طرفداری- مشکلات مربوط به داوری‌های رقابت های لیگ برتر همچنان در این رقابت‌ها ادامه دارد و شاید بتوان برجسته‌ترین و آخرین آن را دیدار شب گذشته استقلال و راه‌‌آهن قلمداد کرد که چند اشتباه عجیب و غریب و البته بزرگ داوری شاید حتی در نتیجه پایانی نیز تأثیرگذار بود.
بر همین اساس با علیرضا اسدی، دبیرکل فدراسیون فوتبال بر محوریت مشکلات داوری و مسائل مربوط به این موضوع انجام دادیم که متن آن را در زیر می‌خوانید:
به عنوان اولین سوال؛ به واقع مشکلات داوری چه زمانی به پایان می‌رسد؟
اشتباهات داوری هیچ‌گاه تمام نمی‌شود. شاید منظورتان این است که اشتباهات کم بشود.
درست است. اما هیچ‌گاه مشکلات داوری تا این اندازه نبوده است.
می شود بگویید سال گذشته اشتباهات چه اندازه بوده و آن را با چه چیزی مقایسه می‌کنید و این مقایسه از روی چه چیزی انجام می‌شود؟
به نسبت گلایه‌هایی که تیم‌ها انجام می‌دهند.
مهم گلایه‌ها نیست، بلکه مهم وقایعی است که اتفاق می‌افتد و ما آن را تحلیل میکنیم. گلایه موقع شکست‌ها وجود دارد و می‌تواند این طور مطرح شود که «از همه تشکر می‌کنم اما به نظرم می‌رسد که داوری مشکل داشت» و یا این طور که از اول تا آخر بازی را زیر سوال می‌برید که این هم یک نوع گلایه است که با واقعیت فاصله دارد.
مشکل اصلی از کجاست؟
وقتی در تلویزیون می‌گوییم «وای چه اتفاقی افتاد» به تبع آن جنجال بزرگی ایجاد می‌شود، آیا این اینطور صحبت کردن در حیطه اختیارات یک گزارشگر است. اگر این چنین شد، آیا برخوردی با وی در آیین نامه در نظر گرفته شده است؛ پاسخ منفی است. اگر یک نفر خارج از زمین خطایی را مرتکب شد، آیا او را جریمه میکنیم؟ آیا بهتر نیست برای تمام ارکان یک بازی از داور، مربی، بازیکن و حتی گزارشگر آیین نامه‌ای تعریف شود تا در صورتی که هر کدام از حیطه وظایف خود خارج شدند، با آنها برخورد شود؟ وقتی یک بازیکن با زیرکی داور را فریب داد آیا بهتر نیست تا ظرفیت آیین نامه را بالا ببریم تا پس از مشاهده چنین صحنه‌ای این بازیکن را احضار کرده و او را تنبیه و جریمه کنیم؟ اگر همه آدم‌ها متوجه شوند که نباید از حیطه وظایف خود خارج شوند و اگر یک آیین نامه قدرتمند تدوین شود که ظرفیت آموزش داشته باشد و به نسبت جرمی که اتفاق می‌افتد، جرایمی را در نظر بگیرد، می‌تواند مهم‌ترین عامل بازدارنده در بحث داوری باشد.
شاید چون جرایم داوران در خفا می‌ماند این اتفاقات تمامی ندارد.
جرایم داوران را هم اعلام کنند که مشکلات را حل نمی‌کند. جرایم داوری این است که یک داور حداکثر برای 4 بازی محروم شود. این که دیگر پنهان و غیرپنهان ندارد. اما آیا این موضوع مشکل ما را حل میکند؟ اگر یک دبیرکل حرفی زد و گفت در یک صحنه پنالتی اتفاق افتاده است، مگر آن دبیر کل متخصص داوری است و مگر اجازه دارد چنین صحبتی را مطرح کند؟ اگر گفت آیا آیین‌نامه می‌تواند او را جریمه کند یا اصلا جرأتش هست؟ پس دبیرکل مصون است و چرا باید این چنین باشد؟ من از خودم می‌گویم. یعنی مصونیت دارم از اینکه اگر اظهارنظری کرده باشم و خلاف امر هم باشد و کارشناسی هم نباشد هیچکس با من کار نداشته باشد. این موضوع چه آثار تربیتی می‌تواند داشته باشد؟ تأثیر عظیم آن این است که فقط همه در کار هم دخالت می‌کنند. آن کسی که گزارش می‌دهد هم کارشناس هست، هم فوتبالیست هست، هم قاضی هست، هم داور و همه چی هست. با این وضعیت آیا می‌توان مشکلات را حل کرد؟ پس اگر آیین‌نامه‌ای وجود داشته باشد که اگر یک نفر یک جمله‌ای گفت با او برخورد شود، دیگر این اتفاقات نمی‌افتد؟ چقدر از این گزارش با واقعیت تطبیق دارد و چقدر از آن اشتباه بوده است؟ آیا کسی این گزارشگر را تنبیه میکند؟
شما برای 4 سال آینده برنامه‌ای دارید که یک آیین نامه مدون و قوی به وجود بیاید.
این یک بحث دیگر است. اما برای اصلاح ساختار باید حدود اختیارات هر فردی را مشخص کرد. اگر این چنین نشود باعث می‌شود تا چنین هجمه‌هایی نیز به وجود بیاید. داور اگر خطا کرده باید به نسبت جرم او با وی برخورد کرد. الان همه نسبت به این قضیه مصون نیستند، یک عده همیشه طلبکار و یک عده همیشه بدهکار هستند و تا زمانی که چنین نگاهی به سیستم باشد فکر نمی‌کنم اتفاقی بیافتد. اما نکته بعدی؛ اینکه می‌گوییم اشتباهات نسبت به سال گذشته زیاد شده، آیا با آمار و ارقام است و یا بر مبنای خاطرات ذهنی‌مان است؟ ما با کجا مقایسه می‌شویم؟ اینکه بهتر یا بدتر شده‌ایم با کجا مقایسه می شویم؟ با خودمان مقایسه می‌شویم؟ یک نفر این آمارها را به من نشان دهد و بیاید اینها را به من هم نشان دهید تا ببینیم کمتر شده یا بیشتر. اگر بیشتر شده، آمار مشخص آن در دست کیست؟ باید در این خصوص شاخص‌هایی وجود داشته باشد. اشتباهات داوری به هیچ وجه قابل اغماض نیست اما مگر اشتباهات سایرین قابل اغما است؟
برای درست شدن این فضا چه راهکاری دارید؟
چند قاعده وجود دارد. هیچکس در رابطه با بحث آرام سازی فضا و بهتر شدن آن مصونیت ندارد، از گزارشگر گرفته تا دبیرکل و نباید فکر کند که می‌تواند همه چیز بگوید و نسبت به کلامش باید تعهد داشته باشد. مگر می‌توان هر کلامی را گفت؟
از تیم ملی چه خبر؟
تیم ملی فردا به دوبی می‌رود و سپس راهی عمان خواهد شد و امیدوارم به سلامتی در آنجا نیز برنده شوند.
شما به دوبی یا عمان نمی‌روید؟
آنقدر کارهای مربوط به داوری وجود دارد که دیگر وقتی باقی نمی‌ماند.
.
