طرفداری - تنها 4 روز به جام جهانی 2018 روسیه باقی مانده است. امشب می خواهیم یکی از تاریخی ترین شب های جام جهانی که مربوط به 4 سال پیش است را بازگو کنیم؛ خورخه لوپز فقید، ژورنالیست آرژانتینی می گفت " اون لعنتی ها درست می گن. اونا همیشه برمی گردند" ژرمن ها یا به قول او، لعنتی همیشه حتی وقتی که انتظارشم نداری بر می گردند. بر می گردند چون فوتبال همینه "22 نفر به دنبال توپ می دوند و در آخر آلمان ها هستند که پیروز می شوند". برزیلی ها بعد از پیروزی 2-0 در سال 2002 در فینال و شاید بعد از این که قهرمانی و جشن به زانو در آوردن کان بزرگ و تیمش را می گرفتند، نمی دانستند که شاید روزی پسران کان برگردند. اونا برگشتند و بلایی سر برزیل آوردند که در تاریخ ثبت شد.
.jpg)
68 سال پیش ماراکانا میزبان فینال اروگوئه و برزیل بود. فینالی که قرار بود برزیل برنده اش شود و جام در خانه باقی بماند. آلسیدیس گیجا زننده گل پیروزی بخش فینال برای اروگوئه بود. 11 دقیقه به پایان بازی او توپ را روی اشتباه گلر برزیلی ها که البته کمی بی رحمی است که بگوییم تنها او مقصر بود به گل تبدیل کرد. او بعد از سال های سال می گفت " بعد از گل هواداران برزیلی را نگاه کردم فریادها در گلو خشکیده بود حتی نمی توانستند تیمشان را تشویق کنند. این زمانی بود که فهمیدم سرشان را بریدیم و دیگر نمی توانند به بازی برگردند." او می گفت هیچ وقت مردمی به غمگینی مردم حاضر در فینال ماراکانا ندیده است اما نوادگان گیجا شاید حادثه ای به مراتب غمناک تر، دردناک تر و تاریخی تر را دیدند.
برزیل-آلمان با شکست کلمبیا و فرانسه در نیمه نهایی به هم خوردند. دیداری بین دو تن از پر افتخار ترین تیم های تاریخ ملی. پسران یوگی لوو یادشان بود سال 2002 چه بلایی سر کان بزرگ و تیمش آمد. احتمالا سلسائو هم یاد حرف معروف "آلمان ها همیشه برمی گردند" افتاده بودند. برزیل میزبان بود و 38 سال می شد که در خانه شکست نخورده بود. هواداران آن ها از وارثان نسل طلایی برزیل جام قهرمانی می خواستند. آن ها می دانستند که بازیکنانشان به مراتب ضعیف تر از سال 2002 هستند و نیمار، بهترین بازیکنشان هم در بدترین زمان ممکن مصدوم شده است اما آن ها می گفتند ما برزیل هستیم. این یعنی یا با افتخار حذف می شویم یا با له کردن حریف به فینال می رسیم. روز بازی فرا رسید. داوید لوئیز و ژولیو سزار با در دست گرفتن پیراهن نیمار از ستاره تیمشان یاد کردند. همه برزیلی ها به شدت متعصبانه و با فریاد های کر کننده سرود ملی خود را می خواندند در سمت دیگر ژرمن های مغرور حضور داشتند. انگار نه انگار که آن ها در نیمه نهایی جام جهانی به میدان می روند. همگی کاملا آرام به نظر می رسیدند. البته آن ها همیشه همین طورند. به هر ترتیب بازی شروع شد.
دقایق ابتدایی بازی چندان جذاب نبود. حریفان هم دیگر را محک می زدند اما همه چیز از دقیقه 11 شروع شد. جایی که توماس مولر روی سانتر تونی کروس درون محوطه جریمه خودش را از مدافعان برزیل جدا کرد و در دهانه دروازه گل اول تیمش را به ثمر رساند. احتمالا هواداران برزیل بعد از این که مولر از بهم ریختگی دفاع تیمشان استفاده کرد حتی فکرش را هم نمی کردند چه سرنوشتی تلخی در انتظارشان است. بازی 1-0 شد و برزیل عقب افتاد. در نبود نیمار امید ها به گلزنی کم شده بود اما برزیلی ها به شدت متعصابه و احساساتی بازی می کردند. از طرفی آلمان ها کاملا خون سرد بودند و منتظر جلو کشیدن دفاع حریف ماندند.
بازی ادامه پیدا کرد. بعد از چند دقیقه یعنی در دقیقه 22 اتفاق درد ناک تری برای سلسائو رخ داد. پاس کاری خوب کروس، لام و مولر توپ را در دهانه دروازه به کلوزه رساند تا این بازیکن صاحب موقعیت شود. ضربه اول را ژولیو سزار گرفت اما در ریباند کلوزه حساب کار را 2-0 کرد. کلوزه با این گل رکورد رونالدوی برزیلی ها که اتفاقا در ورزشگاه هم حضور داشت را شکست. تعداد گل های او در ادوار مختلف جام جهانی به 16 گل رسید. احتمالا وقتی که کلوزه خوشحالی می کرد بیشتر برزیلی ها شکست را در همان ابتدا پذیرفته بودند اما آلمان ول کن ماجرا نبود. تنها دو دقیقه گذشته بود که پاس لام، سایه زنی مولر و در نهایت شوت تونی کروس گل سوم را هم برای ژرمن ها به ارمغان آورد. ورزشگاه مات و مبهوت شده بود! چه اتفاقی داشت رخ می داد!
بازی ادامه داشت. بعد از این که بازیکنان برزیل دوباره بازی را از وسط میدان سر گرفتند. تونی کروس توپ را روی یک پرس عالی از مدافعان برزیل ربود. پاس کاری های مداوم او و خدیرا در دهانه دروازه و ضربه نهایی کروس گل چهارم را هم به ثمر رساند. گزارشگر عربی روف خلیف فریاد می زد "افتضاح! تحقیر! افتضاح!" محمد رضا احمدی، گزارشگر صدا و سیما شاید بهترین جمله را به کار برد " انگار آلمان ها دارن با یه سری بچه مدرسه ای بازی می کنند!" کارگردان تلویزیونی تصویر هوادار خردسالی را نشان داد که گریه می کرد. هوادارن برزیل با خود می گفتند که کاش اصلا میزبانی را قبول نمی کردند. خیلی های دیگرشان هم احتمالا به این که این شکست سنگین تر نشود فکر می کردند.
شکست قرار بود سنگین تر هم شود. یک دقیقه بعد دریبل های ریز هوملس جلو کشیده دوباره خدیرا را صاحب توپ کرد تا او با پاس کاری با اوزیل گل پنجم را بزند و بازی فوق العاده خودش را تکمیل کند. جان تایلر در گزارشش این گونه اوضاع را نقل می کرد " برزیل خار شد، نابود شد و تکه تکه شد. هوادارانشون چیزی که می بینند رو باور نمی کنند". در عرض 180 ثانیه بازی به 5-0 رسیده بود. ماشین جنگی آقای لوو به قدری سریع ضربات بی رحمانه اش را به پیکر برزیل وارد کرد که کسی باور نمی کرد چه اتفاقی برای تیمی که می گفتند یکی از مدعیان اصلی قهرمانیه افتاده است. توییت ها و شوخی ها با برزیل نگونبخت در صفحات مجازی شروع شد.
یکی از میدان های اصلی برزیل در حین تماشای بازی آلمان-برزیل
بعد از گل پنجم آلمان ها هم ارام تر شدند. کسی باورش نمی شد که چه اتفافی افتاده است؛ واکنش ها به این بازی در پایان نیمه اول هم جالب بودند. تیکه ای از آن ها را با هم خواهیم خواند؛
گری لینه کر: مولر کاری را انجام داد که مولر ها انجام می دهند.
سم تایت: چه اتفاقی افتاده؟ چه چیزی را می بینم؟!
فیل نویل: برنارد بهتر از ویلیان است.
پریس مورگان: با این وضعیت، برزیل با 20 گل می بازد.
مایکل اوون: فکر می کردم آلمان پیروز شود، اما نه اینگونه!/ ملت برزیل، سخت ترین یک ساعت خود را تحمل می کنند.
* خبرها حاکی از درگیری های گسترده و به خیابان ریختن مردم برزیل است.
به هر ترتیب نیمه دوم هم شروع شد. برزیلی ها به شدت هجومی شده بودند و فقط می خواستند از عمق فاجعه پیش آمده بکاهند. از طرفی ژرمن ها خون سرد بودند. می گویند یواخیم لوو در رختکن به بازیکنانش هشدار داده که دست از حمله کردن بردارند. در نیمه دوم آلمان آرام تر بازی می کرد و این برزیل بود که حمله می کرد. حملات برزیل بد هم نبودند اما از شانس بد آن ها مانوئل نویر درون دروازه مانشافت ایستاده بود و یکی پس از دیگری توپ ها را بیرون می کشید. بعد از چند موقعیت نصف و نیمه در نیمه دوم در دقیقه 53 دو ضربه پشت سر یک از پائولینیو را نویر به طرزی محشر دفع کرد.
.jpg)
بعد از آن در دقیقه 69 و بعد از چند موقعیت از آلمان ها روی پاس لام، شورله ی تازه به میدان آمده گل ششم را در یک قدمی دروازه به ثمر رساند اما این پایان کار نبود؛ چرخش تیغ در جسم خون خورده سلسائو جایی بود که شورله مانند بازیکنان آماتور که فقط دوست دارند گلزنی کنند با خود خواهی در دقیقه 79 از زاویه بسته توپ را مجددا به تور دروازه ژولیو سزار چسپاند تا بازی 7-0 شود. بعضی ها به طعنه می گفتند شورله بین دو نیمه در رختکن نبوده و حرف های لوو را که گفته دیگر گل نزنید را نشنیده! به هر حال اختلاف به هفت گل رسید.
اسکار توانست در دقایق پایانی یک گل بزند تا بازی 7-1 شود. دروازه نویر هم بالاخره باز شد اما دیگر مهم نبود. ژرمن ها مثل همیشه برگشتند اما این بار به مراتب بی رحمانه تر و به مراتب قوی تر. مصاحبه احساسی داوید لوئیز به هیچ عنوان دردی از این مردم دوا نمی کرد. 38 سال شکست ناپذیری برزیلی ها در خانه خودشان با شکستی به بزرگی 7-1 به پایان رسید. اسکولاری بعد از بازی می گفت وقتی به زندگیش به عنوان یک شخصیت ورزشی یا سرمربی و یا هر نوع دیگه ای نگاه می کنه این شب با اختلاف بدترین شب زندگیش بوده. سمت دیگر داستان نوع دیگری بود. بعد از شکست 8-0 عربستان، این دیدار بهترین برد ژرمن ها در تاریخ جام جهانی بود اما آن ها به این هم راضی نبودند. به قول شواینی آن ها هنوز کاری نکرده بودند و می خواستند شاهکارشان را با پیروزی در فینال کامل کنند.
نمرات بازیکنان در پایان بازی
آمار کلی بازی
خلاصه HD بازی
برای دانلود با کیفیت معمولی اینجا کلیک کنید
در این رابطه بخوانید
