهسواری به عنوان اولین پینگ پنگ باز ایران در المپیک در اولین رقابت خود مقابل حریفی قرار گرفت که ۲۰۰ رتبه از او بالاتر بود؛ اما توانست بازی نزدیک و قابل قبولی را به نمایش بگذارد، هر چند نتوانست پیروز این مسابقه باشد و با این شکست از المپیک کنار رفت.
در این دوره از بازی‌ها قایقرانی ایران با دو نماینده زن در بخش رویینگ و کانو حضور داشت. سولماز عباسی و آرزو حکیمی هم پیش از اعزام به لندن با حاشیه‌های تعویض مدیریتی فدراسیون مواجه شدند و نتوانستند نتیجه‌ای مطلوب را رقم بزنند و بدون پیروزی از دور رقابت‌ها حذف شدند. هر چند عباسی در مرحله رپه شارژ یک بار توانست خود را به مرحله بعد برساند؛ اما این موفقیت به راهیابی به جمع ۲۱ نفر برتر نیانجامید. البته آرزو حکیمی به عنوان جوان‌ترین ورزشکار کاروان ایران هم پس از مسابقه اول از دور بازی‌ها حذف شد.
دیگر نماینده بانوان در المپیک لیلا رجبی بود که به عنوان اولین نماینده زن ایران در پرتاب وزنه محسوب می‌شد. رجبی در زمان مسابقات از ناحیه پا دچار مصدومیت بود و تغییر در شرایط تمریناتش در بلاروس از جمله موضوعاتی بود که در ثبت رکوردهایش که خود هم از آن رضایت نداشت، تاثیر داشت.
